หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 75

สวี่ปั้นซย่าเอ่ยเสียงขรึม “เขาคือสามีของฉัน!”

ไอ้หัวทองมึนงง ก่อนจะรีบมุ่ยปาก “สามีแล้วไง สามีจะมาสอดไม่ให้เธอคบเพื่อนหรือไง”

“ฉันแค่ขอช่องทางติดต่อ ไม่ได้จะทำอะไรอย่างอื่นสักหน่อย สามีเธอจะทำไมล่ะ”

“เฮ้ย คุณสามี อย่าเพิ่งรีบร้อนนะ พวกเราสองคนยังไม่ได้พัฒนาความสัมพันธ์เลย รอให้เราพัฒนาก่อน นายค่อยเอ่ยปากก็ไม่สาย!”

วัยรุ่นกลุ่มข้างหลังหัวเราะลั่น “ใช่แล้ว ยังไม่ทันได้เล่นด้วยเลย แกเป็นสามีจะรีบร้อนทำไม”

หลินมั่วหน้าชาทันที เขาเอ่ยเสียงเข้ม “พูดให้มันดีๆ หน่อยนะเว้ย!”

“พูดดีๆ บิดาเอ็งสิ!” ไอ้หัวทองพูดด้วยท่าทางหาเรื่อง “เฮ้ย คนสวย คำเดียวเลย จะไว้หน้ากันไหม!”

สวี่ปั้นซย่าหน้าแดง เธอเพิ่งจะเคยพบคนแบบนี้เป็นครั้งแรก

“ฉัน...ฉันไม่รู้จักคุณ ช่วยหลีกทางด้วย!”

“ครั้งแรกแปลกหน้าครั้งสองคุ้นเคย เล่นกันไปเรื่อยเดี๋ยวก็สนิทกันเองแหละ” ไอ้หัวทองเอ่ยอย่างติดตลก

“ใช่แล้ว เล่นไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็สนิท เล่นเยอะๆ เดี๋ยวก็สนิทจนทะลุปรุโปร่ง” วัยรุ่นคนอื่นๆ ก็พากันพูดจาแทะโลมอย่างสนุกปาก

“คุณ...” สวี่ปั้นซย่าโมโหขนถึงขีดสุด คนพูดนี้พูดจากได้ไร้สาระเสียจริง

หลินมั่วลุกขึ้นยืน “แกอยากเล่นนักใช่ไหม ฉันเล่นกับแกเอง!”

“มึงเนี่ยนะเล่นกับกู มึงมีคุณสมบัติอะไรมาเล่นกับกู!” ไอ้หัวทองพูดพลางคว่ำโต๊ะ

“กรี๊ด!” สวี่ปั้นซย่าร้องอย่างตกใจ ก้าวถอยไปข้างหลัง “พวกคุณ...พวกคุณทำไมถึงได้ไร้ยางอายแบบนี้!”

“มึงว่าใครไม่มียางอายฮะ!” วัยรุ่นข้างหลังก็รีบวิ่งขึ้นมาล้อมพวกเขาไว้ด้วยท่าทางคุกคาม

หลินมั่วปกป้องสวี่ปั้นซย่าไว้ด้านหลัง เขาเอ่ยเสียงเย็น “ปั้นซย่า คุณเข้าห้องไปก่อน”

สวี่ปั้นซย่ากังวล “พวกเราไปด้วยกัน!”

“จะหนีเหรอ?” ไอ้หัวทองหยิบขวดเหล้าขึ้นมาเอ่ยด้วยท่าทีอวดดี “เฮ้ย คุณสามี แกไปได้ แต่ผู้หญิงคนนี้ ต้องอยู่เล่นกับพวกฉัน!”

นัยน์ตาของหลินมั่วเกิดประกายสังหารขึ้นมา เขากล่าวเสียงเย็น “พวกแกอย่ามารังแกกันให้มากนักนะ!”

ไอ้หัวทองเบะปาก “รังแกคนแล้วจะทำไม”

“มึงรู้ไหมว่าที่นี่ที่ไหน รู้ไหมว่ากูเป็นใคร”

“แม่* กูแค่อยากได้วีแชทหล่อน ถือว่าหล่อนเข้าตากูนะ”

“กูจะบอกมึงให้ วันนี้หล่อนต้องอยู่เล่นกับพวกกู”

"หรือไม่ พวกกูจะก็จะเปิดกะโหลกมึง ให้มึงได้เห็นว่าหล่อนเล่นกับพวกกูยังไง!”

พวกวัยรุ่นข้างหลังหัวเราะขึ้นมาทันที บนหน้าเต็มไปด้วยความพึงพอใจ ราวกับสวีปั้นซย่าเป็นดั่งปลาที่นอนรออยู่บนเขียง

หลินมั่วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็น “วัยรุ่น ไม่ว่าจะทำเรื่องอะไร ก็ต้องเหลือทางหนีทีไล่ไว้ให้ตนเอง เพื่อจะได้ไม่เสียใจภายหลัง!”

“กูจะเสียใจเหรอ มึงฝันอยู่หรือไง” ไอ้หัวทองด่ากราด “กูว่ามึงคงไม่คิดจะหนีแล้วใช่ไหม ได้ งั้นกูจะเปิดกะโหลกมึง มึงแม่*…”

ยังไม่ทันที่ไอ้หัวทองจะพูดจบ หลินมั่วก็ลงมือแล้ว เขาหยิบขวดเหล้าที่ตกอยู่ข้างๆ ขึ้นมาฟาดลงไปบนศีรษะของไอ้หัวทองทันที

ทั้งที่เกิดเหตุเงียบกริบ ไม่มีใครคาดคิดว่าคนที่ลงมือก่อนจะเป็นหลินมั่ว

สวี่ปั้นซย่าเองก็ตกใจ เธอมองหลินมั่วอย่างงงงวย นี่ใช่ผู้ชายคนที่ดูเหลาะแหละคนนั้นจริงหรือ

“ลุงเฉิน พาปั้นซย่าเข้าบ้านไป!” หลินมั่วตะโกนเสียงดัง

“สามี คุณอย่า...อย่าก่อเรื่องนะ...” สวี่ปั้นซย่าเอ่ยอย่างร้อนรน

“ผมไม่เป็นไร” หลินมั่วยิ้ม “วางใจเถอะ”

ลุงเฉินรีบพาสวี่ปั้นซย่าเข้าไปในบ้าน

“สารเลว มึงกล้าตีกูเหรอ” ไอ้หัวทองหน้ายาเหยเก “ถ้าวันนี้กูไม่ได้ทิ้งแผลไว้บนตัวมึง กูจะย้ายไปใช้แซ่มึงเลย!”

“สหาย จัดการ!”