หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 79

รุ่งเช้า หลินมั่วขี่มอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าออกมาจากสวนวั่งเจียง ไปยังโรงพยาบาล

ทันทีที่เพิ่งถึงทางเข้าโรงพยาบาล หลินมั่วก็มองเห็นเหยาตงที่ท่าทางรีบร้อนมาแต่ไกล

“คุณหลิน มาได้สักที” เหยาตงวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน เอ่ยเสียงสั่น “ผมรอคุณตั้งนาน”

ท่าทีของหลินมั่วนิ่งสงบ เมื่อก่อนเหยาตงคนนี้ทำร้ายสวี่ปั้นซย่าไว้มาก หลินมั่วไม่อาจมองเขาด้วยสีหน้าดีๆ

สีหน้าของเหยาตงกังวล “คุณหลิน เรื่องเมื่อครั้งก่อน ผม...ผมสำนึกผิดแล้ว ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะ...”

“คุณชายจ้าวไล่ผมออกแล้ว ไม่เพียงแค่นั้น ยัง...ยังออกประกาศไม่ให้ธนาคารอื่นรับผมเข้าทำงาน...”

“คุณหลิน ผมทำงานในธนานคารมาทั้งชีวิต อายุก็ปูนนี้แล้ว จะย้ายสายงานก็คงเป็นไปไม่ได้ ถ้าไม่มีงานทำ ผม...ผมต้องตายแน่ๆ”

หลินมั่วที่เพิ่งจะรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นก็อดไม่ได้ที่จะขำ จ้าวเชียนหยวนจัดการได้เด็ดขาดจริงเชียว

“ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ แล้วทำทำไมตั้งแต่แรก!”

หลินมั่วทิ้งคำพูดไว้ไม่กี่คำ ก่อนจะเดินออกมาจากโรงพยาบาล

“คุณหลิน!” เหยาตงรีบร้อนไล่ตามไป เขาหยิบบัตรหนึ่งใบออกมา “ในบัตรใบนี้มีเงินอยู่หนึ่งล้าน คุณช่วยไปพูดกับคุณชายจ้าว...”

หลินมั่วเหลือบตามองเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม “คุณคิดว่าผมขาดเงินเหรอ”

เหยาตงมีสีหน้าอับอาย “คุณหลิน ช่วยผม...”

“ผมช่วยคุณแล้วใครช่วยภรรยาผมได้ล่ะ” หลินมั่วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็น “ถ้าหากผมไม่รู้จักกับคุณชายจ้าว ครั้งนี้ภรรยาของผมจะมีจุดจบอย่างไร”

“ตอนที่คุณทำให้ภรรยาผมต้องลำบาก เคยคิดบ้างไหมว่าเธอจะอับจนหนทางขนาดไหน”

เหยาตงหน้าดำคร่ำเครียด เขากัดฟันพูด “หลินมั่ว ผมมาขอร้องคุณเพราะไม่อยากฉีกหน้าคุณ คุณก็อย่ารังแกกันให้มากเกินไปหน่อยเลย!”

“เอาอย่างนี้แล้วกัน ผมทำงานที่ธนาคาร ก็ยังต้องเจอหน้าจ้าวเชียนหยวน”

“ถ้าผมไม่ได้ทำงานที่ธนาคารแล้ว ผมก็ไม่จำเป็ฯต้องไว้หน้าจ้าวเชียนหยวน”