หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 763

“นี่คือข้าวผัดไข่หรือ”

“ฉัน...ฉันไม่เคยกินข้าวผัดไข่ที่อร่อยขนาดนี้มาก่อนเลย ! ”

ฟังหลิงพูดไปกินไป และกินข้าวในถ้วยหมดอย่างรวดเร็ว

อู๋เว่ยกั๋วขมวดคิ้ว และพูดด้วยความไม่พอใจ “ต้องโอเวอร์ขนาดนี้ไหม”

“แค่ข้าวผัดไข่ เธอต้องแสดงถึงขนาดนี้หรือ”

พูดจบ อู๋เว่ยกั๋วก็ลองชิม

สุดท้าย กินคำนี้หมด ก็หยุดไม่ได้แล้ว

อู๋ปิงเห็นสถานการณ์ ก็ลองชิมอย่างรวดเร็ว และตกหลุมรักทันที

“อร่อยมาก ! ”

“ผมไม่เคยกินอะไรที่อร่อยขนาดนี้มาก่อน ! ”

อู๋ปิงกินไปเอ่ยปากชมไป

ทุกคนตั้งหน้าตั้งตากิน

อู๋เฟยเฟยสีหน้าตื่นงง อร่อยขนาดนั้นจริงหรือ

เธอยกถ้วยของตัวเองขึ้นด้วยความสงสัย ด้านในมีข้าวที่ฟังหลิงตักให้เธอ

อู๋เฟยเฟยชิมหนึ่งคำก็ตกหลุมรัก

“พระเจ้า นี่...นี่คือข้าวผัดไข่จริงหรือ”

“ทำไมทำอร่อยขนาดนี้”

อู๋เฟยเฟยตกใจ พลางยัดข้าวใส่ปากอย่างมูมมาม

แต่ทว่า ตอนที่เธอจะไปตักอีกถ้วยกลับพบว่าข้าวผัดไข่จานนั้นหมดเกลี้ยงแล้ว

อู๋ปิงน้องชายของเธอ กวาดข้าวถ้วยสุดท้ายเข้าปาก

อู๋เฟยเฟยโมโหมาก “พวกคุณ...ทำไมกินกันเร็วขนาดนี้”

“ฉันเพิ่งกินแค่คำเดียวก็หมดแล้ว? ”

สวี่ตงเสวี่ยเบ้ปาก “เมื่อสักครู่ให้เธอกิน เธอพูดเองว่าไม่กิน”

“เราเห็นเธอไม่กิน เช่นนั้นก็อย่าฟุ่มเฟือยสิ เราจึงกินแทนเธอแล้ว”

อู๋เฟยเฟยแทบกระอั่กเลือด หากเธอรู้ตั้งแต่แรกว่าข้าวผัดไข่จานนี้อร่อย เธอจะไม่กินได้อย่างไร

ฟังฮุ่ยชื่นชม “อาหารที่พ่อครัวแห่งแถบแม่น้ำหาวทำนั้นไม่ธรรมดาจริงๆ ”

“ข้าวผัดไข่จานนี้ ณ ภัตตาคารแห่งนี้ขายในราคาหนึ่งหมื่นแปด น่าจะเป็นเรื่องปกติ”

ฟังหลิงและอู๋เว่ยกั๋วไม่ปฏิเสธ ทำอย่างไรได้ อาหารจานนี้อร่อยเกินไป