หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 643

เฮ่อเชียนเสวี่ยเอ่ย “หลินมั่ว อวัยวะส่วนไตนี้ทำไมมันหายากขนาดนั้นล่ะ? ฉันเสาะหามาตลอดทั้งช่วงบ่าย ยังหาไม่ได้เลย อีกทั้งฉันยังรับปากกับคนอื่นเอาไว้แล้วด้วย ถะ...ถ้าหากฉันหามาไม่ได้ ไม่ขายหน้าแย่เลยเหรอ!”

หลินมั่วขำขึ้นมาเล็กน้อย “ผมก็นึกว่าเรื่องอะไรเสียอีก ของแบบนี้ได้แต่รอเท่านั้นไม่สามารถเรียกร้องมากได้ ไม่ควรจะรีบร้อนไป”

เฮ่อเชียนเสวี่ยพูดด้วยความร้อนรนใจ “จะให้ไม่รีบร้อนได้ยังไง? พ่อของเขาใกล้จะไม่ไหวแล้ว หากยังหาไม่เจอแบบนี้มีหวังเขาคงจะต้องขึ้นเตียงผ่าตัดเองแล้ว! หลินมั่ว พี่มีวิธีอื่นหรือเปล่า?”

หลินมั่วชำเลืองมองเธอเล็กน้อย “อยากให้ผมช่วยเหลือก็พูดมาตรงก็ได้ จะพูดชักแม่น้ำทั้งห้าไปทำไมกันหืม? ต่อไปพูดตรงประเด็นมาได้เลย ไม่ต้องพูดอ้อมค้อม”

เฮ่อเชียนเสวี่ยหัวเราะแหะๆพร้อมกับเอ่ยพูด “ไม่ใช่เพราะว่าฉันรู้ดีว่าท่านหมอเทวดาหลินมีทักษะทางการแพทย์อันยอดเยี่ยมไง ฉันถึงได้มาขอความช่วยเหลือจากพี่! เอายังไง จะช่วยฉันได้ไหม จะถวายชีวิตให้เลยนะ”

หลินมั่วโบกมือพัลวันทันที “อย่าเชียวนะ คุณไม่อยากให้ผมช่วยก็บอกมาตามตรงก็ได้ ไม่ต้องมาใช้วิธีนี้ขู่ผมก็ได้!”

เฮ่อเชียนเสวี่ยทำเสียงเชอะออกมา “ดูท่าทางซังกะตายของพี่แบบนี้ ใครจะไปสนคนอย่างพี่กันเล่า ถ้าคนอย่างฉันอยากจะได้พี่ขึ้นมาล่ะก็ พี่อยากจะหลบก็ไม่มีทางหลบพ้นได้หรอก!”

หลินมั่วรู้สึกเย็นวาบขึ้นมาทันที ผู้หญิงคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่กันแน่?

“เอาล่ะ ไม่ล้อเล่นกับพี่แล้ว พี่มีวิธีจริงๆใช่ไหม?”

เฮ่อเชียนเสวี่ยเอ่ยถาม

หลินมั่วคิดเล็กน้อย “อาการป่วยเช่นนี้สามารถรักษาได้ แต่ว่าตัวยาที่เป็นวัตถุดิบสำคัญค่อนข้างหายาก เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน อีกสองวันให้หลังผมจะไปที่หมู่บ้านอู๋ไจ้ แล้วจะดูด้วยว่าพอจะมีตัวยานี้หรือไม่”

ดวงตาของเฮ่อเชียนเสวี่ยเปล่งประกายขึ้นมาทันที “พี่จะไปหมู่บ้านอู๋ไจ้เหรอ? ไปทำอะไรเหรอ? ฉันเคยไปที่นั่น บอกตามตรง ค่อนข้างวุ่นวายเล็กน้อย ไม่ค่อยน่าเที่ยวเท่าไร”

หลินมั่ว “ผมมีธุระสำคัญที่ต้องไปจัดการน่ะ เรื่องของคุณ ผมจะช่วยคุณจัดการให้”

เฮ่อเชียนเสวี่ย “คุณเคยไปหมู่บ้านอู๋ไจ้เหรอ?”

หลินมั่วส่ายหัว “ไม่เคยไปหรอก แต่ว่าคุณปู่ของคุณเคยไปนะ เมื่อถึงตอนนั้นเขาจะตามไปด้วยและค่อยนำทางให้ผม”

เฮ่อเชียนเสวี่ยกลอกตาไปมาเล็กน้อย อยู่ ๆ ก็แอบหัวเราะขึ้นมาเงียบๆและหันหลังเดินจากไป

ในคืนนั้น หลินมั่วได้บอกสวี่ปั้นซย่าเรื่องที่ตัวเองจะไปที่หมู่บ้านอู๋ไจ้ ตลาดมืดของหมู่บ้านอู๋ไจ้ เดือนหนึ่งจะเปิดเพียงครั้งเดียว หลินมั่วต้องไปซื้อเตาหลอมยาเพื่อกลับมาฝึกหลอมยา

สวี่ปั้นซย่าก็ไม่ได้ห้ามปรามแต่อย่างใด เธอรู้ดีว่าหลินมั่วมีธุระสำคัญที่ต้องไปทำ ในทางกลับกันเป็นสวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยที่ได้ยินเรื่องนี้เข้าก็เอ่ยถามต่ออีกว่าเขาจะไปกี่วัน

“คุณแต่งตัวอะไรมาเนี่ย?”

หลินมั่วถามด้วยความประหลาดใจ เมื่อก่อนเฮ่อเชียนเสวี่ยไม่เคยแต่งตัวแบบนี้มาก่อนเลย

เฮ่อเชียนเสวี่ยหัวเราะเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง หลินมั่วรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างไม่ถูกต้องเสียแล้ว

เพราะรถคันนี้ขับมุ่งหน้าไปทางเมืองก่วงหยางและกำลังจะขับขึ้นทางด่วนในไม่ช้า

“นี่คุณจะพาผมไปที่ไหนเนี่ย? ผู้อาวุโสเฮ่อล่ะ? ไม่ใช่ไปสนามบินหรอกเหรอ?”

หลินมั่วถามด้วยความประหลาดใจ

เฮ่อเชียนเสวี่ยแบะปากเล็กน้อย “ใครบอกว่าจะไปสนามบินกันล่ะ? พวกเราจะมุ่งหน้าไปหมู่บ้านอู๋ไจ้ต่างหากล่ะ! ไปที่นั่นขับรถไปค่อนข้างสะดวกกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าขับรถSUVไป”

หลินมั่วชะงักไปเรียบร้อย “คุณ...คุณจะไปอู๋ไจ้กับผมเหรอ? นี่เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า?”