หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 668

หลี่รั่วอู่ใช้ท่าทีแบบนี้พูดกับหลินมั่ว ถือว่าเกรงใจกันมากแล้ว

ในเวลานี้ มั่วหลุนที่อยู่ไกลๆ พูดด้วยรอยยิ้มเยือกเย็น “ผู้อาวุโสหลี่ คุณไม่จำเป็นต้องเกรงอกเกรงใจคนแบบนี้!”

“ไอ้หมอนี่ก็เป็นไอ้หน้าอ่อนที่เกาะผู้หญิงกินอยู่แล้ว สิ่งที่ถนัดที่สุดก็คือหลอกคนอื่น”

“คนแบบนี้ผมเห็นมาเยอะแล้ว ก็แค่ความสามารถฝีปากแค่นั้น”

“ถ้าให้เขาขึ้นเวทีจริงๆ งั้นก็เป็นการเอาชีวิตของเขาไม่ใช่เหรอ”

คำพูดนี้ออกไป ผู้คนรอบข้างหัวเราะทันที

ไม่ว่ายังไง ตัวตนที่เป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิงของหลินมั่วนั้น ยังคงทำให้คนมากมายดูถูกเหยียดหยาม

และหลินมั่วมาวิพากษ์วิจารณ์อยู่ตรงนี้ ยิ่งทำให้ผู้คนไม่พอใจ

ไอ้ไร้ประโยชน์ที่เกาะผู้หญิงกิน มีสิทธิ์อะไรมาวิจารณ์อย่างสะเพร่า

เฮ่อเชียนเสวี่ยโมโหมาก ชี้หน้ามั่วหลุนแล้วพูด “แกว่าอะไรนะ”

“ที่นี่แกมีสิทธิ์พูดด้วยเหรอ”

“ฉันเคยบอกแกแล้วใช่ไหม ให้ฉันเห็นแกอีกครั้ง ก็จะเอาชีวิตแก!”

“แกรังเกียจอายุยืนใช่ไหม”

“พี่หลินมั่ว อย่าไปสนใจเขา!”

หวงหย่งเหวินพูดอย่างใจเย็น “คุณเฮ่อ ขอเตือนคุณนะ ไอ้หน้าอ่อนล้วนไม่มีจิตใจ”

“ยังไงคุณก็เป็นคุณหนูตระกูลใหญ่ ถูกไอ้หน้าอ่อนนี่หลอกจนหัวปักหัวปำ เอาเงินของตระกูลมาเลี้ยงเขา”

“นี่ถ้าแพร่ออกไป ไม่เพียงแค่คุณขายหน้า แม้แต่คนในตระกูลคุณก็จะอับอายขายหน้า เพื่ออะไร”

ผู้คนรอบข้างวิพากษ์วิจารณ์ แม้แต่หลินเจาก็มองเฮ่อเชียนเสวี่ยอย่างลึกซึ้งทีหนึ่ง

จากมุมมองของเขา ไอ้หลินมั่วคนที่มีครอบครัว อยู่กับเฮ่อเชียนเสวี่ยไม่ถูกต้องอยู่แล้ว

ดังนั้น ครั้งนี้ เขาไม่ได้ช่วยเฮ่อเชียนเสวี่ยพูด

เฮ่อเชียนเสวี่ยสีหน้าแดง พูดอย่างโมโห “เรื่องของฉัน แกไม่จำเป็นต้องยุ่ง?”

“มีอีก ฉันพูดอีกครั้ง พี่หลินไม่ใช้คนไร้ประโยชน์ และไม่ได้เกาะผู้หญิงกิน!”

“พวกแกไอ้ขยะ ไม่มีสิทธิ์วิจารณ์พี่ใหญ่หลิน!”

หวงหย่งเหวินยิ้มอย่างเยือกเย็น “คุณเฮ่อ ผู้หญิงที่ตกอยู่ในความรักล้วนเป็นคนโง่”

“อารมณ์ของคุณ ผมสามารถเข้าใจได้”

และที่สำคัญคือ กฎกติกาของอู๋ไจ้ ขึ้นเวทีต่อสู้แล้ว ต้องรับผิดชอบความเป็นความตายของตนเอง!

หลี่ตุนเหวินและพวกล้วนไม่พอใจหลินมั่ว เขาขึ้นเวทีเอง ไม่แน่หลี่รั่วอู่อาจจะตีจนเขาตายจริงๆ ก็ได้!

“พี่หลินมั่ว พี่...พี่อย่าไป”

“พ่อบุญธรรม พ่อส่งคนไปช่วยหลินมั่วสู้!”

“ถือว่าหนูขอร้องล่ะ!”

เฮ่อเชียนเสวี่ยพูดอย่างกังวล

ทุกคนรอบข้างฮือฮา เฮ่อเชียนเสวี่ยคนนี้ หลงจนเป็นแบบนี้ไปแล้วเหรอ

สีหน้าของหลินเจาเปลี่ยนเป็นเยือกเย็น เขายิ่งไม่สบอารมณ์กับหลินมั่ว

“กฎก็คือกฎ ไม่มีทางเปลี่ยน!”

“ไม่มีความสามารถ ก็ไม่ต้องมาอู๋ไจ้”

“งานประมูลอู๋ไจ้ของผม ไม่ใช่ขยะอะไรก็สามารถเข้ามาได้ตามอำเภอใจ!”

หลินเจาพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น