หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 758

จริงๆ แล้วประโยคนี้ต้องการเตือนอู๋เฟยเฟย หากหลินมั่วจัดการ มื้ออาหารนั้นสามารถกินฟรีได้

อู๋เฟยเฟยโมโห “คุณดูถูกฉันหรือ”

“คุณรู้ไหมว่าเรากลับมาจากที่ไหน”

“ฉันบอกคุณให้นะ เรากลับมาจากเมืองนอก”

“เราอยู่เมืองนอก เคยเจอมาหมดแล้ว”

“ตอนนี้มากินข้าวที่นี่ยังต้องกินฟรี? ”

“เราอยู่เมืองนอกกินข้าวล้วนใช้เงินดอลล่าห์จ่าย นับประสาอะไรกับเศษเงินแค่นี้ของคุณ”

ฟังฮุ่ยเตือนด้วยความหวังดี “เฟยเฟย จริงๆ แล้วเขาไม่ได้หมายความอย่างนั้น”

“เพราะถึงอย่างไรเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน ประหยัดได้ก็ประหยัด นี่คิดแทนพวกเธอนะ ! ”

อู๋เฟยเฟยรู้สึกโดนดูหมิ่นศักดิ์ศรี จึงพูดด้วยความโมโห “ขนาดป้ารองก็พูดแทนเขาหรือ”

“ทำไม คิดว่าครอบครัวฉันจน จนไม่มีเงินกินข้าวหรือ”

“ใช่ ครอบครัวของพวกคุณตอนนี้มีเงินมาก”

“แต่ว่าก็อย่ามาดูถูกเรานะ ! ”

ฟังฮุ่ยรีบตอบ “เฟยเฟย ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น... ”

ฟังหลิงบ่ายมือ “ไอ้หยา พอแล้ว หยุดทะเราะกัน”

“เฟยเฟย ฉันรู้ดีว่าป้ารองของเธอเป็นคนอย่างไร เธอไม่ได้หมายความแบบนั้นแน่นอน เธอหวังดีกับเราจากใจจริง”

“แต่ในเมื่อพูดแล้วว่าครอบครัวเราเลี้ยงเอง เช่นนั้นอาหารมื้อนี้เราจ่าย”

“แค่อาหารมื้อเดียว ฮุ่ย อย่าคิดมากไป”

ฟังฮุ่ยทำได้แค่เงียบ

อู๋เว่ยกั๋วตบโต๊ะด้วยความโกรธ “ไป ไปเอาเมนูอาหารมา ! ”

บริกรมองไปที่หลินมั่ว

หลินมั่วพยักหน้าเล็กน้อย บริกรถึงถอยออกไป

อู๋เฟยเฟยเผยสีหน้าไม่พอใจ “พวกดูถูกคน”

“เหอะ คิดว่าเราถือแค่บัตรเงินแล้วจะรังแกเราได้หรือ”

“เราแค่เพิ่งกลับประเทศ ถึงถือบัตรเงิน”