หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 796

หลังจากส่งสมาชิกตระกูลอู๋ทั้งสามคนออกไปแล้ว ทั้งหมดก็ต่างนั่งอยู่บนโซฟาราวกับร่างที่ไร้ชีวิตชีวาเช่นกัน

คนบ้านนี้ช่างรับมือได้ยากจริงๆ

ฟังฮุ่ยยังคงพูดจ้อ “ปั้นซย่า รีบเอาเงินออกมาไวๆ หน่อยนะ”

“ลูกพี่ลูกน้องแกจะได้ไม่เป็นอะไรมาก”

“น้าสามแก...”

สวี่ปั้นซย่าเดือดดาล “แม่ไม่ต้องพูดแล้ว!”

“ฉันสัญญาแล้วว่าจะหาเงินมาให้เขา นี่ยังไม่พอใช่ไหม?”

สวี่ปั้นซย่าลากหลินมั่วขึ้นไปยังชั้นบน

สวี่เจี้ยนกงตบโต๊ะตรงๆ และพูดขึ้นมาด้วยความเกรี้ยวกราด “วุ่นวายๆ !”

“ครอบครัวนั้นจะทำให้คุณพังพินาศ ไม่ช้าก็เร็ว!”

สวี่เจี้ยนกงก็เข้าห้องไปเช่นกัน พร้อมปิดประตูเสียงดัง

ฟังฮุ่ยยืนอยู่ในห้องนั่งเล่น ใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตาและพูดด้วยความโกรธว่า “ทำไมพวกแกถึงเนรคุณแบบนี้?”

“ก่อนหน้านี้ถ้าไม่ใช่เพราะน้าสามล่ะก็...”

ไม่มีใครสนใจเธอ และเรื่องในคืนนี้ทำให้คนในครอบครัวเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ

วันต่อมา ทนายโหวโร่ไปแก้ไขเรื่องนี้ด้วยตัวเขาเอง

ทนายโหวผู้นี้ เป็นผู้ที่มีความสามารถมากที่สุด และมีเครือข่ายความสัมพันธ์ในบริษัทกว้างขวางมากเช่นกัน

หลังจากง่วนอยู่กับมันมาทั้งวัน ในที่สุดก็แก้ไขเรื่องนี้ได้สำเร็จ

แต่อย่างไรก็ตาม ในส่วนของค่าสินไหมทดแทนนั้นไม่ใช่น้อยๆ เลย เพราะมันเป็นเงินมูลค่าแปดล้านบาทเชียว

ในตอนเย็น ตระกูลอู๋ก็มารวมตัวกันที่บ้านของตระกูลสวี่ ทนายโหวอธิบายสถานการณ์ให้พวกเขาฟังรอบหนึ่ง

ฟังหลิงได้ยินตัวเลขเหล่านั้นก็โกรธขึ้นมาทันที “แปดล้านเลยเหรอ?”

“ทำไมเขาไม่ปล้นไปเลยล่ะ”

“คนก็ไม่ตาย มีสิทธิอะไรถึงได้เรียกเงินเยอะขนาดนี้”

“ทนายโหว คะ...คุณตั้งใจหลอกเราหรือเปล่า?”

ทนายโหวขมวดคิ้วขึ้นมาทันทีและพูดเสียงเข้ม “คุณฟังครับ ถ้าคุณคิดว่าผมจัดการมันได้ไม่ดี คุณจะไปจ้างคนอื่นที่เก่งกว่าก็ได้นะ”

“ที่ผมทำเรื่องนี้ในครั้งนี้ก็เพราะว่าผมไว้หน้าคุณหลิน”

“ไม่อย่างนั้น ผมคงไม่ทำเรื่องที่มันผิดกฏหมายแบบนี้เด็ดขาด!”

ฟังหลิงพูดอย่างโมโห “เรื่องนี้มันผิดกฏหมายตรงไหนกัน?”

“มันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย คุณไม่ต้องจงใจทำให้เรื่องนี้มันโอเวอร์เพื่อแสดงคุณงามความดีของคุณหรอก”

และในขณะนั้นเอง ในกลุ่มทนายความก็ระเบิดขึ้นมาทันที ทั้งหมดต่างแสดงออกว่าไม่เคยเห็นอะไรแปลกๆ แบบนี้มาก่อน และพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าจะไม่รับทำคดีนี้อย่างเด็ดขาด

ภายในวิลล่า ฟังหลิงยังคงมีสีหน้าไม่พอใจ “หลินมั่ว นายหาทนายความอะไรมาน่ะ?”

“ใช่คนที่รู้จักกันจริงๆ หรือเปล่า?”

“ฉันว่านะ นี่มันมาหลอกกันชัดๆ ”

“คนรู้จักที่หลอกคนรู้จักกันได้น่ะ เขาเรียกพวกหลอกลวงต้มตุ๋น เข้าใจหรือเปล่า?”

หลินมั่วขมวดคิ้ว “น้าสาม ทนายโหวเป็นทนายมืออาชีพ ไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นอยู่แล้ว”

“อีกอย่าง ก่อนหน้านี้พวกเราก็คุยกันแล้วว่าพวกผมจะเป็นคนจ่ายค่าชดเชยให้”

“แล้วป้าจะมาโมโหอะไร?”

ฟังหลิงถลึงตาใส่ทันที “ไร้สาระ!”

“พวกเธอจ่าย แต่จะโดนคนอื่นหลอกไม่ได้เหมือนกันนะ”

“นายคิดว่าการหาเงินมันง่าย พูดว่าเท่าไหร่ก็จะให้เท่านั้นเหรอ?”

“ฉันก็กังวลแทนพี่สาวของฉันเหมือนกันว่านายไปสมรู้ร่วมคิดกับทนายนั่นแล้วจงใจโกงเงินเพิ่มอีกสามล้านหรือเปล่า?”

“ไม่สิ เรื่องนี้ ฉันว่าคงใช้ไม่เกินหลักแสนหรอก นายอยากได้เงินก้อนใหญ่ใช่ไหม?”