หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 641

ออฟฟิศในโรงพยาบาล

หลินมั่วพูดอย่างหมดหนทาง “โอเค อย่าร้องไห้”

“เป็นเพราะเรื่องนี้ ฉันเลยร้องไห้เป็นชั่วโมง คุณรำคาญไหม”

เฮ่อเชียนเสวี่ยเช็ดตาที่แดงและบวมของเธอ “คุณรู้เรื่องพวกเขาตั้งนานแล้ว ทำไมไม่บอกฉัน”

“ตอนนั้นฉันโมโหใส่เขาทำไมคุณไม่ห้ามฉัน”

“ตอนนี้ฉันอยากจะขอโทษเขา แต่ฉันก็หาเขาไม่เจอแล้ว!”

หลินมั่ว “ตอนนั้นผมห้ามคุณ แต่คุณไม่ฟัง"

“นอกจากนี้คุณเกือบจะเลิกกับผมเพราะเรื่องนี้ ผมจะทำยังไงได้”

สีหน้าของเฮอเชียนเสวี่ยแดงระเรื่อ เมื่อคิดถึงสิ่งที่เธอพูดกับหลินมั่วก่อนหน้านี้ มันน่าอายยิ่งกว่า

“ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าเขาเป็นอะไร!”

“ฉันเห็นเขาโกงเงิน เพราะงั้น... นั่นคือเหตุผลที่ฉันอยากหยุดเขา!”

“จะให้ฉันอยู่เฉยๆดูคนอื่นโกงงั้นเหรอ?”

เฮ่อเชียนเสวี่ยพูด

หลินมั่วส่ายหัวและพูดว่า “ผมไม่ได้บอกว่าคุณไม่ควรทำ แต่คุณเป็นคนของตระกูลเฮ่อ และการทำอะไรก็ตามด้านนอกล้วนแต่เป็นหน้าตาของตระกูลเฮ่อ”

“ไม่ว่าคุณจะทำอะไร ควรคิดให้ดี”

“ไม่งั้น คุณจะไม่แค่เสียหน้าของตัวเองเท่านั้น แต่ยังเสียหน้าตระกูลเฮ่อด้วย!”

เฮ่อเชียนเสวี่ยคิดอย่างรอบคอบอีกทีจากนั้นเธอพยักหน้าอย่างจริงจัง “พี่หลิน พี่พูดถูก”

“ฉันแค่หัวร้อนแล้วไม่ได้คิดหน้าคิดหลังให้ดี”

“ฉันจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว!”

หลินมั่วพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

ที่จริงผู้เฒ่าเฮ่อขอให้เฮ่อเชียนเสวี่ยทำงานที่นี่เพราะอยากอบรมเธอไม่ใช่หรอกเหรอ?”

เฮ่อเชียนเสวี่ยคนนี้ช่วงแรกๆเป็นผู้หญิงที่มีอารมณ์รุนแรงมาก

ยิ่งกว่านั้นนั้นคือตามรุ่นที่สองที่ร่ำรวยแบบนี้ ทำให้เธอหยิ่งยโสและหยิ่งผยองมากอีกด้วย ซึ่งทำให้ผู้เฒ่าเฮ่อเศร้าใจมาก

ความจริงแล้วนิสัยของเธอไม่ได้เลวร้าย ถ้าเธอได้รับการอบรม เธอก็จะไปได้ดีได้

เฮ่อเชียนเสวี่ยมองไปที่หลินมั่ว และทันใดนั้นเธอก็ยิ้มและพูดว่า “พี่หลิน หลังจากเรื่องนี้ ฉันว่าฉันชื่นชมพี่และชอบพี่มากขึ้นอีกด้วย ทำยังไงดีคะ”

หลินมั่วพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง ทำไมสาวน้อยคนนี้ถึงทำตัวเจ้าชู้กับคนอื่นทั้งวัน?

เฮ่อเชียนเสวี่ยคิดอยู่พักหนึ่ง “ถ้าเขาต้องการปลูกถ่ายไต เขาต้องอยู่ในโรงพยาบาลในเมือง”

“ฉันจะให้พ่อฉันสืบให้หน่อย แค่นี้ก็รู้ละ”

หลินม่อส่ายหัว “หาไม่เจอหรอก”

เฮ่อเชียนเสวี่ยถามด้วยความสงสัย “ทำไม?”

“พ่อของฉันอยู่ที่โรงพยาบาล เส้นสายก็มี ทำไมพ่อฉันจะตรวจสอบไม่ได้ล่ะ”

หลินมั่ว “เรื่องที่คุณพูดถึงอยู่ ข้อสันนิษฐานคือคนๆนั้นต้องอยู่ในโรงพยาบาล”

“แต่คำถามคือคุณคิดว่าพวกเขาจะอยู่ในโรงพยาบาลเหรอ”

เฮ่อเชียนเสวี่ยเหม่อลอย “ถ้าพวกเขาไม่อยู่ในโรงพยาบาล พวกเขาจะอยู่ที่ไหนล่ะ?”

หลินมั่วถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “ปกติคุณดูฉลาดมาก ทำไมในตอนนี้ถึงมึนแล้วล่ะ”

“ลองคิดดูสิ คนคนนั้นเหลือไตข้างเดียว โรงพยาบาลไหนจะช่วยเขาปลูกถ่ายมันได้ล่ะ นี่มันต่างจากการฆ่าคนตรงไหน”

“แน่นอนว่าเขาไม่ได้ผ่าตัดกับโรงพยาบาลที่เป็นทางการแน่ แต่ต้องผ่านคลินิกในตลาดมืดสักแห่งแน่นอน”

เฮ่อเชียนเสวี่ยพลันนึกขึ้นได้ “โอ้ ฉันลืมเลยไปแล้วถ้าคุณไม่บอกฉัน”

“แล้ว...จะหาเจอได้ยังไงล่ะ”