เช้าวันรุ่งขึ้น หลินมั่วกลับมาถึงเมืองก่วงหยาง
เฮ่อเชียนเสวี่ยส่งเขาตรงด้านนอกสวนวั่งเจียง และขับรถจากไปก่อน
หลินมั่วถือเตาหลอมยา เดินไปยังประตูทางเข้าสวนวั่งเจียง ขณะที่กำลังจะเดินเข้าไป มีรถเฟอร์รารี่คันหนึ่งขับออกมาจากด้านในด้วยความเสียงดังพอดี
คนขับรถคือหวังอี้หมิง เขาวางช่อดอกไม้ขนาดใหญ่ตรงเบาะข้างคนขับ เขาตั้งใจเตรียมมาเป็นพิเศษ ตอนนี้เขากำลังจะไปหาสวี่ปั้นซย่า
เขาขับรถเร็วมาก ตอนพุ่งออกไป เกือบจะชนหลินมั่วซึ่งเดินมาถึงประตูทางเข้าพอดี
หวังอี้หมิงรีบเหยียบเบรก และจ้องมองหลินมั่วด้วยความโกรธ “ไอ้บ้าเอ๊ย เดินไม่ดูทางหรือไง”
“ชนรถฉันหมดเลย แกชดใช้ไหวเหรอ”
ด่าจบ หวังอี้หมิงก็ขับออกไปด้วยความผยอง และไม่สนใจหลินมั่วซึ่งอยู่ทางด้านหลังเลยสักนิด
ถึงอย่างไร หลินมั่วก็สวมเสื้อผ้าธรรมดา ถือกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ แถมยังไม่มีรถ ดูเหมือนกับช่างซ่อมบำรุงไม่มีผิด
ภายในสวนวั่งเจียง มีคนงานแบบนี้เข้าไปทำงานเป็นบางครั้ง หวังอี้หมิงเห็นมาเยอะแล้ว จึงไม่สนใจหลินมั่ว
หลินมั่วขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้สนใจ และเดินเข้าไปในสวนวั่งเจียงทันที
พนักงานรักษาความปลอดภัยของที่นี่ล้วนรู้จักหลินมั่ว และรู้ว่าหลินมั่วอาศัยอยู่ที่วิลล่าหลังที่แพงที่สุดหลังนั้นด้วย จึงเคารพนอบน้อมหลินมั่วเป็นอย่างยิ่ง
เขาถือกระเป๋าเดินทางกลับบ้าน ภายในกระเป๋าเดินทาง บรรจุสมุนไพรสองสามอย่างที่หลินมั่วทำการซื้อมาในครั้งนี้ และมีเตาหลอมยาด้วย
พอกลับถึงบ้าน คนรับใช้เก็บกวาดทุกอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย
หลินมั่วไปดูหลินซีซึ่งยังคงนอนหลับใหลอยู่ และกล่าวเบาๆ ว่า “ซีเอ๋อร์ พี่เอาเตาหลอมยากลับมาแล้ว เดี๋ยวเธอก็ฟื้นแล้วนะ”
เขาทำการอธิบายกับคนรับใช้ บอกให้เธอเอาสมุนไพรสองสามอย่างนี้ไปล้างให้สะอาด แล้วหลินมั่วจะกลับมาหลอมยาตอนเย็น
หากหลอมยาตอนกลางวัน แล้วคนรับใช้มาเห็นเข้า อาจจะก่อให้เกิดความปั่นป่วนได้
หลินมั่วอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า และออกจากบ้านเพื่อไปหาสวี่ปั้นซย่าที่บริษัท
พอนั่งรถแท็กซี่มาถึงด้านล่างบริษัทของสวี่ปั้นซย่า หลินมั่วเห็นรถเฟอร์รารี่ของหวังอี้หมิงจอดอยู่ตรงด้านล่างบริษัทจากระยะไกล
เขาสงสัยเล็กน้อย แต่ไม่ได้คิดอะไรมาก จึงมุ่งตรงไปยังชั้นบน
พอเดินมาถึงด้านนอกประตูห้องทำงานของสวี่ปั้นซย่า หลินมั่วได้ยินเสียงชวนขนลุกดังมาจากด้านใน “ปั้นซย่า ผมชอบคุณจริงๆ”
“แต่งงานกับผมเถอะ ผมจะทำให้คุณมีความสุขแน่นอน!”
“จริงๆ นะ คุณอยู่กับไอ้คนไร้ประโยชน์นั่น ก็มีแต่จะทำให้คุณเสียหน้า”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...