หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 677

เมืองก่วงหยาง ณ หอจื่อหลิน

ที่นี่เป็นร้านอาหารที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงในเมืองก่วงหยางและค่อนข้างเงียบเหงา ซึ่งเป็นสถานที่ที่คนรวยหลายคนชื่นชอบ

มุมหนึ่งของห้องโถงใหญ่ สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยนั่งอยู่ที่โต๊ะด้วยกัน

สวี่เจี้ยนกงพูดว่า "เป็นยังไงบ้าง สวี่ปั้นซย่าจะมาเมื่อไหร่"

"ครั้งนี้ถือโอกาสที่หลินมั่วออกไปข้างนอก พวกเราเลยนัดตระกูลหวังออกมา เพื่อให้พวกเขาได้พบกับสวี่ปั้นซย่า"

"ปั้นซย่าห้ามมาสายเด็ดขาด และห้ามสร้างความประทับใจที่ไม่ดีให้กับครอบครัวของประธานหวัง!"

ฟังฮุ่ยมีสีหน้าภาคภูมิใจ "วางใจเถอะ!"

"ปั้นซย่ากำลังมา เดี๋ยวก็ถึงแล้ว"

"อีกอย่าง ลูกสาวของฉันสวยขนาดนี้ แถมยังเป็นประธานอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ พวกเขาจะไม่ชอบได้อย่างไร"

สวี่เจี้ยนกง "ไม่ว่าอย่างไร ต้องถือโอกาสนี้ทำเรื่องนี้ให้เรียบร้อย"

"มิฉะนั้น พอหลินมั่วกลับมาก็จะตามปั้นซย่าทั้งวัน พวกเราจะไม่มีโอกาสทำเรื่องแบบนี้อีก"

"ลูกชายของประธานหวัง ได้ยินว่าหน้าตาดีมากและมีความสามารถมากๆ เหมาะกับปั้นซย่าของครอบครัวเรามาก"

ฟังฮุ่ยพยักหน้ารัวๆ "ไม่ว่าอย่างไร ก็แข็งแกร่งกว่าหลินมั่วมาก"

"อีกอย่าง วงศ์ตระกูลของประธานหวังเองก็ดีมากเหมือนกัน"

"สาขาของตระกูลหวังในตระกูลหลักทั้งสิบ ตัวเขาเองประสบความสำเร็จในอาชีพการงาน แม้แต่หัวหน้าของตระกูลหวังยังต้องเกรงใจเขา"

"เขาอาศัยอยู่ที่สวนวั่งเจียง นี่เป็นสัญลักษณ์แสดงถึงตัวตน"

"จุ๊ๆ ถ้าปั้นซย่าแต่งงานกับลูกชายของเขา พวกเราก็สามารถเข้าออกสวนวั่งเจียงได้ตามใจชอบ"

"หลังจากนี้อีกไม่นานก็รวย พวกเราจะซื้อบ้านที่สวนวั่งเจียงด้วย ได้อยู่ใกล้กับปั้นซย่าขนาดนี้ ดีจังเลย!"

สวี่เจี้ยนกงใบหน้าเต็มไปด้วยความใฝ่ฝันเช่นกัน

สวนวั่งเจียง เป็นเป้าหมายสูงสุดของพวกเขา

ถ้าสามารถอาศัยอยู่ในสวนวั่งเจียงได้ เท่ากับได้ก้าวเข้าสู่สังคมชั้นสูงของเมืองก่วงหยางอย่างสมบูรณ์ นั่นเป็นเรื่องของการสร้างเกียรติยศให้แก่วงศ์ตระกูลจริงๆ!

"ไม่ว่าอย่างไร อย่างน้อยก็ไม่ต้องอาศัยอยู่ในบ้านของหลินมั่วและถูกเขาวิจารณ์ในทางลบทั้งวัน!"

สวี่เจี้ยนกงกัดฟัน

"ผมยังเด็กอยู่ ยังสนุกไม่พอเลย แต่งงานตอนนี้มันดีแล้วเหรอ"

"อีกอย่าง ผู้หญิงคนนั้นหน้าตาเป็นยังไงผมก็ไม่รู้"

“ถ้าเป็นคนที่หน้าตาอัปลักษณ์ แล้วค่อยมาเอาใจผม งั้นพ่อกับแม่ก็ทำลายผมไม่ใช่เหรอ!"

"ช่างเถอะ ผมไม่ไปแล้ว พ่อกับแม่ไปช่วยดูให้ผมก็พอ"

หวังอี้หมิงเอ่ยแล้วหันหลังจะออกไป แต่ถูกประธานหวังดึงเอาไว้

"มาก็มาแล้ว เข้าไปดูเถอะ"

"อีกอย่าง ลูกก็อายุสามสิบเอ็ดแล้ว ยังเด็กตรงไหนอีก?"

"ผู้หญิงคนนั้นมีความสามารถมาก ภายใต้ชื่อของเธอมีบริษัทใหญ่หลายพันล้าน เหมาะสมกับลูกมาก"

หวังอี้หมิงหัวเราะเยาะ "เหอะ ผู้หญิงแกร่งอะไรอีก?"

"ผมเกลียดผู้หญิงแกร่งแบบนี้ที่สุด นั่นคือหน้าตาน่าเกลียดที่ไม่มีใครต้องการ หมกมุ่นอยู่กับงาน กว่าจะมาถึงจุดนี้ได้"

"ถ้ารูปร่างสวยงามหน่อย ใครจะเป็นผู้หญิงแกร่งล่ะ?"