หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 676

ในที่สุด หลินมั่วก็นำเตาหลอมยาออกจากหมู่บ้านอู๋ไจ้

เฮ่อเชียนเสวี่ยฮัมเพลงเบาๆ พลางขับรถไปด้วย ไม่ต้องบอกว่ามีความสุขมากแค่ไหน

เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้เธอได้เห็นความสามารถของหลินมั่วอีกครั้ง ในใจก็ชื่นชมหลินมั่วมากยิ่งขึ้น

ทันใดนั้นเฮ่อเชียนเสวี่ยก็พูดว่า "เอ๊ะ? ตรงนั้นกําลังทำอะไรกันอยู่"

หลินมั่วมองไปตามทิศทางที่เฮ่อเชียนเสวี่ยชี้ เห็นกลุ่มคนกําลังรุมล้อมคนสองสามคนในระยะไกล

คนสองสามคนที่ถูกทุบตีคือพวกหวงหย่งเหวิน

และด้านนอกสุด มีอีกคนหนึ่งยืนอยู่คือหลี่ตุนเหวิน

ดูเหมือนว่าหลี่ตุนเหวินจะนำคนมาจัดการพวกหวงหย่งเหวิน

ในการประมูลครั้งนี้ พวกหวงหย่งเหวินดูถูกหลินมั่วในที่สาธารณะ ทำให้หลี่ตุนเหวินประเมินความแข็งแกร่งของหลินมั่วด้วยความเข้าใจผิด ทำให้หลี่ตุนเหวินได้รับความเสียหายอย่างยับเยิน

บัญชีนี้ แน่นอนว่าหลี่ตุนเหวินเป็นคนกระตุกหนวดหวงหย่งเหวิน

หวงหย่งเหวินบอกว่าเขาเป็นญาติของตระกูลหวง แต่ในความเป็นจริง ตระกูลหวงไม่ยอมรับพวกเขา

แม้ว่าหลี่ตุนเหวินตีเขาจนตาย ตระกูลหวงก็จะไม่พูดอะไร

หลินมั่วเบ้ปาก "ไม่มีอะไรน่าดู ไปกันเถอะ"

เฮ่อเชียนเสวี่ยที่เห็นเหตุการณ์นั่นเหมือนกัน แต่ใบหน้าของเธอกลับเต็มไปด้วยความคึกคักดีใจ "ทําไมจะไม่หน้าดูล่ะ"

"ฉันรู้สึกว่ามันน่าดูมากมาก"

"ไป งั้นก็ไปดูสิ!"

พูดจบ เฮ่อเชียนเสวี่ยก็ขับรถไปจริงๆ

หลินมั่วไม่มีทางเลี่ยง เฮ่อเชียนเสวี่ยชอบประสมโรงจริงๆ

เมื่อเห็นคนขับรถมา ลูกน้องหลายคนที่อยู่ข้างๆ หลี่ตุนเหวินก็มาขวางทันที

เฮ่อเชียนเสวี่ยจึงชะโงกหน้าออกมา "ไม่เป็นไร พวกเราแค่มาดูเรื่องสนุก"

หลี่ตุนเหวินเห็นเฮ่อเชียนเสวี่ยก็อดขมวดคิ้วไม่ได้

เขารู้ตัวตนของเฮ่อเชียนเสวี่ย เลยไม่กล้าทำแบบนั้นกับเฮ่อเชียนเสวี่ย ได้แต่โบกไม้มือโบกมือให้คนของเขาถอยกลับ

เฮ่อเชียนเสวี่ยขับรถมาถึงที่เกิดเหตุก็เปิดประตูรถเหมือนกำลังดูละคร มองคนที่ถูกตีด้วยรอยยิ้ม

พวกหวงหย่งเหวินถูกจับไว้ที่นี่เพื่อทุบตี รวมถึงมั่วหลุนคนนั้นก็ด้วย

อย่ามองว่าเขาเป็นแชมป์มวยอะไร โดนสามคนรุมจนขาหักก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว

ส่วนจ้าวหย่าก็โดนตบจนเลือดอาบเต็มหน้าและคุกเข่าขอความเมตตาไม่หยุด “อย่าตี อย่าตี ฉันผิดไปแล้ว ไว้ชีวิตฉันเถอะ..."

"ลุงหลี่ ลุงลืมไปแล้วเหรอ ว่าพ่อฉันยังเลี้ยงข้าวลุงอยู่เลย!"

หวงหย่งเหวินขอร้องด้วยเสียงสั่นพร้อมกับน้ำตาไหล

หลายๆ คนก็ร้องไห้อย่างน่าสังเวช

หลี่ตุนเหวินไม่มองเขาแล้วหันหลังเดินจากไป

ลูกน้องเหล่านั้นถือตะบองและรุมล้อมเข้าไปด้วยท่าทางที่ดุดัน

จ้าวหย่าเห็นท่าทางนั้นก็หันไปคุกเข่าหาหลินมั่วทันทีว่า “หลินมั่ว หลินมั่ว ช่วยฉันด้วย”

"เห็นแก่หน้าของปั้นซย่า ช่วยชีวิตฉันสักครั้งเถอะ ฉันจะไม่มีวันลืมพระคุณอันยิ่งใหญ่ของคุณในชีวิตนี้เลย"

"หลินมั่ว ขอร้องล่ะ..."

หลินมั่วขมวดคิ้วเล็กน้อยยังไม่ทันได้พูดอะไร เฮ่อเชียนเสวี่ยก็ชิงพูดก่อนว่า "ตอนนี้รู้จักขอความช่วยเหลือจากหลินมั่ว?"

"แล้วตอนนั้นที่พวกคุณดูถูกหลินมั่ว มันไม่ใช่ท่าทางแบบนี้นะ"

"มนุษย์ ล้วนต้องชดใช้ต่อสิ่งที่ตัวเองทำ!"

"พวกคุณ สมควรโดน!"