หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 707

หวังอี้หมิงและคนอื่นๆ ตะตึงงัน เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?

หวังอี้หมิงรีบพูดขึ้น “คุณตำรวจ พวกเขา...พวกเขาต้องรับผิดแทนหลินมั่วแน่ๆ !”

“พวกเราโดนหลินมั่วทำร้ายต่างหากล่ะ!”

ผู้กองชำเลืองมองไปที่เขา และมองไปที่ชายผู้มีรอยสักคนนั้น “เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

ชายมีรอยสักกล่าว “คือมันเป็นอย่างนี้ครับ”

“พวกเรามาตรวจกับหมอหลิน แล้วพวกเขาก็มาหาเรื่อง”

“เราเห็นท่าไม่ดี ก็เลยสั่งสอนพวกเขาแทนน่ะครับ”

“หมอและพยาบาลที่นี่ต่างก็เป็นพยานให้ได้”

บรรดาหมอและพยาบาลต่างพยักหน้ากันหงึกหงัก พวกเขาล้วนเป็นคนสนิทของคณบดี และมาที่นี่ตามคำบ่งชี้ของคณบดี

พยาบาลหนึ่งในนั้นกล่าว “คุณตำรวจ คุณลองคิดดูสิคะ หมอหลินคนเดียวจะสามารถเอาชนะคนตั้งมากมายได้ขนาดนี้เลยเหรอ?”

“นี่มันไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย!”

“อีกอย่าง คุณลองดูในนี้สิแต่ละคนต่างพกมีดหรืออะไรพวกนั้นมาทุกคนเลย”

“พวกเขาพกมีดเข้ามาในโรงพยาบาล นี่มันเจตนาหาเรื่องตั้งแต่แรกชัดๆ !”

หวังอี้หมิงแทบจะคลั่ง และชี้ไปที่นางพยาบาลพร้อมด่าสาดเสียเทเสีย “อีเวรนี่ แกพูดว่าอะไรนะ?”

“แกพูดให้ฟังอีกทีซิ!”

“แกกล้าใส่ความฉันได้ไงวะ จะเชื่อหรือไม่เชื่อ แต่ฉันจะฆ่าแก!”

ผู้กองโมโห “หุบปาก!”

“คุณจะฆ่าใคร?”

“คุณพูดอีกทีซิ?”

“ผมขอบอกคุณไว้เลยนะ คำพูดทั้งหมดของคุณตอนนี้ เราสามารถบักทึกไว้และเอามันมาเป็นหลักฐานมัดตัวคุณได้นะ!”

หวังอี้หมิงทำหน้าเหวอทันที

ปกติจะชอบใช้อำนาจบาตรใหญ่และกำเริบเสิบสาน พออยู่หน้าตำรวจตอนนี้ ก็ยังกล้าขู่ฆ่าคนอีก นี่ไม่ใช่การหาเรื่องตายหรอกเหรอ?

ในขณะนั้นเอง ผู้กองไม่พอใจพวกหวังอี้หมิงเป็นอย่างมาก

คนกลุ่มนี้พอมองดูแล้วก็เหมือนพวกผู้ลากมากดีที่จงใจมาก่อเรื่อง