หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 637

ไม่ถึงสามวัน โครงการคฤหาสน์ก็เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

การสร้างสรรค์ขั้นพื้นฐานของคฤหาสน์ดำเนินมาถึงช่วงสุดท้ายแล้ว ตอนนี้เหลือเพียงจัดการกับปัญหาที่ตามมาภายหลัง

พอจัดการกับปัญหาพวกนี้เสร็จ ก็สามารถเริ่มขายคฤหาสน์ได้แล้ว

เดิมทีหลินมั่วจะให้เหล่าหู่รับผิดชอบเรื่องพวกนี้ แต่ทว่า หลังจากหวงเหลียงเข้ามาเป็นผู้จัดการใหญ่ เขาก็เอาทุกอย่างมาอยู่ในกำมือของตัวเอง

งานที่เหลือนี้ หวงเหลียงจะไปจัดการด้วยตัวเอง

หลินมั่วเข้าชัดเจนว่าหวงเหลียงต้องการฉวยโอกาสนี้ เพื่อแสวงหาผลประผลประโยชน์

เขาไม่ได้สนใจนัก ขอแค่หวงเหลียงไม่ทำเกินขอบเขต เขาก็จะไม่เข้าไปยุ่ง

แน่นอนว่าเขาไม่ให้เหล่าหู่เข้าไปยุ่งเกี่ยว

หากวันข้างหน้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา หวงเหลียงจะได้ไม่ปัดความรับผิดชอบมาให้เหล่าหู่

พอเรื่องราวของบริษัทรับเหมาก่อสร้างเข้าที่เข้าทาง หลินมั่วก็กลับไปยังโรงพยาบาล

เฮ่อเชียนเสวี่ยกลับมาทำงานแล้ว พอทั้งสองคนเจอหน้ากัน หลินมั่วก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

“คุณหนูเฮ่อ หน้า…หน้าของคุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ”

เฮ่อเชียนเสวี่ยชำเลืองมองหลินมั่ว และคิดว่าตอนนี้ยังมีคนพูดแบบนี้อยู่อีกเหรอ

“มีปัญหาสิ!”

“เจ็บจะตาย!”

เฮ่อเชียนเสวี่ยมุ่ยปากและกล่าว

หลินมั่ว “ไม่ขนาดนั้นมั้ง”

“การตบของเธอ จะทำให้เจ็บหลายวันขนาดนี้เลยเหรอ”

เฮ่อเชียนเสวี่ย “รู้แล้วจะถามทำไม”

หลินมั่วหมดคำพูดทันที จิตใจของผู้หญิงคนนี้ เหมือนเข็มใต้มหาสมุทร ช่างเข้าใจยากจริงๆ

พอเฮ่อเชียนเสวี่ยเห็นหลินมั่วไม่พูด เธอก็ยิ่งขุ่นเคืองใจ

เธอลุกขึ้นมาอย่างกะทันหัน และกล่าวเสียงดังว่า “ครั้งนี้ ฉันเห็นแก่หน้าพี่ ก็เลยยกโทษให้ยัยแซ่สวี่คนนั้น”

“พี่พูดมาเถอะ จะตอบแทนฉันยังไง”

หลินมั่วตกใจกลัว “คุณต้องการอะไรล่ะ”

เฮ่อเชียนเสวี่ยหลุดขำ “พี่กลัวอะไรน่ะ”

“ฉันกินพี่ได้หรือไง”

“เอาแบบนี้ไหม ตอนเที่ยงฉันให้โอกาสพี่เลี้ยงข้าวฉัน”

หลินมั่วพูดไม่ออก ทำเหมือนผมอยากจะเชิญคุณไปกินข้าวมาก!

นั่งด้วยกันสามถึงห้าคน สูบบุหรี่ ดื่มเหล้า พูดคำหยาบคาย และเสียงดังเป็นพิเศษ

ตอนเฮ่อเชียนเสวี่ยเดินเข้ามา บรรยากาศในร้านก็เงียบลง

คนพวกนี้ มีใครเคยเห็นเด็กผู้หญิงที่โตมาสวยขนาดนี้บ้าง

อีกอย่าง เฮ่อเชียนเสวี่ยเกิดมาในครอบครัวแพทย์ จึงดูสูงส่งสำหรับคนอื่น เธอทำให้ทุกคนภายในร้านรู้สึกกระดากใจ จึงไม่มีใครกล้าเสียงดังเลยสักคน

ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ แต่เฮ่อเชียนเสวี่ยก็ยังขมวดคิ้ว

เธอเคยเข้ามาในสถานที่แบบนี้ซะที่ไหน

หลินมั่วมีประสบการณ์ เขาเดินไปนั่งที่โต๊ะทันที “เหล้าหวัง สองชามใหญ่”

“ใช่แล้ว เอาแบบผัดนะ เอาตาวเซียวเมี่ยนเนื้อวัว”

“วันนี้ผมเลี้ยงข้าวเพื่อน ใส่เนื้อวัวให้ผมเยอะๆ หน่อยนะครับ”

เถ้าแก่ตะลึงงัน เขาอ้าปากค้าง และไม่ได้สติอยู่นาน

เขาไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมพนักงานทำความสะอาดที่เคยทำความสะอาดห้องน้ำโรงพยาบาลคนนี้ ถึงพาสาวสวยมากินข้าวที่นี่กันนะ

สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ สาวสวยคนนี้ ดูแค่ลักษณะท่าทาง ต้องไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน เธอต้องเป็นคุณหนูแสนใหญ่ร่ำรวยแน่ๆ

เธอตาบอดหรือไง ถึงได้ชอบคนแบบหลินมั่ว