หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 675

เจ้าอ้วนเฝิงพูดเสียงสั่น “คุณหลิน เช่นนั้น...เช่นนั้นหรือว่า ไปที่บ้านของผม ไปช่วยดูให้พวกเรา? ”

หลินมั่วส่ายหน้า “ไม่ต้อง”

“คุณเอาเตาหลอมยาให้ผม ผมหลอมยาให้คุณตรงนี้ก็พอแล้ว”

เจ้าอ้วนเฝิงตกใจ ไม่ต้องไปดูคนไข้หรือ

เขารีบยื่นเตาหลอมยาให้หลินมั่ว

หลินมั่วเขียนใบสั่งยา ให้หลินเจาช่วยไปจัดยา

และเขาเอง ก็ทำความสะอาดเตาหลอมยาอย่างละเอียด

เตาหลอมยาตัวนี้ หลอมยามานาน สัมผัสกับคราบยามากมาย จำเป็นต้องชำระล้าง มิเช่นนั้น จะส่งผลกระทบต่อประสิทธิภาพยาในอนาคต

วิธีการชำระล้าง ก็ไม่ใช่ล้างด้วยน้ำเปล่าธรรมดา ต้องใช้วิธีเฉพาะทาง

หลินมั่วชำระล้างเสร็จเรียบร้อย คราบในเตาหลอมยาก็ไม่มีแล้ว

ฮั่วตงก็ได้สมุนไพรมาแล้ว

ในสมุนไพรเหล่านี้ มียาสองตัวที่หายาก

ดีที่หมู่บ้านอู๋ไจ้มีทุกอย่าง เตรียมครบอย่างง่ายดาย

หลินมั่วให้คนไปหาเตาถ่าน แบ่งสมุนไพรพวกนี้ออกเป็นสองกอง ใส่ลงในเตาหลอมยาตามเวลาที่แตกต่างกันและเริ่มหลอมยา

พวกเจ้าอ้วนเฝิงและหลินเจามองด้วยสายตาตื่นเต้นอยู่ด้านข้าง ครั้งแรกที่พวกเขาเห็นคนหลอมยา

หลอมยาไม่ใช่เรื่องง่าย ผ่านไปสองชั่วโมง หลินมั่วยังหลอมไม่เสร็จ

แต่ทว่า เวลานี้อาการคันบนตัวเจ้าอ้วนเฝิงเริ่มกำเริบ เขาเกาไม่หยุด สีหน้าดูแย่มาก

หลินมั่วเหลือบมอง “คุณมานี่ ยืนข้างเตาหลอมยา”

เจ้าอ้วนเฝิงรีบวิ่งมา และพูดเสียงต่ำ “คุณหลิน มี...มีวิธีไหนช่วยผมบรรเทาอาการได้บ้างไหม”

“เจ็บปวดมากเลย ! ”

หลินมั่ว “คุณสูดควันที่ลอยออกมาจากเตาหลอมยาสองครั้งก็ได้แล้ว”

เจ้าอ้วนเฝิงตาลุกวาว และรีบขยับตัวเข้าไปสูดหายใจสองครั้งอย่างลึกๆ

อย่าว่าไป หลังจากที่สูดเข้าไปสองครั้ง เจ้าอ้วนเฝิงก็รู้สึกทันทีว่าอาการคันนั้นหายไปแล้ว

และนี่ ทำให้เจ้าอ้วนเฝิงรู้สึกซาบซึ้งในตัวหลินมั่ว

“คุณหลินเก่งกาจดั่งเทพเทวดา ! ” เจ้าอ้วนเฝิงซาบซึ้งไม่หยุด

หลินเจาก็เผยสีหน้าตกใจ ฝีมือการรักษาของหลินมั่วช่างน่าอัศจรรย์เกินไปแล้ว

ต้องรู้ว่า ตอนที่เจ้าอ้วนเฝิงมา เคยไปพบหลี่ว์ซานเจิน

“อนาคตหากมีอะไรให้รับใช้ กระผมแซ่เฝิงพร้อมรับใช้โดยไม่กลัวตาย ! ”

เจ้าอ้วนเฝิงพูดด้วยความตื้นตัน

หลินมั่วพยักหน้าอย่างเรียบง่าย “ไม่ต้องเกรงใจ ! ”

“ผมพูดแล้ว เตาหลอมยาเป็นค่ารักษาพยาบาล”

“ผมรักษาหายแล้ว เช่นนั้นผมเอาค่ารักษาพยาบาลกลับแล้ว”

เจ้าอ้วนเฝิงรีบตอบ “คุณหลิน คุณพูดแบบนี้เหมือนตบหน้าผม”

“ก็แค่เตาหลอมยา ที่คุณช่วย คือชีวิตของครอบครัวของผม ! ”

“สิ่งนี้ใช้เงินมาเปรียบเทียบไม่ได้ ถึงอย่างไรสะ บุญคุณนี้ ผมจำไม่ลืม ! ”

จะว่าไป เจ้าอ้วนเฝิงเป็นคนรู้จักตอบแทนบุญคุณ

หลินเจาเห็นทุกสิ่ง ก็เผยสีหน้าซาบซึ้ง

และมองไปทางเฮ่อเชียนเสวี่ย ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมเฮ่อเชียนเสวี่ยถึงมีทัศนคติแบบนี้ต่อหลินมั่ว

หมอเทวดาเช่นนี้ ความสามารถแบบนี้ ใช่ไอ้แมงดาเศษสวะที่ไหน

หากเติบโตขึ้น ต้องเป็นพญานกแน่นอน !