หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 744

ตอนที่สวี่เจี้ยนกงพูดคำนี้ สีหน้าของเขาดูพอใจมาก

เพราะอู๋เว่ยกั๋วได้ดูถูกเขา รู้สึกว่าเขาเป็นขยะที่ไร้ค่าของตระกูลคนหนึ่งมาโดยตลอดตั้งแต่นานแล้ว

และอาหารมื้อนี้ ตั้งแต่ต้นจนจบ ครอบครัวของอู๋เว่ยกั๋วแสดงความเหนือกว่าในต่างประเทศ และดูถูกเขาทุกทาง

ในใจของสวี่เจี้ยนกงเต็มไปด้วยความโกรธมานานแล้ว เพียงแต่เขายังไม่มีโอกาสระบายความแค้น

ตอนนี้ซ่งจื่อหลานเข้ามาในครั้งนี้

แม้จะไม่ได้พูดอะไรกับเขาสักคำ แต่ก็ทำให้เขามีหน้ามีตา แม้กระทั่งน้ำเสียงยังดังขึ้นได้อีกมากมาย

อู๋เว่ยกั๋วเบิ่งตาโตและพูดอย่างร้อนใจ “นาย...เมื่อกี้นายพูดว่าอะไร”

“เธอ...เธอคือประธานซ่งจื่อหลาน?”

“นาย...นายไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม”

สวี่เจี้ยนกงเยาะเย้ย “ฉันเหมือนล้อเล่นหรือไง”

“ทุกคนในเมืองก่วงหยางก็รู้ ว่าอวิ๋นช่วงกรุ๊ปก่อตั้งโดยซ่งจื่อหลาน และดำเนินการมาจนตราบจนทุกวันนี้”

อู๋เว่ยกั๋วหายใจไม่ทั่วท้อง สีหน้าตื่นตระหนกเป็นอย่างยิ่ง

ครั้งนี้ที่พวกเขามาหวาซย่า ภารกิจที่สำคัญที่สุด ก็คือการร่วมมือกับอวิ๋นช่วงกรุ๊ป

โครงการนี้ไม่เพียงแต่กำหนดตำแหน่งในอนาคตของอู๋เว่ยกั๋วเท่านั้น ยิ่งกำหนดถึงการพัฒนาการในอนาคตของวอร์เรนกรุ๊ปอีกด้วย

สามารถพูดได้ว่า ถ้าหากโครงการนี้เจรจาไม่สำเร็จ อาจล้มละลายในอนาคตได้

โครงการนี้กำหนดชีวิตและความเป็นความตายของวอร์เรนกรุ๊ปอย่างสมบรูณ์

เมื่อคิดถึงปฏิกิริยาของตัวเองเมื่อครู่ อู๋เว่ยกั๋วก็รู้สึกอยากตาย

ถ้าหากซ่งจื่อหลานตัดขาดความร่วมมือกับวอร์เรนกรุ๊ปเพราะเหตุผลนี้ ถ้างั้นเขามิเท่ากับตายแน่นอนเหรอ

ฟางหลิงและลูกสองคนสีหน้าเปลี่ยนเป็นแย่เต็มทน

นึกถึงที่ซ่งจื่อหลานเยาะเย้ยพวกเขาเมื่อครู่ โดยเฉพาะอู๋เฟยเฟยเหมือนตรงเข้าไปตบหน้า โครงการนี้ยังสามารถดำเนินต่อเหรอ

ตอนที่ซ่งจื่อหลานจากไป ยังเหลือบมองพวกเขาแวบหนึ่ง แม้จะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ก็โกรธอย่างเห็นได้ชัด

พวกเขาผิดใจกับคนสำคัญเช่นนี้ ถ้าหากให้เถ้าแก่รู้ เดาว่าเถ้าแก่คงตรงเข้ามาฆ่าพวกเขาให้ตาย!

หลังจากเงียบไปนาน ฟังหลิงก็หัวเราะขึ้นมาอย่างขวยเขิน “โอ๊ยตายแล้ว ปั้นซย่า เธอ...เพื่อนเธอคนนี้ไม่เลวนะ”

“ฉันว่านะถ้าพี่ของฉันหย่ากับหลินมั่ว ไม่แน่ว่าซ่งจื่อหลานนี่จะรีบโผเข้าอ้อมแขนของหลินมั่ว!”

คำพูดนี้ของสวี่ตงเสวี่ย ที่จริงต้องการเสี้ยมให้ความสัมพันธ์ของหลินมั่วและสวี่ปั้นซย่าขัดแย้งกัน

แต่เมื่อฟังหลิงทั้งสี่คนได้ยินก็เปลี่ยนเป็นความหมายอื่น

ฟังหลิงทั้งสี่คนต่างมองหน้ากันอย่างงงงวยและตกใจ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งอู๋เว่ยกั๋วและอู๋ปิง ยิ่งอิจฉาจนออกนอกหน้า

“อาศัยอะไรวะ”

ประธานสุดสวยขนาดนี้ ทำไมจะมาตกหลุมรักคนไม่ได้เรื่องอย่างหลินมั่วได้

และดูท่าแล้ว ยังคิดจะส่งตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของหลินมั่วอีกด้วย?

หลินมั่วนี่มันมีอะไรดีวะ

อู๋เฟยเฟยทนไม่ไหว “เธอไม่รู้หรือไงหลินมั่วเป็นเขยแต่งเข้ามา”

“พวกคุณมีเตือนเธอหรือเปล่า”