หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 797

หลินมั่วรู้สึกอึ้งกับคำพูดเหล่านี้ เขาจึงโบกมือ “น้าสาม ป้าจะคิดยังไงก็แล้วแต่ป้าเลย”

“เรื่องนี้ผมไม่สนใจละ แล้วป้าก็ไม่ต้องมาถามผมอีกเหมือนกัน!”

สิ้นประโยค หลินมั่วก็ลุกขึ้นแล้วเดินขึ้นไปชั้นบน

ฟังหลิงตะโกนไล่หลังไป “นายขู่ใครมิทราบ?”

“นายคิดว่าฉันจ้างทนายเองไม่ได้หรือไง?”

“ฉันบอกเลยนะ บริษัทของสามีฉัน ก็มีสำนักงานกฏหมายมืออาชีพที่จะให้ความร่วมมือเหมือนกัน!”

“พรุ่งนี้ฉันจะให้พวกเขาไปจัดการเรื่องนี้!”

“ฉันขอเตือนนายไว้เลยว่า ถ้าพวกเขาใช้เงินน้อยกว่าที่นายพูด ฉันไม่จบกับนายแน่!”

หลินมั่วก็ไม่พูดอะไรกับเธอแล้วปิดประตูไปเสียดื้อๆ

ผู้หญิงคนนี้ช่างไร้เหตุผลเป็นที่สุด

ฟังหลิงนั่งลงบนโซฟาอย่างกระฟัดกระเฟียด “พี่รอง พวกเธอไปรับเศษสวะแบบนั้นเข้ามาได้ยังไง?”

“เป็นคนยังไงกัน”

“เมื่อคืนตอนที่บอกว่าห้าล้าน ฉันก็รู้สึกว่ามันไม่ปกติละ”

“ไม่นึกเลยว่าวันนี้จะเพิ่มราคาขึ้นไปอีก คิดจะมาโกงกันเห็นๆ ”

“ถึงจะพูดว่าบ้านเธอเป็นคนจ่ายให้ก็เถอะ แต่ฉันก็ไม่ชอบเลยจริงๆ ”

“ไอ้เศษสวะนี่มันคิดจะฉวยโอกาสโกยเงินเข้ากระเป๋าตัวเอง!”

ฟังฮุ่ยโบกมือปัด “หลิง ใจเย็นๆ น่า”

“ใช้ไม่ได้จริงๆ พรุ่งนี้ฉันจะไปหาทนายเป็นเพื่อนเธอด้วย!”

“ฉันเองก็ไม่เชื่อ เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ จะใช้เงินอะไรตั้งมากตั้งมายขนาดนั้นเชียว?”

ฟังหลิงพยักหน้าอย่างเอาจริงเอาจัง

ผ่านไปไม่นาน สวี่ปั้นซย่าก็กลับมาจากเลิกงาน

“แม่ น้าสาม ทนายโหวว่ายังไงบ้างคะ?”

สวี่ปั้นซย่าที่ยังไม่รู้เรื่องถามขึ้น

อู๋เฟยเฟยที่นั่งอยู่ข้างๆ พูดขึ้นทันที “โธ่ พี่ สามีพี่นี่เก่งจริงๆ เลยนะ!”

“ไม่คิดเลยว่าจะสมรู้ร่วมคิดกับคนนอก แล้วจะกอบโกยเงินเข้ากระเป๋าตัวเอง”

“จุ๊ๆ ฉันล่ะไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าพี่ไปมองเห็นความดีของเขาตรงไหน?”

สวี่ปั้นซย่าขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้นกันแน่น่ะ?”

ฟังฮุ่ยขมวดคิ้ว “ปั้นซย่า แกหมายความว่ายังไง?”

“น้าสามเขาก็ทำเพื่อประโยชน์ของแกนะ กลัวว่าบ้านเราจะถูกหลอกน่ะ”

“เมื่อคืนบอกห้าล้าน จู่ๆ ตอนนี้มาบอกว่าแปดล้าน...”

สวี่ปั้นซย่าโบกมือปัด “ไม่ต้องพูดอะไรเยอะแยะ”

“ป้าเขาทำเพื่อประโยชน์ของฉันเหรอ?”

“ทำเพื่อประโยชน์ของฉัน เขาทำกันแบบนี้เหรอ?”

“ถ้าป้าเขาทำเพื่อประโยชน์ของฉันจริงๆ ก็ควรจะไปใส่ใจลูกชายของตัวเอง แล้วห้ามไม่ให้เขาออกไปสร้างปัญหาข้างนอกนู่น”

“อีกอย่าง ทนายโหวบอกว่าอย่างน้อยๆ ก็ห้าล้าน อย่างน้อยๆ แปลว่าอะไร พวกแม่เข้าใจหรือเปล่า?”

ฟังหลิงขมวดคิ้ว “ปั้นซย่า ฉันรู้นะว่าเรื่องครั้งนี้เธอไม่สบายใจเพราะถูกขอให้เป็นคนจ่าย”

“แต่เธอคิดว่าพวกเราอยากให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นไหมล่ะ?”

“ตอนที่เสี่ยวปิงอยู่ที่ต่างประเทศก่อนหน้านี้ เขาก็ขับรถมาบ่อย ไม่เห็นจะเกิดเหตุการณ์อะไรแบบนี้ขึ้นเลย”

“อาจจะเพราะเพิ่งกลับประเทศมา ไม่คุ้นเคย ก็เลยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น”

“เธอพูดแบบนี้ เหมือนกับว่าพวกเราจงใจให้เกิดอุบัติเหตุงั้นเหรอ?”