หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 745

สวี่ตงเสวี่ยถุยน้ำลาย “เธอรู้แล้วแน่นอน!”

“แต่ว่าคนมันจะชอบอ่ะนะ”

“พวกคุณไม่รู้เหรอไง ผู้หญิงเก่งๆ มักชอบเลี้ยงไอ้หน้าอ่อน!”

สวี่ปั้นซย่าขมวดคิ้ว “พอได้แล้วเสวี่ยเอ๋อร์!”

“เธอพูดอะไรของเธอ”

สวี่ตงเสวี่ยรีบพูด “ฉันพูดผิดเหรอไง”

“พี่ดูสายตาที่เธอยักคิ้วหลิ่วตาให้หลินมั่วซิ!”

“พี่ ก็คงเป็นพี่คนเดียวที่ทนได้ ลองเปลี่ยนเป็นฉันนะ แหลกไปนานแล้ว!”

หลินมั่วขมวดคิ้ว “สวี่ตงเสวี่ยพูดอะไรระวังหน่อย!”

“ดูหมิ่นฉันไม่เป็นไรหรอก แต่เรื่องนี้หากประธานซ่งรู้เข้า เขาคงไม่ต้องเกรงใจอะไรเธอ!”

สวี่ตงเสวี่ยหน้าเปลี่ยนสี เธอไม่ได้กลัวหลินมั่ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่กลัวซ่งจื่อหลานนี่

เธอรีบมองที่สวี่ปั้นซย่า “พี่ ดูเขาซิ กินปูนร้อนท้อง…”

สวี่ปั้นซย่าพูดเสียงทุ้มต่ำ “เธอหุบปาก”

“ฉันเชื่อหลินมั่ว!”

“หลินมั่วได้ช่วยประธานซ่งไว้มาก ดังนั้นประธานซ่งจึงรู้สึกตื้นตันใจต่อหลินมั่ว นี่คือความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อน”

“วันหลังเธออย่าพูดเรื่องพวกนี้อีก!”

สวี่ตงเสวี่ยหน้ามุ่ย บ่นพึมพำๆ เสียงเบาๆ สองสามประโยค เห็นได้ชัดว่าไม่อยากยอมรับเป็นอย่างมาก

ส่วนอีกด้าน อู๋เว่ยกั๋วและคนอื่นจ้องตรงไปที่หลินมั่วด้วยความอิจฉา

ถึงแม้ว่าสวี่ปั้นซย่าจะพูดเช่นนี้ แต่ว่าพวกเขาก็ไม่ใช่คนโง่

ความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนอะไร สามารถส่งไวน์แดงLa Romanee Contiตั้งหลายล้านให้?

และดูอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้ว สายตาของซ่งจื่อหลานเมื่อครู่ ส่วนใหญ่จะจับจ้องวนเวียนอยู่ที่ตัวของหลินมั่ว

สำหรับผู้หญิง จะให้ความสนใจอะไรมากขนาดนี้ก็เฉพาะคนที่เจ้าตัวชอบเท่านั้น

ซ่งจื่อหลานคนนี้ต้องมีส่วนที่ชอบหลินมั่วอยู่อย่างแน่นอน!

อู๋ปิงรู้สึกริษยาเป็นอย่างมาก

“จะว่าไป น้าเขยเป็นถึงผู้จัดการบริษัท เขาจะโกงนายเหรอ”

“พวกเราเป็นคนครอบครัวเดียวกัน นายคงไม่อยากให้น้าเขยเสียหน้านะ ใช่ไหม”

ในใจของหลินมั่วอึดอัดเล็กน้อย ฟังหลิงคนนี้อ้างหลักศีลธรรมมาบีบบังคับให้คนทำตามชัดๆ

ไม่ช่วยก็หาว่าไม่ไว้หน้าน้าเขย

นี่มันตรรกะอะไร

เมื่อกี้พวกเขาด่าดูถูกผมขนาดนั้น ผมยังต้องให้หน้าพวกเขาเหรอ

หลินมั่วพูดอย่างช้าๆ ว่า “น้าสาม พวกคุณมาจากต่างประเทศ คงจัดการเรื่องต่างๆ ได้แน่ไม่น่ามีปัญหา”

“ผมเชื่อว่าด้วยความสามารถของพวกคุณ ประธานซ่งต้องเซ็นสัญญากับพวกคุณแน่”

“พวกเราเป็นคนบ้านนอก ก็ไม่จำเป็นต้องยุ่งเรื่องพวกนี้หรอก”

ฟังหลิงและคนอื่นๆ หน้าแดงทันที คิดถึงที่เมื่อกี้พวกเขาแสดงความเหนือกว่าต่อหน้าหลินมั่ว นี่มันก็เป็นการตบหน้ากันเกินไป

ถ้ารู้แต่แรกว่าหลินมั่วมีความสัมพันธ์ถึงระดับนี้กับซ่งจื่อหลาน พวกเขาจะกล้าโม้ต่อหน้าหลินมั่วได้อย่างไร

นี่มันก็ช่างกระไร บาปนี้ที่ก่อขึ้นเองก็มิอาจหลบเลี่ยงได้ ตอนนี้พวกเขานึกเสียใจก็สายไปแล้ว