หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 740

สวี่ปั้นซย่ารู้สึกก็หงุดหงิด เธอเอ่ยออกมาตรงๆ "คุณน้าสาม อย่าลำบากเลยค่ะ"

"เรื่องของฉัน ฉันตัดสินใจเองได้"

“ฉันไม่สนหรอกว่าเขาจะหาเงินได้เดือนละเท่าไหร่ ยังไงเขาก็เป็นสามีของฉัน”

“ต่อให้เขาจะหาเงินไม่ได้สักบาท เขาก็ยังเป็นคนที่ฉันรักที่สุด และฉันจะไม่หย่ากับเขาเด็ดขาด!”

หลินมั่วยิ้มน้อยๆ พร้อมกับกุมมือของสวี่ปั้นซย่า

ฟังหลิงพูดด้วยความหวังดี “เด็กโง่ เธอคิดว่าน้าสามจะทำร้ายเธอหรือ”

“น้าสามหวังดีกับเธอจริงๆ!”

“เธอนี่...ทำไมถึงไม่เชื่อฟังเอาเสียเลย”

อู๋เฟยเฟยยิ้มเยาะ “ว้าว ดูไม่ออกเลยนะคะว่าพี่สาวชอบเลี้ยงผู้ชายกระจอกๆ ด้วย”

“เพียงแต่ว่านายกระจอกคนนี้ รูปร่างท่าทางก็ไม่ได้เท่าไหร่เลยนะ”

พี่สาว สรุปแล้วพี่ติดใจอะไรเขาหรือ”

“ลีลาบนเตียงหรือคะ”

คำพูดนี้ ทำให้ทั้งห้องตกอยู่ในสถานการณ์กระอักกระอ่วน

ฟังหลิงดุลูกสาว “เฟยเฟย พูดอะไรน่ะลูก”

สวี่ปั้นซย่าโกรธจนหน้าแดง “เรื่องของฉัน ไม่ต้องให้พวกคุณมายุ่ง!”

“อีกอย่าง พวกคุณไม่มีสิทธิ์จะมาพูดอะไรถึงหลินมั่วทั้งนั้น!”

ฟังหลิงหงุดหงิด “อะไรคือไม่มีสิทธิ์ หืม”

“ปั้นซย่า ทำไมเธอกลายเป็นแบบนี้ไปได้”

“เขาเป็นผู้ชายที่ไม่มีความกระตือรือร้นเลยสักนิด น้าพูดนิดๆ หน่อยๆ จะเป็นไรไป”

“น้าเป็นน้าสามของเธอนะ ตอนที่เธอเกิด น้ายังอุ้มเธออยู่เลย จะพูดอะไรไม่ได้เลยหรือ”

สวี่ปั้นซย่ารู้สึกจนปัญญา ด้วยสถานะของน้าสาม ทำให้เธอไม่สามารถโต้เถียงได้

และในขณะนี้ ประตูห้องวีไอพีเปิดออกกะทันหัน และบริกรก็เดินเข้ามาพร้อมไวน์สองขวด

“ทุกท่านคะ นี่เป็นไวน์แดง La Romanee Conti ปี 95 ค่ะ”

“ให้เปิดเลยไหมคะ”

บริกรส่งยิ้มให้แขกอย่างอบอุ่น

ทุกคนในห้องมองหน้ากัน อู๋เฟยเฟยเป็นคนแรกที่ลุกพรวดพราดขึ้นมา และพูดด้วยความร้อนใจ "ใคร... ใครสั่ง La Romanee Conti”

“พวกคุณรู้ไหมว่าไวน์นี้ขวดนึงราคาเท่าไหร่”

“ฉัน...ฉันทนพอแล้ว!”

“ไวน์สองขวดนี้ พวกคุณจะเปิดดื่มที่นี่เลย หรือว่าจะนำกลับดีคะ”

“ถ้าหากจะนำกลับ ทางเราจะนำไปห่อให้นะคะ”

ทุกคนในห้องตกตะลึง

อู๋เฟยเฟยเบิกตากว้าง “เฮ้ๆๆ เธอ...เธอพูดจริงพูดเล่นน่ะ”

“เจ้านายของเธอมอบให้หรือ”

“เธอแน่ใจหรือ เป็นเจ้านายของเธอให้จริงๆ หรือ”

“ฉันจะบอกให้นะ เธอพูดอีกครั้งซิ แล้วฉันจะบันทึกเสียงเอาไว้”

“ไม่อย่างนั้น เดี๋ยวถ้าเราเปิดขวดไวน์แล้ว เธอมาแบล็คเมล์เราก็แย่สิ!”

บริกรสาวมองหน้าเธอ และพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “คุณผู้หญิงคะ คุณสามารถบันทึกเสียงได้เลยค่ะ!”

“ฉันรับผิดชอบสิ่งที่ฉันพูดได้”

“อาหารมื้อค่ำคืนนี้ เจ้านายของเราเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายให้ค่ะ”

อู๋เฟยเฟยนิ่งอึ้งไปโดยสมบูรณ์ เธอมองไวน์ทั้งสองขวดด้วยสายตาตกตะลึง นึกไม่ออกจริงๆ ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น!

ทันใดนั้น เธอก็สะดุ้งแล้วรีบพูดว่า “พ่อคะ เจ้านายคนนี้ คงไม่ใช่เพื่อนของพ่อใช่ไหม”