หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 772

สวี่ปั้นซย่ารู้เรื่องที่อู๋ปิงไปยืมรถสวี่เจี้ยนกงแล้ว เธอแคร์เรื่องนี้มาก

หากอู๋ปิงมีใบขับขี่ และเป็นคนทำอะไรรอบคอบ ให้เขายืมรถได้ไม่มีปัญหา

“เสี่ยวปิง นายไม่มีใบขับขี่ ฉันจะให้นายยืมรถได้อย่างไร”

“ไปสอบใบขับขี่มาก่อนแล้วค่อยว่ากัน ! ”

สวี่ปั้นซย่าตอบอย่างบอกปัด

อู๋ปิงพูดต่อ “พี่ ไม่เป็นไร ครั้งนี้ผมไม่ได้ขับ”

“จิงจิงแฟนของผมมีใบขับขี่ เธอขับเป็น”

“ตอนเย็นเพื่อนของเธอฉลองวันเกิด เราเตรียมที่จะไปร่วมงานเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิด”

“พี่เอารถมาให้ผมยืม ให้จิงจิงได้มีหน้ามีตา ! ”

สวี่ปั้นซย่าหมดคำจะพูด แฟนสาวจะขับรถยังมายืมฉัน?

อีกอย่าง แฟนสาวคนนี้ รู้จักกันได้นานเท่าไร

กลับมาในประเทศยังไม่ถึงสองอาทิตย์ก็มีแฟนแล้ว? ความสัมพันธ์นี้เชื่อถือได้หรือ

สวี่ปั้นซย่าพูดอย่างหมดความอดทน “เสี่ยวปิง วันนี้ฉันต้องไปติดต่อธุรกิจ ต้องใช้รถ”

อู๋ปิงโมโหขึ้นมาทันที “พี่ ทำไมพี่ทำแบบนี้”

“ซีอีโอใหญ่อย่างพี่ ทำไมงกขนาดนี้”

“แฟนของผมเอ่ยปากขอยืมรถเป็นครั้งแรก พี่กลับบ่ายเบี่ยง”

“พี่จะให้ผมเอาหน้าไหนไปเจอเธอ”

“พี่ลืมไปแล้วใช่ไหม เมื่อก่อนแม่ของผมดูแลพวกพี่อย่างไร”

“ไอ้โยว เป็นคน ทำไมเนรคุณได้ขนาดนี้ ! ”

สวี่ปั้นซย่าโกรธมาก “เสี่ยวปิง ฉัน...เนรคุณอย่างไร”

“นายพูดเองว่าฉันเป็นซีอีโอ ฉันมีธุระที่บริษัท หรือจะให้ฉันนั่งแท็กซี่ไป? ”

อู๋ปิง “พี่ขับรถเลขาของพี่สิ รถปอร์เช่คันนั้นก็ไม่เลวนะ”

หลินมั่วตอบเสียงเบา “แล้วทำไมนายไม่ขับรถพ่อของนาย รถบีเอ็มดับเบิลยูคันนั้นก็ไม่เลวนะ”

ประโยคเดียว ทำให้อู๋ปิงพูดไม่ออก

ผ่านไปสักพัก อู๋ปิงถึงกัดฟันตอบ “ผมไม่อยากเปลืองน้ำลายกับพี่แล้ว คำเดียว ให้ยืมหรือไม่ให้ยืม ! ”

สวี่ปั้นซย่างง สองคนนี้ จะโทรฟ้องฟังฮุ่ยต่อหน้าเธอ?

แต่ทว่า เธอห้ามไม่ให้อู๋ปิงโทรไม่ได้

สวี่ปั้นซย่าส่งสายตาให้หลินมั่ว จากนั้นจูงมือเขา และขับรถออกจากบ้าน

แบบนี้ แม้ว่าฟังฮุ่ยโทรมา สวี่ปั้นซย่าก็บอกได้ว่าขับรถออกจากบ้านแล้ว อู๋ปิงก็ยืมรถไม่ได้แล้ว

เป็นอย่างที่คิด พวกเขาเพิ่งออกมาจากหมู่บ้าน ฟังฮุ่ยก็โทรมา

“ปั้นซย่าอ่า ทำไมไม่ให้แม่สบายใจได้เลย”

“ลูกของน้าสามสองคนนั้นอยู่ที่บ้านเรา นั่นเป็นญาติของเรานะ เลือดต้องเข้มกว่าน้ำสิ”

“ทำไมพวกเขาไม่ไปอยู่บ้านคนอื่น นั่นเพราะสนิทชิดเชื้อ ! ”

“เธอไล่เขาออกจากบ้านได้อย่างไร”

“หากน้าสามรู้เข้า น้าสามของเธอจะเสียใจขนาดไหน ! ”

สวี่ปั้นซย่าหมดคำจะพูดถึงขีดสุด “แม่ เขาสองคนอยู่ที่บ้านเรา นั่นเพราะสนิทหรือ”

“หากพวกเขาอยากไปอยู่บ้านคนอื่น คนอื่นจะให้อยู่หรือ”