หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 794

ฟังฮุ่ยเห็นเช่นนั้นก็รีบรั้งอู๋เฟยเฟยไว้ทันที

“โถ เฟยเฟย อย่าเพิ่งโกรธสิ!”

“เสวี่ยเอ๋อร์ หวงเหลียง แกทั้งสองคนกลับห้องไปเลย ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น!”

ฟังฮุ่ยด่าด้วยความโกรธ

สวี่ตงเสวี่ยทำหน้าตาไม่เชื่อฟัง ฟังฮุ่ยจึงคว้าแก้วบนโต๊ะเขวี้ยงไปและแผดเสียงพูด “พวกแกอยากให้ฉันโมโหกว่านี้ใช่ไหม?”

สวี่ตงเสวี่ยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพาหวงเหลียงกลับไปที่ห้อง

ฟังฮุ่ยหันไปหาสวี่ปั้นซย่า “ปั้นซย่า ฉันขอถามแกอีกครั้งว่าเรื่องนี้แกจะช่วยหรือไม่ช่วย”

สวี่เจี้ยนกงพูดแทรกขึ้นมา “ปั้นซย่า ไม่ต้องช่วย!”

ฟังฮุ่ยเด้งตัวขึ้นมาแล้วคว่ำโต๊ะน้ำชา “สวี่เจี้ยนกง วันนี้ฉันจะบอกเอาไว้ตรงนี้เลยนะ”

“นี่เป็นเรื่องของน้องสาวฉัน ฉันจะต้องช่วย!”

“พวกแกไม่ให้เงินใช่ไหม? ได้!”

“ฉันจะไปหาเงินมาเอง!”

“ฉันจะเอาข้าวของทุกอย่างไปขายให้หมด ถ้าไม่ได้ล่ะก็ พรุ่งนี้ฉันจะไปขายเลือดขายไตเพื่อเอาเงินมาให้ได้ด้วย!”

“ปั้นซย่า ถ้าแกมีจิตสำนึกล่ะก็ พอฉันตายไป ก็อย่าลืมซื้อเสื่อมาห่อฉันเอาไปฝังด้วยล่ะ”

“แค่ไม่เอาศพฉันไปโยนทิ้ง ก็ถือว่าฉันไม่ได้คลอดแกมาเลี้ยงแกมาให้เปล่าประโยชน์!”

หลังจากฟังฮุ่ยพูดจบ ก็ลากฟังหลิงออกไปข้างนอกด้วยความโมโห

สวี่ปั้นซย่ารีบดึงเธอเอาไว้ “แม่ มะ...แม่จะทำอะไรน่ะ?”

“มะ...แม่ทำตัวไม่มีเหตุผลหรือเปล่า?”

ฟังฮุ่ยพูดด้วยความโกรธ “ทำไมฉันจะไม่มีเหตุผลล่ะ?”

“ฉันขอถามแกหน่อย ก่อนหน้านี้น้าสามปฏิบัติกับแกยังไง?”

“บุญคุณแค่เล็กน้อยก็ต้องตอบแทนให้มากๆ แล้วนี่เหรอที่แกตอบแทนน้าสามน่ะ?”

“ฉันจะบอกแกไว้เลยนะ ว่าฉันคนนี้ไม่สามารถทำเรื่องอกตัญญูแบบนี้ได้หรอก”

“เรื่องของน้าสาม ก็เป็นเรื่องของฉันเหมือนกัน”

“แกไม่ช่วย แต่ฉันจะช่วย!”

ฟังฮุ่ยจะวิ่งหนีไปอีกครั้ง แต่สวี่เจี้ยนกงก็รีบพูดขึ้นทันที “โธ่ คุณอย่าสร้างปัญหาได้ไหม”

ฟังฮุ่ยเดินตรงไปข่วนสวี่เจี้ยนกง “ใครสร้างปัญหา? ใครสร้างปัญหา?”

“เรื่องของน้องสาวแท้ๆ ของฉันเอง ฉันก็ยุ่งไม่ได้เหรอ?”

ฟังหลิงเปลี่ยนจากความโมโหเป็นดีใจและรีบพูดขึ้น “พี่รอง ดีกับฉันที่สุดเลย!”

ฟังฮุ่ยยิ้มพลางพยักหน้า มองไปทางสวี่ปั้นซย่า “ปั้นซย่า งั้นแกก็รีบไปหาเงินมาหน่อยนะ!”

สวี่ปั้นซย่าไร้ซึ่งทางเลือก “หาเงินอะไรล่ะ?”

“อย่างน้อยก็ต้องรู้ก่อนนะว่าต้องเสียเท่าไหร่น่ะ”

“อีกอย่าง น้าสาม บ้านน้าสามารถจ่ายได้เท่าไหร่”

ฟังหลิงชะงักไปครู่หนึ่ง “บะ...บ้านฉันเหรอ?”

สวี่ปั้นซย่า “ใช่ค่ะ!”

“เรื่องของลูกชายป้า ก็ต้องขึ้นอยู่กับบ้านป้าเป็นหลักสิ”

“ป้าเอาเงินออกมาก่อน แล้วฉันจะช่วยออกที่เหลือให้!”

ฟังหลิงเกาหัวมองไปทางอู๋เว่ยกั๋ว

อู๋เว่ยกั๋วส่ายหน้าเล็กน้อย สีหน้าของฟังหลิงดูหดหู่ เธอกัดฟันอยู่นาน แล้วจู่ๆ ก็พูดขึ้นมาว่า “ตะ...ตอนนี้พวกฉันไม่มีเงินเลย มะ...มากสุดก็แสนเดียวน่ะ!”

สวี่ปั้นซย่าตาเบิกโพลง “แสนเดียว?”

“น้าสาม ปะ...ป้าล้อเล่นป้ะเนี่ย?”