หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 770

สวี่ปั้นซย่าโมโหแล้ว “แม่ นี่ไม่ใช่เรื่องเล็ก”

“ขับขี่โดยไม่มีใบขับขี่ และยังขี่เร็วขนาดนั้น กระทบถึงความปลอดภัยบนท้องถนน”

“หากถูกจับอาจติดคุกได้นะ ! ”

ฟังฮุ่ยชะงัก “ร้าย...ร้ายแรงขนาดนี้หรือ”

สวี่ปั้นซย่าตอบด้วยความโมโห “แม่คิดว่าอย่างไรล่ะ”

“อีกอย่าง เขาขี่รถฉวัดเฉวียนขนาดนั้น”

“หากเกิดเรื่อง ตัวเองก็เป็นอันตรายนะ ! ”

ฟังฮุ่ยส่ายหน้า “โอเค เช่นนั้นฉันโทรหาน้าสามของเธอ”

ฟังฮุ่ยเดินไปที่ขอบโซฟา ควักโทรศัพท์ออกมาโทรหาฟังหลิน

สองคนพูดอ้อมค้อมอยู่นานถึงเข้าเรื่อง

สุดท้าย ฟังหลิงแค่หัวเราะ “อ่อ ขี่มอเตอร์ไซต์นะหรือ ไม่มีอะไรหรอก”

“เสี่ยวปิงมีทักษะการขี่รถที่ไม่เลว ตอนอยู่เมืองนอกมักขี่ออกไปบ่อยๆ ”

“ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องสนใจ”

ฟังฮุ่ย “แต่ว่าหากโดนจับ นั่นผิดกฎหมายนะ”

ฟังหลิงหัวเราะ “ไอ้หยา เรื่องแค่นี้ จะผิดกฎหมายอะไร”

“เด็กน้อยชอบเที่ยวเล่นเอง ! ”

“ตอนที่เราอยู่เมืองนอกยังไม่เห็นเกิดเรื่องอะไรเลย”

“เธอก็รู้ว่าเมืองนอกเข้มงวดกับเรื่องพวกนี้มากกว่า ยังไม่เห็นเป็นอะไรเลย”

“ช่วงนี้ที่เขากลับมาขี่ไปไหนมาไหนตั้งนาน ยังไม่เห็นเป็นอะไร”

ฟังฮุ่ยถอนหายใจ “ไม่เป็นไรก็ดี”

พอวางสายโทรศัพท์ สวี่ปั้นซย่าแสดงสีหน้าโมโห “แม่ แค่นี้? ”

“เธอบอกไม่เป็นอะไรก็ไม่เป็นอะไรหรือ”

ฟังฮุ่ยตอบ “ไอ้หยา เสี่ยวปิงเป็นลูกชายของน้าสาม น้าสามของเธอต้องเป็นกังวลมากกว่าเรา”

“วางใจเถอะ น้าสามบอกว่าไม่เป็นอะไร เช่นนั้นก็ต้องไม่เป็นอะไร ! ”

สวี่ปั้นซย่าโกรธถึงขีดสุด “แม่ ตามใจเขากันเข้าไปเถอะ ! ”

“ถึงอย่างไร ฉันพูดไว้ ณ ตรงนี้แล้ว”

“หากเกิดเรื่อง ฉันไม่สนใจ และก็อย่ามาหาฉัน ! ”

พูดจบ สวี่ปั้นซย่าขึ้นตึกไปด้วยอารมณ์โกรธ

น้าสามและสามีน้าสามยังไม่สนใจ เธอจะทำอะไรได้

หลินมั่วยิ้มและขยับตัวเข้าไปใกล้สวี่ปั้นซย่า “เอาล่ะ ไม่ต้องโกรธเรื่องแค่นี้”

“ผมเห็นช่วงนี้คุณหงุดหงิดมากนะ”

สวี่ปั้นซย่าตอบด้วยอารมณ์โกรธ “มีท่านบรรพบุรุษสองคนนั้นอยู่ในบ้าน ไม่ให้หงุดหงิดได้อย่างไร”

“วันๆ ต้องคอยมาบริการสองคนนั้น ตอนนี้ฉันเห็นเขาสองคนก็โมโห ! ”

หลินมั่วยิ้ม “ในเมื่อไม่อยากเจอพวกเขา เช่นนั้นหนีไปกับผมไหม”

สวี่ปั้นซย่ามองบน “หนีอะไร”

“เมื่อก่อนฉันบอกว่าจะไป คุณกลับไม่ไป”

“ตอนนี้คิดอยากหนี จะหนีไปไหน”

หลินมั่วยิ้มตอบ “สวนวั่งเจียงไง ! ”

“ผมไม่ได้บอกคุณแล้วหรือ ผมมีบ้านอยู่ที่นั่นหนึ่งหลัง ! ”

สวี่ปั้นซย่าอดหัวเราะไม่ได้ “โอเคๆๆ ฉันรู้ว่าคุณมีบ้านอยู่ที่นั่นหนึ่งหลัง”

“วันหลังหาเวลาเก็บข้าวของและหนีไปที่นั่นกัน โอเคไหม”

สวี่ปั้นซย่ายังคงล้อหลินมั่วเล่น