หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 757

บริกรมองหลินมั่วด้วยความเคารพนบนอบ “คุณหลินคะ ไปที่ห้องพรีเมียมส่วนก่อนไหมคะ”

หลินมั่วโบกมือ “คืนนี้น้าสามของผมเป็นคนเชิญ ให้เขาจัดการก็แล้วกัน”

บริกรเข้าใจในทันที และมองไปที่อู๋เว่ยกั๋วด้วยความเคารพ “คุณผู้ชายท่านนี้ ต้องการจัดการยังไงดีคะ”

อู๋เว่ยกั๋วลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วยื่นบัตรสมาชิกไป “นี่…นี่คือบัตรอะไร”

บริกรชำเลืองมอง “อ๋อ นี่คือบัตรเงินค่ะ”

“นับว่าเป็นบัตรสมาชิกพื้นฐานของพวกเราที่นี่ค่ะ

“บัตรประเภทนี้สามารถใช้จ่ายได้ที่ห้องโถงเท่านั้นค่ะ”

“แต่ว่าขณะนี้คนเต็มห้องโถงแล้ว เกรงว่าต้องรออีกสักครู่นะคะ”

อู๋เว่ยกั๋วพูดอะไรไม่ออก บัตรที่เถ้าแก่ให้ กับบัตรที่คนอื่นใช้ ทำไมมันถึงได้แตกต่างกันขนาดนี้

คนอื่นพอมาถึงก็สามารถตรงไปยังห้องพรีเมียมส่วนตัว

และเขาล่ะ ต้องอยู่ในห้องโถง ต้องรอเข้าคิวอีก นี่มันการบริการต้อนรับแบบไหนวะ

ในเวลานี้เองฟังฮุ่ยได้พูดเสียงต่ำๆ ว่า “หลิง ถ้ายังไง ให้หลินมั่วจัดการให้ได้ขึ้นไปห้องพรีเมียมส่วนตัวไหม”

“บัตรสมาชิกนี่ ใช้ของใครก็เหมือนกัน”

“พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน ใครเชิญก็เหมือนกัน ใช่ไหม!”

ฟังหลิงสบตากันกับอู๋เว่ยกั๋ว ความจริงทั่งสองคนก็คิดเหมือนกัน แค่พวกเขากระดากเกินกว่าจะเอ่ยปาก

อู๋เฟยเฟยรีบพูด “ได้ๆ งั้นรีบไปห้องพรีเมียมส่วนตัว”

“ยังไงก็มีถึงบัตรพรีเมียม ไม่ใช้ก็เสียเปล่า!”

”

ฟังหลิงเมื่อได้ยินคำของลูกสาวก็รีบพูด “โอ้ เฟยเฟย ทำไมลูกพูดแบบนี้”

“เด็กคนนี้ จริงๆ เลย ไม่รุ้เรื่องอะไรเสียเลย”

ฟังฮุ่ยหัวเราะเเละรีบพูดว่า “ไม่เป็นไร เฟยเฟยพูดถูกแล้ว”

“ตกลง พวกเราเข้าไปนั่งกันก่อนเถอะ”

ฟังหลิงถึงพยักหน้า “งั้นก็ได้ ใช้บัตรสมาชิกของพวกเธอก่อน”

“แต่ว่า ตกลงกันก่อนนะ ตอนเช็คบิล ต้องเป็นพวกเราจ่ายนะ!”

ฟังฮุ่ยพูดยิ้มๆ “ใครจ่ายก็เหมือนกัน?”

“เมื่อก่อนสมัยนั้นที่ครอบครัวของพวกเรายังจน เดือนหนึ่งเธอได้เงินเดือนห้าร้อยเหรียญ ยังให้ฉันตั้งสามร้อยเหรียญ”