หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 644

เฮ่อเชียนเสวี่ย "ทำไม ฉันไปกับพี่ด้วยไม่ได้เหรอ…

อย่าดูถูกคนอื่นได้ไหม ฉันก็คุ้นเคยกับเมืองอู๋ไจ้นั่นมากเหมือนกัน!...

แล้วอีกอย่างฉันก็เคยไปที่นั่นกับคุณปู่มาตั้งหลายครั้งแล้ว!”

หลินมั่วเกาศีรษะ “ไม่ใช่ครับ ผมคุยกับปู่ของคุณแล้ว แต่ว่า…เราสองคนต้องไปด้วยกันเหรอ?...

…ไม่ใช่ว่าผู้อาวุโสเฮ่อให้คุณมารับผมเหรอ?”

เฮ่อเชียนเสวี่ยพยักหน้า “ใช่แล้ว คุณปู่ขอให้ฉันมารับพี่ไปที่เมืองอู๋ไจ้ด้วยกัน!...

…ตอนนี้เขากำลังยุ่งกับธุระอะไรบางอย่างอยู่ ก็เลยมีเพียงแค่ฉันคนเดียวที่สามารถไปแทนเขาได้”

หลินมั่วเบิกตากว้าง “นี่คุณล้อเล่นอะไรอยู่?...

…ทำไมผู้อาวุโสเฮ่อถึงทำแบบนี้นะ…

…เดี๋ยวก่อน ผมจะโทรหาผู้อาวุโสเฮ่อเดี๋ยวนี้”

หลินมั่วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วรีบโทรออกหาผู้อาวุโสเฮ่อทันที

แต่อย่างไรก็ตาม หลังจากโทรไปหลายครั้งแล้วก็ยังไม่มีผู้ใดรับสาย

ขณะนี้ รถอยู่บนทางด่วนแล้ว

เฮ่อเชียนเสวี่ยยิ้ม “พี่ไม่ต้องทำให้มันยุ่งวุ่นวายไปหรอก…

…โทรศัพท์ของคุณปู่ถูกฉันโอนสายไปแล้ว พี่ติดต่อเขาไม่ได้หรอก”

หลินมั่วสับสนมึนงง “ไม่ใช่ คุณหนูเฮ่อ นี่คุณ... คุณกำลังทำอะไรอยู่กันแน่”

“เราสองคนมีธุระต้องทำที่หมู่บ้านอู๋ไจ้ พี่จะไปทำอะไรล่ะ”

“อย่าสร้างปัญหาวุ่นวาย นี่มันไม่ใช่เรื่องที่จะมาเล่นสนุก”

เฮ่อเชียนเสวี่ย "ใครสร้างปัญหาให้พี่ ฉันก็มีธุระที่ต้องทำเหมือนกันโอเคไหม?...

…อย่าลืมสิ ว่าฉันต้องช่วยสองพ่อลูกคู่นั้น และฉันก็ต้องไปซื้อยาให้พวกเขา!”

หลินมั่ว "ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าผมจะช่วยซื้อมาให้คุณเองน่ะ!"

เฮ่อเชียนเสวี่ย "เรื่องนี้ฉันอยากทำมันด้วยตัวเอง!"

หลินมั่วพูดไม่ออก พูดตรงๆ คือเธออยากไปอู๋ไจ้กับผมงั้นเหรอ

เมื่อเห็นว่าหลินมั่วไม่พูดอะไร เฮ่อเชียนเสวี่ยก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ "เป็นอะไรไปเหรอ พี่ใหญ่หลิน พี่กลัวฉันจะกินพี่หรือไง?"

“เฮ้ ตอนนี้มันอยู่บนทางด่วนแล้ว ถึงกลัวไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก!”

“มีประโยคหนึ่งที่เขาพูดกันว่าอะไรนะ?...

…อ๋อ ถ้าต่อต้านไม่ได้ก็สนุกและเพลิดเพลินไปกับมันเสียเถอะ!”

…มิฉะนั้น คนอื่นจะคิดว่าคุณรวยแล้วจะมาหลอกโกงคุณ และนั่นคือเหตุผลรอง…

…แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือหากเราไม่แข็งแกร่งพอ เราก็อาจจะไม่สามารถออกจากเมืองอู๋ไจ้ได้…

…ดังนั้น การทำตัวธรรมดาและดูเป็นชนชั้นล่างนั่นเป็นหัวใจสำคัญของเรื่องนี้เลย!”

จู่ๆ หลินมั่วก็ตระหนักได้อย่างฉับพลัน เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเฮ่อเชียนเสวี่ยจะรู้เรื่องสถานการณ์ในอู๋ไจ้ได้ค่อนข้างชัดเจนขนาดนี้

พวกเขาเดินทางไปเรื่อยๆ จนเลยเวลาสี่โมงเย็น ในที่สุดทั้งสองก็มาถึงเมืองอู๋ไจ้

แม้ว่าอู๋ไจ้จะดูเหมือนอยู่ห่างไกลความเจริญ แต่จริงๆแล้วที่นี่เจริญรุ่งเรืองมาก

ทุกหนทุกแห่งล้วนมีโรงแรมขนาดเล็กและใหญ่มากมาย รวมไปถึงสถานบันเทิงต่างๆ อีกด้วย

แม้ว่าจะไม่เจริญรุ่งเรืองเท่าเมืองก่วงหยาง แต่ก็เทียบได้กับความเจริญของเมืองทั่วไป

เฮ่อเชียนเสวี่ยขับรถไปโรงแรมอย่างชำนาญ แล้วเดินนำหลินมั่วไปที่แผนกต้อนรับ และพูดอย่างมีเลศนัย "สวัสดีค่ะ ห้องเตียงคิงไซส์หนึ่งห้องค่ะ"

หลินมั่วผงะและรีบควักเงินออกมา "สองห้องนอนใหญ่ครับ! สอง! สองห้องครับ!"

พนักงานต้อนรับมึนงง มองไปยังเฮ่อเชียนเสวี่ยที มองไปยังหลินมั่วที แล้วก้มหัวแอบด่าทออย่างเงียบๆ

มีผู้หญิงสวยงามขนาดนี้ แต่ยังอยากได้ห้องนอนใหญ่สองห้องอีกงั้นเหรอ

สมองเขาเพี้ยนหรือเปล่า?