หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 642

หลินมั่วโบกมือปฏิเสธเล็กน้อย “คุณอย่ามาถามผมเลย กลับไปถามพ่อของคุณจะดีกว่า เรื่องพวกนี้ เขารู้เยอะกว่าผม”

เฮ่อเชียนเสวี่ยเองก็ไม่ลังเลแต่อย่างใด รีบโทรศัพท์ไปหาคุณพ่อของเธอทันที

พ่อของเธอรู้จักกับคนในวงการแพทย์ของเมืองก่วงหยางเยอะมาก ไม่เพียงแค่พวกจดทะเบียนทางการ แต่ยังรวมไปถึงคลินิกใต้ดินบางแห่งก็รู้จักเช่นกัน

เวลาผ่านไปไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง ก็มีข่าวส่งกลับมาเรียบร้อย

เป็นอย่างที่หลินมั่วบอกไว้ไม่มีผิด สองพ่อลูกคู่นั้นไปหาคลินิกในตลาดมืดให้ช่วยเขาทำการปลูกถ่ายอวัยวะในครั้งนี้จริงๆด้วย และผู้ชายคนนั้นก็เรี่ยไรเงินเพื่อนำไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลของคลินิกในตลาดมืดแห่งนี้

ไตก่อนหน้านั้น เขาก็ขายผ่านคลินิกในตลาดมืดแห่งนี้เช่นกัน

หากเป็นคนอื่นต้องการจะสืบหาข้อมูลพวกนี้คงไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ว่าหากเป็นคนของตระกูลเฮ่อต้องการตรวจสอบเรื่องนี้ มันเป็นเรื่องง่ายดายเหมือนแค่พลิกฝ่ามือเท่านั้น

หลังจากที่เฮ่อเชียนเสวี่ยได้รับข่าวเรียบร้อย สิ่งแรกที่ทำก็คือคว้าตัวหลินมั่วและรีบมุ่งหน้าไปรับตัวสองพ่อลูกออกมาจากคลินิกในตลาดมืดทันที

เฮ่อเชียนเสวี่ยเอ่ยขอโทษชายคนนั้นอย่างจริงจัง ในขณะเดียวกันก็แสดงถึงความตั้งใจของตัวเองออกมาให้เห็นอีกด้วย

ชายคนนั้นนึกไม่ถึงว่าเฮ่อเชียนเสวี่ยจะมีความสามารถมากถึงขนาดนี้

เมื่อได้ยินว่าพ่อของตัวเองจะได้รับการช่วยเหลือให้ออกมาได้ และตัวเองก็ไม่ต้องตายแล้ว อยู่ ๆ น้ำตาก็ไหลออกมาด้วยความตื้นตันใจ ทันใดนั้นก็คุกเข่าลงกับพื้นและโขกศีรษะคำนับเพื่อขอบคุณเฮ่อเชียนเสวี่ย

พ่อของชายคนนั้นมีสีหน้าเต็มไปด้วยความสับสน เขาไม่รู้ว่าลูกชายของตัวเองทำอะไรลงไป

เมื่อได้ฟังเฮ่อเชียนเสวี่ยเล่าเรื่องราวทั้งหมดออกมา ทันใดนั้นเขาก็ร้องไห้ออกมาด้วยความซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก กอดลูกชายเอาไว้และร้องไห้อย่างกับเด็กน้อยคนหนึ่ง

บนโลกใบนี้ มีพ่อแม่คนไหนที่ไม่รักลูกของตัวเองบ้างกัน! แต่ว่าจะมีลูกสักกี่คนที่กตัญญูต่อพ่อแม่ได้ถึงขนาดนี้?

เฮ่อเชียนเสวี่ยเองก็มองไปด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกปลงใจ โดยปกติเธอจะสัมผัสและคลุกคลีอยู่กับพวกคุณหนูคุณชายทั้งหลาย ไม่เคยได้สัมผัสถึงชีวิตของชนชั้นที่อยู่ล่างสุดแบบนี้มาก่อน

ตอนนี้พอได้มาเห็นชายหนุ่มคนนี้ เธอเองก็รู้สึกประทับใจขึ้นมาจริงๆ หลังจากผ่านเหตุการณ์ในครั้งนี้เธอก็รู้สึกโตขึ้นมากจริงๆ

คืนนั้นเมื่อกลับถึงบ้าน เธอก็เล่าเรื่องนี้ให้กับผู้อาวุโสเฮ่อฟัง ในขณะเดียวกันก็ได้เอ่ยกับผู้อาวุโสเฮ่อว่าเธอต้องการจัดตั้งกองทุนขึ้นมาเพื่อระดมเงินทุนมาช่วยเหลือคนยากคนจนที่ต้องการความช่วยเหลือโดยเฉพาะ

ผู้อาวุโสเฮ่อรู้สึกประหลาดใจไม่น้อย เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่าหลานสาวของตัวเองจะรู้จักคิดได้ถึงขนาดนี้

ในขณะเดียวกันหลินมั่วก็รู้สึกปลื้มใจเล็กน้อย ถ้าหากเฮ่อเชียนเสวี่ยต้องการจัดตั้งกองทุนเพื่อช่วยเหลือคนยากจนเหล่านั้นจากใจจริง ๆ เขาก็ยินดีที่จะช่วยเหลือเฮ่อเชียนเสวี่ย

ถึงยังไงตัวเขาเองก็เดินออกมาจากสังคมชนชั้นล่างเช่นกัน

เขาเข้าใจอย่างถ่องแท้ถึงความสิ้นหวังที่คนที่ตัวเองรักยังมีชีวิตอยู่ทั้งคน แต่กลับไม่มีเงินที่จะรักษา!

ถ้าหากเฮ่อเชียนเสวี่ยสามารถทำเรื่องดีๆแบบนี้ได้จริงๆ นั่นถือได้ว่าเป็นการสืบทอดเจตจำนงของวงศ์ตระกูลได้จริงๆ เป็นผู้ที่ปลดปล่อยสรรพสัตว์จากความทุกข์ได้โดยแท้

วันรุ่งขึ้น เฮ่อเชียนเสวี่ยไม่ได้มาทำงานแต่อย่างใด เธอช่วยไปเสาะหาถามข้อมูลตามโรงพยาบาลใหญ่ต่างๆ เพื่อช่วยพ่อของชายคนนั้นในการหาอวัยวะไตที่เหมาะสม

หลินมั่วนั่งอยู่ที่ห้องทำงานเพียงคนเดียว จึงรู้สึกเบื่อหน่ายเล็กน้อย

นั่งมาตลอดจนถึงตอนช่วยบ่าย เฮ่อเชียนเสวี่ยถึงจะกลับเข้ามาที่ห้องทำงาน ด้วยใบหน้าอมทุกข์

“เป็นอะไรเหรอ? ใครยั่วโมโหทำคุณโกรธเหรอ?” หลินมั่วเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ