หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 64

“ห้ะ?” สวี่ปั้นซย่างงงัน ไม่รู้ว่าพ่อแม่ของตัวเองออกไปข้างนอกกลับมาแล้วทำไมถึงมั่นใจได้ขนาดนี้

สวี่เจี้ยนกงพูดอีกครั้ง “แล้วก็ เริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้ เสี่ยวหวงจะมาเป็นเลขาส่วนตัวและคนขับรถของลูก!”

“ไม่ได้นะ!” สวี่ปั้นซย่าปฏิเสธ

“ไม่ได้ก็ต้องได้!” ฟังฮุ่ยพูดอย่างโกรธเคือง “ปั้นซย่า เสี่ยวหวงเป็นคนช่างคิดและละเอียดรอบคอบ แถมยังเป็นคนของเราเองด้วย ให้เขาอยู่ช่วยเหลือข้างๆ แก พวกฉันก็สบายใจ บริษัทใหญ่ขนาดนั้นจะประมาทได้ยังไง”

สวี่ปั้นซย่าโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “ฉันพูดไปแล้ว ไม่ได้ก็คือไม่ได้ ถ้าหากเขาต้องมาที่บริษัทจริงๆ ก็ได้ งั้นพรุ่งนี้ฉันจะขายบริษัทไปเลย!”

“แก...” ฟังฮุ่ยอ้าปากค้าง ไม่คิดเลยว่าสวี่ปั้นซย่าจะมีอารมณ์ต่อต้านรุนแรงขนาดนี้

“ช่างเถอะๆ เรื่องเล็กทั้งนั้น” สวี่เจี้ยนกงโบกไม้โบกมือ “โครงการของบริษัทน่ะ แบ่งมาให้เสี่ยวหวงบ้าง แค่นี้ก็ไม่มีปัญหาแล้ว”

สวี่ปั้นซย่ามองไปที่หลินมั่ว และเห็นว่าหลินมั่วไม่คัดค้านอะไร จึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก “โครงการเล็กๆ ก็พอได้อยู่”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยบ่นพึมพำเข้าไปในห้อง

หลินมั่วเดินมากอดเอวสวีปั้นซย่าจากข้างหลัง และพูดเสียงเบา “ปั้นซย่า ขอบคุณนะ!”

เมื่อรู้สึกถึงอุณหภูมิในร่างกายของหลินมั่ว ก็ทำให้สวี่ปั้นซย่ารู้สึกว่าร่างกายของตัวเองอ่อนโยนลงเป็นพักๆ

“หลังๆ คุณนี่กล้าจริงๆ ใครใช้ให้กอดฉันกัน!”

สวี่ปั้นซย่าถลึงตาใส่หลินมั่ว แต่ตัวเองกลับยิ้มออกมาก่อน

คืนนี้ หลินมั่วยังคงนอนหลับอยู่บนเตียงเล็กๆ ของตัวเอง

แต่ระยะห่างของเขาจากเตียงใหญ่นั้นอยู่ไม่ไกลแล้ว

เช้าตรู่วันที่สอง ผู้อาวุโสเฮ่อโทรมาบอกว่าสุขภาพของคุณชายจ้าวแข็งแรงแล้ว

การสะท้อนที่เป็นรูปธรรมก็คือ คุณชายจ้าวทำกิจกรรมบนเตียงกับภรรยาเมื่อคืนนี้

ต้องรู้ว่าหลังจากที่คุณชายจ้าวกลับมาจากเหมียวเจียง ก็ไม่ได้มีเรื่องแบบนี้มานานมากแล้ว

อาการบาดเจ็บของเขาเมื่อวานนี้แม้ว่าจะยังไม่ค่อยดี แต่กลับมีน้อยมากที่ร่างกายจะตอบสนองแบบนี้

สำหรับสถานการณ์นี้ หลินมั่วเดาได้ทันที

เขาให้ผู้อาวุโสเฮ่อมาที่นี่เพื่อเอายาเสี่ยวกุยหยวนส่งไปให้คุณชายจ้าว

และในระหว่างนั้น ก็ให้ผู้อาวุโสเฮ่อกำชับกับคุณชายจ้าวว่าตอนเที่ยงมีงานเลี้ยง และเขาจำเป็นจะต้องเข้าร่วม

หลินมั่วยังจำที่ผู้อาวุโสเฮ่อพูดกับเขาได้ว่า คนตระกูลจ้าวล้วนมีอำนาจอย่างยิ่งในอุตสาหกรรมด้านธนาคารที่เมืองก่วงหยาง และแม้แต่ในมณฑลทั้งหมด

เหยาตงนั่น ถ้าเทียบกับคุณชายจ้าวจะเป็นอย่างไรกันนะ

ณ ธนาคาร

ชุยอี้ฟานนั่งอยู่ในห้องทำงานของเหยาตง

“ดูเหมือนว่าสามีไร้ประโยชน์ของนังสารเลวนี่ วางแผนทำเรื่องไม่น่าพอใจจากคุณลุงนะ”

เหยาตงยิ้มเยาะ “เชิญฉันไปทานอาหารงั้นรึ? ฮึ ฉันเป็นใครที่สามารถเชิญไปไหนก็ได้งั้นเหรอ”

“มีแต่คนไร้ประโยชน์ชอบเชิญฉันออกไปข้างนอก งั้นเหยาตงอย่างฉันจะยังมีเกียรติอะไรให้พูดถึงอีกล่ะ!”

ชุยอี้ฟานยิ้มพลางโบกมือ “คุณลุงครับ คุณลุงก็ต้องให้โอกาสกับผู้คนบ้างสิ”

“เนื่องจากมีคนเชิญคุณลุงไปทานอาหาร งั้นคุณลุงก็ไปสิครับ”

“ถึงตอนนั้นก็ทำให้พวกมันยอมแพ้จนถึงที่สุด คุณลุงว่าถูกไหมครับ?”

เหยาตงตาเป็นประกาย “ความหมายของนายคือ ให้ฉันหักหน้ามันในที่สาธารณะขณะทานอาหาร เพื่อให้พวกมันอับอายขายขี้หน้าสินะ!”

“ถูกต้อง” ชุยอี้ฟานพยักหน้า “นังสารเลวสวี่ปั้นซย่านี่ ยังคงเพ้อฝันอยู่”

“ครั้งนี้จะต้องทำให้เธอผิดหวังจนถึงที่สุด”

“ผมต้องการให้เธอรู้ว่าบนโลกนี้ นอกจากผมก็ไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้!”

เหยาตงหัวเราะเสียงดังลั่น “อี้ฟาน นายนี่ยังมีความคิดสกปรกอีกเยอะเลยนะ”

“ก็ได้ งั้นเอางี้”

“วันนี้ตอนเที่ยง ฉันต้องทำให้นายแซ่หลินนั่น อับอายขายขี้หน้าจนถึงที่สุด!”