หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 653

พอปรมาจารย์เทควันโดคนนั้นขึ้นไปก็เตะมั่วๆ อย่างส่งเดช ท่วงท่าของเขาเท่มาก

แต่ทว่า ไม่ถึงหนึ่งนาที จู่ๆ แชมป์ก็พุ่งมาตรงหน้าเขา

ศอกขวาของเขาเหมือนกระสุนที่ยิงออกไปโดนหน้าอกของคู่ต่อสู้

ปรมาจารย์เทควันโดลอยออกไปตกลงพื้นอย่างแรง กระอักเลือดและน็อคลงตรงนั้น

เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนถึงกับตกตะลึง

ต่อสู้ไม่ถึงหนึ่งนาที ปรมาจารย์เทควันโดก็ถูกฆ่าตายในทันที？

นี่มันอะไรกัน

แต่ทั้งหมดนี้อยู่ในความคาดหมายของหลินมั่ว

มวยปาจี๋นั้นแกร่งอย่างมาก ถ้าเจอจังหวะดีๆ มันก็ง่ายที่จะฆ่าด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

ดังคำกล่าวที่ว่า ฝึกไทเก็ก 10 ปีสู้ใครไม่ได้ ฝึกมวยปาจี๋ 1 ปีฆ่าคนได้ นี่คือความจริง

เทควันโดเป็นอีกรูปแบบการต่อสู้ที่ยืดสุดและงอสุด เมื่อเทียบกับศิลปะการต่อสู้แบบดั้งเดิมแล้ว มันมีข้อบกพร่องมากมาย

ถ้าจับจุดได้ ก็เป็นเรื่องปกติมากที่จะฆ่าในการโจมตีครั้งเดียว

หยวนเฟิงและคนอื่นๆ ทรุดตัวลงบนเก้าอี้ พวกเขาไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่านัดนี้พวกเขาจะแพ้อย่างยับเยิน

ปรมาจารย์เทควันโดด้อยกว่าสองคนก่อนหน้านี้เยอะ

มั่วหลุนยิ่งงงเข้าไปใหญ่ เขาคิดเสมอว่าเขาแข็งแกร่งกว่าคนเหล่านี้มาก

ตอนนี้เขาเพิ่งตระหนักได้ว่า ความสามารถของตนมีเพียงน้อยนิดเท่านั้น

ถ้าเขาขึ้นสังเวียน คงถูกตีตายอย่างรวดเร็ว

เฮ่อเชียนเสวี่ยมีความสุขเหลือล้น "เฮ้ เงิน 5 ล้าน คุณจะให้เราเมื่อไหร่"

หวงหย่งเหวินใบหน้ามืดมน เขากัดฟันและคำรามด้วยเสียงต่ำ "นี่ต้องเป็นการแสร้งแพ้แน่ๆ！"

“ครั้งนี้ไม่นับ！”

เฮ่อเชียนเสวี่ยหงุดหงิดทันที "ทำไมไม่นับล่ะ"

"คุณมีสิทธิ์อะไรมาพูดว่าคนอื่นแสร้งเป็นยอมแพ้"

“นี่คือถิ่นของหลินเจา ใครจะกล้าแสร้งแพ้ที่นี่！”

เมื่อเห็นว่าทั้งสองกำลังจะทะเลาะกัน ด้านล่างก็เกิดความโกลาหลขึ้น

เมื่อทุกคนหันศีรษะไปมอง เห็นเพียงชายร่างสูงเดินขึ้นไปบนสังเวียน

“นั่นคือหลินเจา！”

หยวนเฟิงอุทาน

ทุกคนหันไปมองพร้อมกัน

หลินเจาเหมือนคนวัยสี่สิบ สายตาดุร้ายราวกับนกแร้งที่มองหาโอกาสตลอดเวลา

ออร่าที่แรงกล้า เมื่อยืนอยู่บนสังเวียน ความโกลาหลด้านล่างก็หยุดลงทันที

หยวนเฟิงกล่าวอย่างตื่นเต้น "ไม่เคยคาดคิดว่าหลินเจาจะมาด้วยตนเอง"

"ดูเหมือนว่าหลินเจาให้ความสำคัญกับการเปิดตลาดในครั้งนี้เป็นอย่างมาก"

หลังจากที่หลินเจาขึ้นมาบนสังเวียนและพูดสองสามประโยค เขาก็ลงสังเวียนไป

ต่อด้วยการแสดงการต่อสู้ของสุนัขและอื่นๆ

อย่างไรก็ตาม อะไรแบบนี้ไม่ดึงดูดใจผู้คน

เพียงแต่ว่า จากนั้นก็มีการจัดแสดงสินค้า ซึ่งดึงดูดความสนใจของผู้คนจำนวนไม่น้อย

หลินมั่วเฝ้าสังเกตแผงนิทรรศการ และท้ายที่สุดสิ่งที่เขาหยิบขึ้นมาคือเตาสีดำสนิท

เมื่อเห็นเตานี้ หลินมั่วก็ตาเป็นประกาย นี่คือเตายาที่เขากำลังมองหาพอดี

ครั้งนี้เขามาไม่เสียเที่ยวจริงๆ！

เมื่อนิทรรศการจบลง พิธีเปิดก็จบลง และทุกคนก็แยกย้ายกันไป

เฮ่อเชียนเสวี่ยเดินตามหลังหวงหย่งเหวินด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจ และพูดด้วยความโกรธว่า "เฮ้ คุณจะให้เงิน 5 ล้านกับฉันยังไง"

"ฉันไม่ต้องการเช็ค ใครจะรู้ว่าเช็คของคุณแลกเงินได้หรือเปล่า"

"ฉันต้องการเงินสดหรือโอนเท่านั้น！"

วันนี้หวงหย่งเหวินเสียเงินไปเยอะ และตอนนี้เขาหัวร้อนมาก

ในขณะที่เขากำลังจะคลุ้มคลั่ง จ้าวหย่าก็หัวเราะและพูดขึ้นว่า "โธ่ อย่าใจร้อนสิ！"

“ยังไม่ดึกเลย พวกเราไปหามื้อดึกกินกันเถอะ เดี๋ยวสักพักจะเอาให้เงินคุณ”

จ้าวหย่าขยิบตาให้หวงหย่งเหวิน

หวงหย่งเหวินเข้าใจว่าจ้าวหย่ากำลังวางแผนที่จะมอมเหล้าสองคนนี้