หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 708

เวลาสามทุ่ม

รถยนต์บีเอ็มดับเบิลยูซีรีส์เจ็ดค่อยๆ ขับเคลื่อนเข้าไปยังคฤหาสน์ในเขตชานเมืองของเมืองก่วงหยาง

คนสองคนลงมาจากรถ ซึ่งคนหนึ่งคือหวงเหลียง ส่วนอีกคนหนึ่งคือสวี่ตงเสวี่ย

ใบหน้าของสวี่ตงเสวี่ยเต็มไปด้วยความสงสัย “คุณสามี พวกประธานหวังเรียกหาเราทำไมกัน?”

“ถ้ามีเรื่องอะไรก็น่าจะเรียกหาพ่อกับแม่สิ”

“ทำไมถึงเรียกแต่เราสองคนมา ไม่เรียกพ่อกับแม่มาด้วยล่ะ?”

หวงเหลียงยิ้มพลางตอบ “ก็ยิ่งดีไม่ใช่เหรอ?”

“มีเรื่องอะไร พวกประธานหวังก็สามารถปรึกษาหารือกับพวกเราได้โดยตรงเลยไง”

“พูดได้ว่า พวกประธานหวังก็คงไว้ใจเรามากขึ้น เข้าใจไหม?”

สวี่ตงเสวี่ยก็เข้าใจได้ในทันที ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความยินดีปรีดา “เยี่ยมไปเลย”

“ถ้าครั้งนี้ได้รับการสนับสนุนจากพวกประธานหวังล่ะก็ เหอะ ฉันจะสามารถควบคุมอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อได้โดยไม่มีปัญหา!”

“ถ้าคุณเอาบริษัทรับเหมาก่อสร้างมาได้อีก ถึงตอนนั้น ทรัพย์สินในตระกูลนี้ก็จะเป็นของเรา!”

หวงเหลียงยิ้มพร้อมพยักหน้า

สวี่ตงเสวี่ยกลับไม่ได้สังเกตเห็นว่า ในดวงตาส่วนลึกของหวงเหลียงยังมีแสงเย็นๆ แอบแฝงอยู่

ทั้งสองเดินเข้าไปในอาคารเล็กๆ แห่งหนึ่ง ทันทีที่เดินเข้าไป ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังมาจากห้องนั่งเล่น และยังมีเสียงสถบด่าดังตามมาด้วย

“พ่อ ผมไม่สน ผมจะต้องฆ่าไอ้แซ่หลินนั่นให้ได้!”

“พ่อ พ่อดูมันทุบตีพวกผมจนกลายเป็นแบบนี้ แล้วยังกล่าวหาว่าพวกผมไปก่อเรื่องไปหาเรื่องมันอีก”

“พวกผมโดนขังไว้ในนั้นตั้งหนึ่งวัน และได้รับบาดเจ็บหนักขนาดนี้ แถมยังอดข้าวอดน้ำตั้งวันนึงด้วย ผมไม่เคยตกระกำลำบากอย่างนี้มาก่อนเลยในชีวิต พ่อ พ่อต้องแก้แค้นให้ผมนะ!”

คนที่พูดก็คือพวกทายาทเศรษฐีที่ไปหาหลินมั่วในวันนี้

ตอนนี้หนึ่งในพวกเขานอนอยู่บนโซฟาอย่างน่าสังเวช

บนร่างถูกพันผ้าพันแผลเอาไว้ ใบหน้าซีดเซียว วันนี้ทำให้พวกเขาน่าสังเวชซ้ำแล้วซ้ำเล่า

และอีกด้านหนึ่งของโซฟา มีชายวัยกลางคนนั่งอยู่ และประธานหวังก็อยู่ในนั้นด้วย

คนเหล่านี้เป็นพ่อของทายาทเศรษฐีพวกนี้

หวงเหลียงมองไปที่พวกเขา ใบหน้าเต็มไปดวยความเคารพนับถือทันที เพราะคนเหล่านี้ล้วนเป็นนักธุรกิจคนใหญ่คนโตที่มีหน้ามีตาในเมืองก่วงหยาง

“ผู้จัดการหวงนี่เอง มาๆ ๆ เชิญนั่งสิครับ!”

ชายร่างท้วมพูดด้วยใบหน้ายิ้มแป้น เขาคืออู๋จิ่วชวน ผู้เป็นพ่อของคุณชายอู๋ในวันนี้

หวงเหลียงปลื้มปริ่มขึ้นมาทันที เขาขอบคุณซ้ำๆ และพาสวี่ตงเสวี่ยลงมานั่ง

ในขณะนั้นเอง เถ้าแก่คนหนึ่งก็พูดขึ้นด้วยเสียงเข้ม “ประธานหวัง ที่คุณเชิญพวกเรามาวันนี้ไม่ใช่แค่จะมาดูสภาพอันน่าเวทนาของลูกชายหรอกเหรอ?”

“เรื่องนี้เป็นเพราะลูกชายของคุณ คุณจะต้องอธิบายสิ!”

คนอื่นๆ ก็ต่างมองไปที่ประธานหวังเช่นเดียวกัน เรื่องในครั้งนี้ทำให้ในใจของพวกเขาเดือดดาลเป็นอย่างมาก

ประธานหวังพยักหน้า “แน่นอนครับ”

“วันนี้ที่ผมเชิญทุกๆ ท่านมานั้น ก็เพราะอยากจะปรึกษาหารือกับทุกท่านเพื่อหาวิธีแก้ไขปัญหานี้ยังไงล่ะ!”

ชายหนึ่งในนั้นขมวดคิ้วพูด “ผมได้ข่าวมาว่า คนที่รับผิดไปในครั้งนี้คือคนของเฉินเซิ่งหยวนนะ”

“ประธานหวัง คุณไม่ได้วางแผนจะแข่งขันกับเฉินเซิ่งหยวนใช่ไหม?”

คนอื่นๆ ก็ขมวดคิ้วเช่นกัน เฉินเซิ่งหยวนไม่ใช่บุคคลธรรมดาเลย

และในขณะนั้นเอง จู่ๆ ก็มีเสียงเย็นๆ ดังขึ้นมาจากด้านหลัง “ไอ้เฉินเซิ่งหยวนนี่มันเป็นใครกัน!”