หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 788

สวี่เจี้ยนกงตกใจจนอ้าปากค้าง

ตัวเขาเองก็ไร้เหตุผลพออยู่แล้ว แต่นึกไม่ถึงว่าจะมีคนที่ไร้เหตุผลยิ่งกว่าเขาอีก

“อู๋เว่ยกั๋ว กะ...แกจะมากเกินไปแล้วนะ!”

“รถลูกแกก็เป็นคนขับ อุบัติเหตุก็เกิดจากลูกชายของแก”

“แกมีสิทธิอะไรจะมาให้ฉันรับผิดชอบไม่ทราบ?”

สวี่เจี้ยนกงพูดด้วยความโมโห

อู๋เว่ยกั๋วพูดอย่างเย็นชา “ก็สิทธิที่คุณเอารถให้ลูกผมยืมไปไง!”

“คุณก็รู้ดีนี่ว่าเขาไม่มีใบขับขี่ แต่คุณก็ยังจะเอารถให้เขายืมไปอีก คุณตั้งใจปองร้ายเขาชัดๆ !”

“ถึงเรื่องนี้จะต้องขึ้นโรงขึ้นศาล แต่คุณเอารถให้คนไม่มีใบขับขี่ยืมไป มันก็เป็นความผิดของคุณเหมือนกัน!”

สวี่เจี้ยนกงโกรธจนตัวสั่น คว้าถ้วยชาบนโต๊ะแล้วทุ่มลงกับพื้นอย่างแรง “ผิดแม่แกสิ แกเป็นอะไรของแกวะ ถึงมาทำตัวไร้เหตุผลที่นี่น่ะ!”

อู๋เว่ยกั๋วไม่ได้แสดงความอ่อนแอใดๆ ตบโต๊ะลุกขึ้นสู้ “ทำไม คิดจะขู่กันเหรอ?”

“ฉันบอกแกไว้เลยนะว่าเรื่องนี้ ถ้าลูกชายฉันเป็นอะไรไป หรือติดคุกล่ะก็ ฉันไม่จบกับแกแน่!”

ฟังฮุ่ยรีบพูดขึ้น “โธ่ พวกคุณหยุดพูดกันสักทีเถอะน่า”

“ตอนนี้เราควรจะมาลองคิดกันว่าจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไงนะ คนในครอบครัวเรามาทะเลาะกันเองแบบนี้ มันน่าอายไหม?”

สวี่เจี้ยนกงปรี๊ดแตก “หุบปากไปเลย!”

“ถ้าคุณยืนกรานที่จะไม่ให้ไอ้เศษสวะนั่นยืมรถ เรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้นไหม?”

“เรื่องนี้ทั้งหมดมันก็เป็นเพราะคุณนั่นแหละ คุณก็แก้ปัญหาเองละกัน!”

สวี่เจี้ยนกงพูดจบก็เดินออกไปอย่างกระฟัดกระเฟียด

อู๋เว่ยกั๋วตะเบงเสียงไล่หลังออกไปด้วยความโกรธ “แกว่าใครเป็นเศษสวะ?”

“แน่จริงก็พูดมาอีกรอบสิวะ!”

ฟังฮุ่ยรีบไปดึงเขาเอาไว้ “เออ เอาน่า ทะเลาะกันให้มันได้อะไรขึ้นมาล่ะ?”

“มาๆๆ นั่งก่อน ลองปรึกษาหารือกันก่อนว่าจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดี!”

อู๋เว่ยกั๋วนั่งลงด้วยอารมณ์เดือด ฟังฮุ่ยปาดน้ำตา “ฉะ...ฉันไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ได้น่ะ”

“ตอนนั้นเสี่ยวปิงก็พูดเอาไว้ดิบดี บอกว่าแฟนของเขาเป็นคนขับเอง ฉันก็เลยให้เขายืมไป”

“ใครจะไปรู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ได้ล่ะ?”

อู๋เว่ยกั๋วพูดอย่างเกรี้ยวกราด “เด็กมันยังควบคุมตัวเองไม่ได้ คุณก็น่าจะรู้นี่”

“คุณเป็นผู้ใหญ่ขนาดนี้แล้ว ไม่มีสมองเลยหรือไง?”