หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 759

อู๋เว่ยกั๋วลองคำนวณในใจ

กินข้าวที่นี่หนึ่งมื้อ แม้ว่าเขาไม่ได้สั่งที่แพงมากและไม่ดื่มเหล้าก็สี่ห้าหมื่นแล้ว

หากดื่มเหล้าเช่นนั้นก็ไม่แค่นี้แล้ว

เหล้าที่ราคาถูกที่สุดในเมนูก็สามหมื่นขึ้นไป

สั่งมาลองสองขวด อาหารมื้อนี้จะไม่หลายแสนแล้วหรือ

หากสั่งเมนูแนะนำ เกรงว่าน่าจะสองสามแสน

ตอนนี้ความดันของเขาค่อนข้างสูง เขาไม่เข้าใจเสียจริงว่าในประเทศเป็นอะไรไป

ไม่ใช่บอกว่าไข่อบใบชายังไม่มีปัญญากินหรือ

ทำไมตอนนี้กินข้าวมื้อเดียวต้องจ่ายหลายหมื่นถึงหลายแสน

อู๋เว่ยกั๋วไม่รู้ว่า ร้านอาหารที่เขามาในวันนี้ เป็นร้านอาหารที่หรูที่สุดในเมืองก่วงหยาง

โดยเฉพาะอีผิ่นเซวียน เป็นรองแค่โรงแรมสือไต้

คนที่มาที่นี่ เศรษฐีร้อยล้านยังนับเป็นแค่ระดับพื้นฐาน

ส่วนมากจะเป็นบุคคลค่าตัวหลายพันล้าน

สำหรับคนใหญ่คนโตเหล่านี้ กินข้าวมื้อละหลายแสน ขนหน้าแข้งไม่ร่วง

แต่สำหรับอู๋เว่ยกั๋วที่เรียกตัวเองว่าเด็กนอก กินข้าวมื้อละหนึ่งแสนนั้นฟุ่มเฟือยเกินไปแล้ว

เพราะถึงอย่างไรเขาก็แค่พนักงานคนหนึ่ง ไม่ใช่เถ้าแก่ใหญ่อะไร !

อู๋เว่ยกั๋วรู้สึกเสียใจภายหลังมาก ทำไมต้องพาพวกเขามากินข้าวในสถานที่หรูหราขนาดนี้

และยังออกปากว่าจะเลี้ยง

นี่ไม่หาเหาใส่หัวตัวเองหรือ

อู๋เฟยเฟยนั่งอยู่ด้านข้าง เห็นพ่อถือเมนูอาหารและไม่พูดจา ก็อดทนไม่ไหว “พ่อ รีบสั่งอาหารสิ”

“ฉันหิวจะแย่แล้ว ! ”

อู๋เว่ยกั๋วสีหน้าเก้กัง เขาอยากสั่งอาหาร แต่ไม่รู้จะสั่งอย่างไรดี

แต่ละอย่างราคาหลายพัน จะสั่งอย่างไร

สิบกว่าคนที่อยู่ตรงนั้น ไม่ต้องสั่งอาหารสิบกว่าอย่างหรือ

เขาเห็นราคาก็ปวดใจ !

อู๋เฟยเฟยพูดบ่น เห็นอู๋เว่ยกั๋วยังคงไม่สั่งอาหาร จึงแย่งเมนูอาหารมา

“ช่างเถอะ ฉันสั่งเอง”

บริกรตอบอย่างสุภาพ

อู๋เฟยเฟยเบิกตาโต เลื่อนเปิดเมนูอาหาร ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้วว่าทำไมพ่อไม่สั่งอาหาร

เธอเปิดดูอีกครั้ง รู้สึกขนลุกเสียวสันหลัง

มื้ออาหารนี้ต้องจ่ายเท่าไรนะ

ตอนนี้เธอรู้สึกเสียใจภายหลังมาก หากรู้แบบนี้น่าจะตกลงให้หลินมั่วจัดการตั้งแต่แรก เช่นนั้นก็ได้กินฟรีแล้ว

อู๋เฟยเฟยถือเมนูอาหาร และก็ยังไม่สั่งอาหารอยู่นาน

อู๋ปิงขมวดคิ้ว “พี่ สรุปจะสั่งไหม”

“หรือไม่ ผมสั่งเอง”

อู๋ปิงแย่งเมนูอาหารมา ไม่นาน เขาก็ตกใจชะงักค้างเหมือนอู๋เฟยเฟย

ทุกคนในห้องต่างมองไปที่พวกเขา สวี่ตงเสวี่ยแอบหัวเราะเงียบ “น้องๆ สั่งอาหารกันสิ”

“นั่งรถมาตั้งไกล ฉันหิวแล้ว”

“ไม่ได้บอกว่าเอาเมนูแนะนำมาอย่างละจานหรือ ฉันคิดว่าพวกเราน่าจะพอกินแล้ว”

“หรือว่า สั่งเมนูแนะนำมาเลยไหม”