หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 793

ฟังหลิงหน้าแดงก่ำ พูดเรื่องไร้สาระว่าตัวเองซื้อบ้านอยู่ที่ต่างประเทศ แต่ตอนนี้กลับไม่มีเงินอยู่ในมือเลย

ฟังฮุ่ยได้ฟังแล้วก็ปาดน้ำตา รู้สึกสงสารน้องสาวจับใจ

สวี่ตงเสวี่ยเบะปากพูด “ขายบ้านก็น่าจะมีเงินแล้วไม่ใช่เหรอคะ?”

“ถึงอย่างไรต่อไปพวกป้าก็ต้องอยู่ที่นี่ถาวรอยู่แล้ว บ้านที่เมืองนอกทิ้งไว้ก็คงไม่มีประโยชน์!”

ฟังหลิงแค่คุยโวโอ้อวดเท่านั้น พวกเขามีบ้านที่ไหนกันล่ะ

เมื่อได้ยินในสิ่งที่สวี่ตงเสวี่ยพูด ฟังหลิงก็พูดอะไรไม่ออกอยู่นาน สุดท้ายก็ทำได้เพียงร้องไห้และพูดว่า “เสวี่ยเอ๋อร์ ทะ...ทำไมเธอถึงใจร้ายอย่างนี้ล่ะ?”

“บ้านหลังนั้น เก็บเอาไว้เป็นเรือนหอให้น้องชายของเธอนะ”

“ถ้าขายไป แล้วในอนาคตน้องชายเธอจะแต่งงานได้ยังไงล่ะ?”

“พี่รอง ฉะ...ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว...”

ฟังฮุ่ยจ้องเขม็งไปที่สวี่ตงเสวี่ย “เสวี่ยเอ๋อร์ แกหุบปากไปเลยนะ!”

“ไสหัวกลับเข้าห้องไปเลย!”

“อยู่ตรงนี้ก็ไม่ได้ช่วยอะไร เอาแต่พูดจาแดกดันอยู่นั่นแหละ!”

สวี่ตงเสวี่ยเบะปาก “ก็ได้ๆๆ ฉันไม่พูดละ พอใจยัง”

ฟังฮุ่ยถลึงตาใส่เธออีกครั้งก่อนจะหันไปมองสวี่ปั้นซย่าด้วยความหวัง “ปั้นซย่า แล้วลูกพอจะช่วยน้าสามได้บ้างไหม?”

“ตอนที่ลูกยังเด็ก น้าสามเขาก็ดีกับลูกมากๆ เลยนะ ลูก...”

สวี่ปั้นซย่ารู้สึกเหมือนหัวแทบจะระเบิด เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมถึงเป็นฉันอีกแล้วล่ะ?

เอ๋ ลูกชายของเธอดื้อไม่ฟังใคร แล้วยังไปก่อเรื่องข้างนอกอีก บ้านเราต้องจ่ายให้ด้วยเหรอ?

พูดตามตรง ถ้าทำให้เรื่องนี้เป็นเรื่องง่ายๆ ล่ะก็ จะยืมเงินมาจัดการ สวี่ปั้นซย่าก็คงไม่สน

เพราะท้ายที่สุดแล้ว น้าสามก็ดีกับเธอจริงๆ !

แต่ปัญหาก็คือ ตลอดเวลาที่อู๋เว่ยกั๋วมาที่นี่เมื่อครู่นี้ ก็เอาแต่โทษครอบครัวเธอ นั่นทำให้สวี่ปั้นซย่าอารมณ์เสียเป็นอย่างมาก

“แม่ เงินปันผลของบริษัทเรายังไม่ออกจนกว่าจะสิ้นปีนะ”

“ในทุกๆ เดือนตอนนี้ฉันได้รับแต่เงินเดือนเท่านั้น จะมีเงินเยอะขนาดนั้นได้ยังไงล่ะ!”

สวี่ปั้นซย่าตอบกลับ

ฟังฮุ่ยพูดอย่างกังวลใจ “แกเป็นถึงประธานบริษัท ลองคิดหาวิธีไม่ได้เลยรึไง?”

สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยความโมโห “ให้ฉันคิดหาวิธีอะไรล่ะ?”

“แม่จะให้ฉันยักยอกเงินบริษัทมาใช้รึไง?”

“แม่อยากให้ฉันเข้าไปนอนในคุกด้วยใช่ไหม?”

คนในครอบครัวไม่ฟังคำแนะนำ ขับรถออกไปประสบอุบัติเหตุ แล้วตอนนี้ก็ยังจะให้ฉันเอารถไปจำนองเพื่อเอาเงินมาช่วยคนของพวกคุณเนี่ยนะ?

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ก็ยังจะพูดให้มันสมเหตุสมผลเช่นนี้ด้วย!

มีสิทธิอะไรกัน?

ตระกูลฉันเป็นหนี้บุญคุณพวกคุณเหรอ?