หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 790

สวี่เจี้ยนกงที่เดิมทียืนอยู่ตรงประตู เมื่อได้ยินประโยคนั้น เขาก็รีบกระโดดออกมาทันที

“แกว่าอะไรนะ?”

“ทำไมพวกฉันต้องเป็นคนจ่ายด้วย?”

“กะ...แกหน้าด้านไปหรือเปล่า?”

“ลูกชายแกเป็นคนขับรถ เอารถของฉันไปชนจนยับเยิน พวกฉันยังจะต้องชดใช้อีกเหรอ?”

“มันใช่เรื่องไหม?”

สวี่เจี้ยนกงพูดด้วยความโมโห

อู๋เว่ยกั๋วจ้องเขม็ง “พวกแกรู้ดีว่าลูกชายฉันไม่มีใบขับขี่ แล้วยังจะเอารถให้เขายืมอีก นี่ต้องเป็นความรับผิดชอบของพวกแกสิ!”

“ใช่หรือเปล่าทนายโหว?”

ทนายโหวเกาหัวอย่างกระอักกระอวนใจและมองไปทางหลินมั่วอย่างไร้ทางเลือก

หลินมั่ว “ทนายโหว มีอะไรจะพูดก็พูดออกมาตรงๆ เถอะครับ”

ทนายโหวลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดเสียงกระซิบ “ถ้าพวกคุณรู้อยู่แล้วว่าอีกฝ่ายไม่มีใบขับขี่ แต่ยังเอารถให้เขายืม”

“ตามกฏหมายจริงๆ แล้วจะต้องรับผิดชอบร่วมกัน และก็ต้องจ่ายค่าสินไหมทดแทนด้วยครับ!”

อู๋เว่ยกั๋วแสดงสีหน้าเหนือกว่าทันที “เป็นไงล่ะ?”

“ทนายโหวเขาพูดขนาดนี้แล้ว แกยังมีอะไรจะพูดอีกไหม?”

“สวี่เจี้ยนกง ฉันบอกแกไว้เลยนะ”

“โชคดีที่ครั้งนี้ลูกชายฉันไม่ได้บาดเจ็บอะไร ไม่งั้น แกจะต้องชดใช้ให้ลูกชายฉันด้วย!”

สวี่เจี้ยนกงรู้สึกกลัดกลุ้มและพูดขึ้นมาอย่างกระวนกระวายใจ “เขาไม่มีใบขับขี่แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกฉันด้วยล่ะ?”

“มีสิทธิอะไรที่จะต้องให้พวกฉันชดใช้ด้วย?”

“พวกเขาไม่ต้องรับผิดชอบอะไรเลยเหรอ?”

ทนายโหว “พวกเขาต้องรับผิดชอบด้วยอยู่แล้ว”

“ที่ผมพูดคือ พวกคุณจะต้องรับผิดชอบร่วมกันครับ”

สวี่เจี้ยนกงรีบพูดขึ้น “ได้ยินไหม?”

“พวกฉันรับผิดชอบแค่บางส่วนเท่านั้น!”

“อู๋เว่ยกั๋ว แกคิดจะมาขูดรีดพวกฉันเหรอ มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!”

อู๋เว่ยกั๋วตะลึงงัน “ทะ...ทำไมถึงรับผิดชอบแค่บางส่วนล่ะ?”

สวี่เจี้ยนกงพยักหน้า “ใช่ ฉันไม่ได้โง่ซะหน่อย ทำไมจะต้องเอารถให้คนที่ไม่มีใบขับขี่ยืมด้วยล่ะ?”

อู๋เว่ยกั๋วแทรกขึ้น “ไร้สาระ พวกแกไม่รู้จักแฟนเขาด้วยซ้ำ ทำไมถึงเอารถให้แฟนเขายืมได้ล่ะ?”

“สวี่เจี้ยนกง แกช่วยมียางอายบ้างได้ไหม?”

ในขณะที่สวี่เจี้ยนกงกำลังจะพูด ทนายโหวก็พูดเสียงเรียบว่า “ในกฏหมายไม่มีกฏห้ามไม่ให้คนแปลกหน้ายืมของนี่ครับ”

สวี่เจี้ยนกงยิ้มปริ่มขึ้นมาทันที “ได้ยินแล้วใช่ไหม?”

“นี่ไงคำตอบที่เป็นมืออาชีพน่ะ!”

อู๋เว่ยกั๋วกัดฟันและพูดด้วยความเกรี้ยวกราด “แต่หลังจากนั้นลูกชายฉันก็เป็นคนขับรถนี่!”

“เขาก็ให้ลูกชายฉันยืมรถอยู่ดี!”

ทนายโหวพูดอย่างช้าๆ “หลังจากนั้นใครจะเป็นคนขับก็ไม่สำคัญแล้วล่ะครับ”

“ที่สำคัญคือ ตอนนั้นใครเป็นคนขับรถออกไปต่อหน้าคุณต่างหาก”

“คุณสวี่ คุณจำได้ไหมครับว่าตอนนั้นเหตุการณ์มันเป็นยังไง?”

สวี่เจี้ยนกงรีบพูดขึ้นทันที “แฟนของเขาเป็นคนขับออกไปไง”

“ตอนนั้นฉันเห็นกับตาว่าแฟนของเขาเป็นคนขับออกไป!”