หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 78

“ฉัน...” สวี่ปั้นซย่ากระหืดกระหอบ “พรุ่งนี้ฉันจะไปซื้อบ้าน พวกเราจะออกไปอยู่ข้างนอก!”

“เพ้อเจ้อ!” สวี่เจี้ยนกงตะคอก “เงินของบริษัทเป็นของตระกูลสวี่ทั้งหมด แกอย่าคิดว่าจะได้ใช้สักแดงเดียว!”

“ใช่แล้ว เอาตราประทับของบริษัทออกมา นับจากนี้เงินที่ออกจากบริษัททุกบาททุกสตางค์ ฉันจะเป็นคนอนุมัติเอง”

ฟังฮุ่ยเข้าไปในห้อง สวี่ปั้นซย่ารีบร้อนห้าม “ฉันคือประธานบริษัท จะมอบตราบริษัทให้กับแม่ได้อย่างไร”

ฟังฮุ่ยตอบกลับด้วยความโมโห “ปั้นซย่า แกอยากให้พอ่แกโมโหจนตายเลยใช่ไหม แกอยากจะให้ฉันกับพ่อแกตายต่อหน้าให้ได้เลยใช่ไหม”

สวี่เจี้ยนกงวิ่งเข้าไปหยิบมีดหั่นผักในครัวออกมา จ่อไปบนข้อมือของตนเอง “แกจะให้ไม่ให้ ถ้าแกไม่เอาตราบริษัทออกมา ฉันจะกรีดข้อมือให้แกดูเลย!”

สวี่ปั้นซย่าแทบจะเป็นบ้า ทำได้แค่นำตราประทับออกมาทั้งน้ำตา

หลินมั่วรู้สึกจนปัญญาถึงขีดสุด เขาสามารถปฏิบัติต่อคนนอกอย่างโหดเหี้ยมได้

แต่นี่คือพ่อแม่ของสวี่ปั้นซย่า เขาจะลงมือกับพวกเขาได้อย่างไรกัน

สวี่เจี้ยนกงรีบซ่อนตราประทับราวกับเขาได้รับของมีค่า เขาชี้มีดมาทางหลินมั่ว “รีบไสหัวไปซะ ไม่งั้นฉันจะฆ่าแก!”

สวี่ปั้นซย่าตวาด “ถ้าพ่อจะให้เขาไป ฉันก็จะไปกับเขาด้วย!”

สวี่เจี้ยนกงจี้มีดเข้าที่คอของตนเอง “ไปสิ! แกลองดูสิ!”

“แค่แกกล้าก้าวขาออกจากประตูบ้านเพียงก้าวเดียว ฉันก็จะตายให้แกดู!”

สวี่ปั้นซย่าร้อนรน “พ่อ...พ่อไม่มีเหตุผลเลย!”

สวี่เจี้ยนกงไม่สนใจเธอ แล้วชี้ไปทางหลินมั่ว “ไป! ไสหัวไป!”

หลินมั่วถอนหายใจ “ปั้นซย่า ไม่ต้องกังวล ผมจะกลับไปนอนที่โรงพยาบาล คุณดูแลตัวเองดีๆ ผมไม่เป็นไร”

หลินมั่วจากไปแล้ว น้ำตาของสวี่ปั้นซย่าก็ไหลออกมา เธอพูดด้วยความขุ่นเคือง “ฉันเกลียดพ่อแม่!”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยไม่สนใจ ฟังฮุ่ยเอ่ยอย่างภูมิใจ “ปั้นซย่า ต่อจากนี้แกจะเข้าใจ ว่าใครที่ดีกับแก!”

“หลังจากนี้ รอแกเข้าใจความตั้งใจของพวกเรา แกก็จะขอบคุณพ่อแม่ที่ทำทุกอย่างเพื่อแก!”

สวี่เจี้ยนกงสะบัดมือ “ช่างเถอะ ตอนนี้แกไม่เข้าใจหรอก ไม่เข้าใจความตั้งใจของพวกเรา ยังไงซะ พวกเรารู้อยู๋แก่ใจก็พอแล้ว!”

ฟังฮุ่ยยังคงไม่กระดากอาย “ใช่ คนเราน่ะ สิ่งสำคัญที่สุดคือรู้อยู่แก่ใจ!”

บ่ายวันต่อมา สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยไปหาเถ้าแก่โจว

สวี่เจี้ยนกงหัวเราะ “เถ้าแก่โจว เรื่องเมื่อวานต้องขออภัยจริงๆ พวกเราไล่หลินมั่วออกจากบ้านไปแล้ว เขากับตระกูลสวี่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว!”

ฟังฮุ่ยเสริม “ใช่แล้ว เถ้าแก่โจว คุณอย่าถือสาพวกไม่รู้ความเลยนะ รอให้เขาหย่ากับปั้นซย่า พวกเราค่อยกัดการเขา!”

นัยน์ตาของเถ้าแก่โจวหม่นลง เขาสะบัดมือ “พอแล้ว พวกคุณออกไปเถอะ”

“เดี๋ยวสิ” สวี่เจี้ยนกงร้อนรน “พวกเรามาขอโทษอย่างจริงใจ คุณช่วยให้โอกาสเราอีกสักครั้งเถอะนะ”

“ให้โอกาส?” เถ้าแก่โจวเบิกตา “ก่อนหน้านี้ผมช่วยพวกคุณ เพราะว่าจะได้มีโอกาสร่วมงานกับอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ”

“แต่ว่า ดูลูกสาวคุณทำกับผมสิ เขาอยากจะร่วมงานสักนิดไหม”

สวี่เจี้ยนกงพยายามยิ้ม “เถ้าแก่โจว คุณอย่ากังวลไป เรื่องการร่วมงานคุยกับผมก็เหมือนกัน!”

“เหมือนกันเหรอ?” เถ้าแก่โจวตวาด “คุณคือประธานบริษัทหรือไง”

สวี่เจี้ยนกงรีบตอบ “ถึงผมจะไม่ใช่ประธานบริษัท แต่ทุกเรื่องของบริษัทผมเป็นคนจัดการเอง”

“ตราประทับของบริษัทก็อยู่ในมือผม เรื่องเล็กน้อยในบริษัท ผมเป็นคนอนุมัติ”

ดวงตาของเถ้าแก่โจวเป็นประกาย มุมปากยกยิ้มเยาะเย้ยจางๆ

“แบบนี้นี่เอง งั้นก็ยังพอคุยกันได้”