หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 789

อู๋เว่ยกั๋วกระหืดกระหอบ “สวี่เจี้ยนกง แกมุดหัวกลับเข้าไปเลยนะ!”

“แกบอกว่าแกไม่สนใจแล้ว มีสิทธิอะไรมาพูดไม่ทราบ?”

สวี่เจี้ยนกงพูดอย่างยืดอก “ที่นี่บ้านฉัน ทำไมฉันจะไม่มีสิทธิพูดล่ะ?”

“อู๋เว่ยกั๋ว แล้วแกจะปรี่มาเอะอะโวยวายในบ้านฉันทำไม?”

“เชื่อไหมว่าฉันสามารถไล่แกออกไปจากบ้านได้น่ะ!”

อู๋เว่ยกั๋วโกรธจัด “แกก็ลองไล่ฉันออกไปสิ!”

สวี่เจี้ยนกงก็โกรธเช่นกัน “หลินมั่ว แจ้งตำรวจเลย บอกว่ามีคนบุกเข้ามาในบ้านของเราโดยไม่ได้รับอนุญาต ตั้งใจจะเข้ามาปล้นด้วย!”

ฟังฮุ่ยโมโหหนัก คว้าแก้วบนโต๊ะเขวี้ยงลงกับพื้น และแผดเสียงคำราม “หุบปากให้หมดเลย!”

ทุกคนในห้องตกใจ

ฟังฮุ่ยชี้ไปที่สวี่เจี้ยนกง “คุณกลับเข้าไปเลยนะ!”

“หลินมั่ว แกก็ไสหัวออกไปจากตรงนี้ด้วย!”

สวี่เจี้ยนกงและหลินมั่วมองหน้ากันและกัน แต่ทั้งสองก็เลือกที่จะอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน

ครั้งนี้พ่อตาและลูกเขยเข้าขากันอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ฟังฮุ่ยปรี๊ดแตก “ทำไม ที่ฉันพูดไป พวกแกทั้งสองคนก็จะไม่ฟังใช่ไหม?”

สวี่ปั้นซย่ากระซิบ “แม่ เราหาวิธีแก้เรื่องนี้กันก่อนเถอะ”

“หลินมั่วรู้จักคนเยอะแยะ ไม่แน่อาจจะช่วยอะไรได้บ้างนะ!”

ฟังฮุ่ยมีสติขึ้นมาทันที จริงสิ หลินมั่วรู้จักคนใหญ่คนโตอย่างเหล่าหู่และก็เฉินเซิ่งหยวน ไม่แน่ว่าอาจจะแก้ไขปัญหาเรื่องนี้ได้จริงๆ

เธอรีบเปลี่ยนการแสดงออกต่อหลินมั่วทันที “หลินมั่ว ถ้างั้น นะ...นายนั่งลงก่อนสิ”

“นายคิดว่าเรื่องคืนนี้ควรจะจัดการมันยังไงดีล่ะ”

สวี่เจี้ยนกงยังอยากที่จะพูด แต่ก็ถูกสวี่ปั้นซย่าจ้องตาแข็ง จึงทำได้เพียงหุบปากไปอย่างคับแค้นใจ

หลินมั่วเอ่ย “แม่ ไม่มีใครตายก็ถือว่าโชคดีแล้ว”

“จะทำอย่างไรต่อไป ก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเรานี่”

ฟังฮุ่ยกระซิบ “ฉันรู้ แต่ถ้าเราไม่ทำอะไรเลย กะ...กลัวว่าลูกพี่ลูกน้องนายจะได้เข้าไปนอนในคุกน่ะสิ!”

ฟังหลิงร้องไห้ทันที “พี่รอง จะให้เสี่ยวปิงติดคุกไม่ได้นะ”

หลินมั่วจนปัญญาอย่างที่สุด เรื่องแบบนี้ ทำไมเขาจะต้องเป็นคนคิดหาวิธีด้วยล่ะ?