หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 690

หัวหน้ายามรักษาความปลอดภัยทรุดตัวนั่งลงกับพื้นดังครืน

ในที่สุดตอนนี้เขาก็เข้าใจแล้วว่าตัวเองไปเตะตะปูแบบไหนเข้า กำลังของเขาเทียบไม่ได้กับกวนต้าโถวเลย

และเมื่อกวนต้าโถวอยู่ตรงหน้าเหลาหู่ก็เหมือนกับมดตัวหนึ่งที่เหลาหู่สามารถบี้เขาให้ตายได้อย่างง่ายดาย

การมีเรื่องกับเหลาหู่นั้น เท่ากับเขากำลังรนหาที่ตายชัดๆ !

หลังจากนั้นไม่นาน คนอื่นๆ อีกสิบกว่าคนก็วิ่งหอบแฮ่กมาที่นี่เช่นกัน

เหลาหู่เห็นทุกคนแล้วก็ชี้ไปที่หัวหน้ายามรักษาความปลอดภัยและพูดว่า “นี่ใช่พี่น้องของพวกแกหรือเปล่า”

“เมื่อกี้นี้มันกระชากคอฉัน คิดจะฆ่าฉัน!”

“ทำไมล่ะ พี่น้องของพวกแกมันเก่งกล้าสามารถขนาดนั้นเลยเหรอวะ?”

คนทั้งสิบกว่าคนกลัวจนฉี่แทบราด และรีบสลัดความสัมพันธ์ทันที

“เจ้าพ่อหู่ พวกเราไม่รู้จักมันนะ!”

“ไม่รู้ว่าไอ้เด็กเวรนี่ไปเอาเบอร์ผมมาจากไหน ผมไม่รู้จักมันเลยสักนิด”

“เจ้าพ่อหู่ ผมไม่รู้จักมันเลยสักนิดจริงๆ แต่ไอ้เด็กนี่กล้าลงไม้ลงมือกับท่าน งั้นก็เป็นศัตรูของผม ผมจะช่วยเอามันไปถ่วงแม่น้ำก่วงหยางเอง!”

“…”

ผู้คนมากกว่าสิบพูดเสียงดังลั่น ต้องการที่จะช่วยเหลาหู่จัดการกับหัวหน้ายามรักษาความปลอดภัยคนนั้น

หัวหน้ายามรักษาความปลอดภัยกลัวจนตัวสั่นไปทั้งตัว เหงื่อออกเต็มหัว คุกเข่าลงตรงหน้าเหลาหู่ “เจ้าพ่อหู่ ผมผิดไปแล้ว ผมผิดไปแล้วจริงๆ ”

“ท่านยกโทษให้ผมด้วยนะครับ ให้โอกาสผมอีกครั้ง”

“คราวหลังให้ผมทำอะไรตอบแทนท่านก็ได้ ไว้ชีวิตผมเถอะนะ...”

เหลาหู่ยิ้มเยาะ “ยกโทษให้แกเหรอ?”

“ถ้าฉันยกโทษให้แกวันนี้ แล้วฉันจะได้ห่าอะไรวะ?”

“สารเลวอย่างแกมันช่างกล้าดีจริงๆ !”

“คุณหลินเป็นลูกพี่ของฉัน ประธานสวี่ก็เป็นพี่สะใภ้ของฉัน”

“แล้วแกดิ้นรนมาเอาตัวรอดที่นี่ แกคิดจะทำอะไรกันแน่?”

หัวหน้ายามรักษาความปลอดภัยตะลึงงัน พูดเสียงสั่น “ผะ...ผมไม่รู้จริงๆ นะ”

“เจ้าพ่อหู่ ผะ...ผมไม่รู้จริงๆ ”