หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 759

อู๋เว่ยกั๋วลองคำนวณในใจ

กินข้าวที่นี่หนึ่งมื้อ แม้ว่าเขาไม่ได้สั่งที่แพงมากและไม่ดื่มเหล้าก็สี่ห้าหมื่นแล้ว

หากดื่มเหล้าเช่นนั้นก็ไม่แค่นี้แล้ว

เหล้าที่ราคาถูกที่สุดในเมนูก็สามหมื่นขึ้นไป

สั่งมาลองสองขวด อาหารมื้อนี้จะไม่หลายแสนแล้วหรือ

หากสั่งเมนูแนะนำ เกรงว่าน่าจะสองสามแสน

ตอนนี้ความดันของเขาค่อนข้างสูง เขาไม่เข้าใจเสียจริงว่าในประเทศเป็นอะไรไป

ไม่ใช่บอกว่าไข่อบใบชายังไม่มีปัญญากินหรือ

ทำไมตอนนี้กินข้าวมื้อเดียวต้องจ่ายหลายหมื่นถึงหลายแสน

อู๋เว่ยกั๋วไม่รู้ว่า ร้านอาหารที่เขามาในวันนี้ เป็นร้านอาหารที่หรูที่สุดในเมืองก่วงหยาง

โดยเฉพาะอีผิ่นเซวียน เป็นรองแค่โรงแรมสือไต้

คนที่มาที่นี่ เศรษฐีร้อยล้านยังนับเป็นแค่ระดับพื้นฐาน

ส่วนมากจะเป็นบุคคลค่าตัวหลายพันล้าน

สำหรับคนใหญ่คนโตเหล่านี้ กินข้าวมื้อละหลายแสน ขนหน้าแข้งไม่ร่วง

แต่สำหรับอู๋เว่ยกั๋วที่เรียกตัวเองว่าเด็กนอก กินข้าวมื้อละหนึ่งแสนนั้นฟุ่มเฟือยเกินไปแล้ว

เพราะถึงอย่างไรเขาก็แค่พนักงานคนหนึ่ง ไม่ใช่เถ้าแก่ใหญ่อะไร !

อู๋เว่ยกั๋วรู้สึกเสียใจภายหลังมาก ทำไมต้องพาพวกเขามากินข้าวในสถานที่หรูหราขนาดนี้

และยังออกปากว่าจะเลี้ยง

นี่ไม่หาเหาใส่หัวตัวเองหรือ

อู๋เฟยเฟยนั่งอยู่ด้านข้าง เห็นพ่อถือเมนูอาหารและไม่พูดจา ก็อดทนไม่ไหว “พ่อ รีบสั่งอาหารสิ”

“ฉันหิวจะแย่แล้ว ! ”

อู๋เว่ยกั๋วสีหน้าเก้กัง เขาอยากสั่งอาหาร แต่ไม่รู้จะสั่งอย่างไรดี

แต่ละอย่างราคาหลายพัน จะสั่งอย่างไร

สิบกว่าคนที่อยู่ตรงนั้น ไม่ต้องสั่งอาหารสิบกว่าอย่างหรือ

เขาเห็นราคาก็ปวดใจ !

อู๋เฟยเฟยพูดบ่น เห็นอู๋เว่ยกั๋วยังคงไม่สั่งอาหาร จึงแย่งเมนูอาหารมา

“ช่างเถอะ ฉันสั่งเอง”