หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 797

หลินมั่วรู้สึกอึ้งกับคำพูดเหล่านี้ เขาจึงโบกมือ “น้าสาม ป้าจะคิดยังไงก็แล้วแต่ป้าเลย”

“เรื่องนี้ผมไม่สนใจละ แล้วป้าก็ไม่ต้องมาถามผมอีกเหมือนกัน!”

สิ้นประโยค หลินมั่วก็ลุกขึ้นแล้วเดินขึ้นไปชั้นบน

ฟังหลิงตะโกนไล่หลังไป “นายขู่ใครมิทราบ?”

“นายคิดว่าฉันจ้างทนายเองไม่ได้หรือไง?”

“ฉันบอกเลยนะ บริษัทของสามีฉัน ก็มีสำนักงานกฏหมายมืออาชีพที่จะให้ความร่วมมือเหมือนกัน!”

“พรุ่งนี้ฉันจะให้พวกเขาไปจัดการเรื่องนี้!”

“ฉันขอเตือนนายไว้เลยว่า ถ้าพวกเขาใช้เงินน้อยกว่าที่นายพูด ฉันไม่จบกับนายแน่!”

หลินมั่วก็ไม่พูดอะไรกับเธอแล้วปิดประตูไปเสียดื้อๆ

ผู้หญิงคนนี้ช่างไร้เหตุผลเป็นที่สุด

ฟังหลิงนั่งลงบนโซฟาอย่างกระฟัดกระเฟียด “พี่รอง พวกเธอไปรับเศษสวะแบบนั้นเข้ามาได้ยังไง?”

“เป็นคนยังไงกัน”

“เมื่อคืนตอนที่บอกว่าห้าล้าน ฉันก็รู้สึกว่ามันไม่ปกติละ”

“ไม่นึกเลยว่าวันนี้จะเพิ่มราคาขึ้นไปอีก คิดจะมาโกงกันเห็นๆ ”

“ถึงจะพูดว่าบ้านเธอเป็นคนจ่ายให้ก็เถอะ แต่ฉันก็ไม่ชอบเลยจริงๆ ”

“ไอ้เศษสวะนี่มันคิดจะฉวยโอกาสโกยเงินเข้ากระเป๋าตัวเอง!”

ฟังฮุ่ยโบกมือปัด “หลิง ใจเย็นๆ น่า”

“ใช้ไม่ได้จริงๆ พรุ่งนี้ฉันจะไปหาทนายเป็นเพื่อนเธอด้วย!”

“ฉันเองก็ไม่เชื่อ เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ จะใช้เงินอะไรตั้งมากตั้งมายขนาดนั้นเชียว?”

ฟังหลิงพยักหน้าอย่างเอาจริงเอาจัง

ผ่านไปไม่นาน สวี่ปั้นซย่าก็กลับมาจากเลิกงาน

“แม่ น้าสาม ทนายโหวว่ายังไงบ้างคะ?”

สวี่ปั้นซย่าที่ยังไม่รู้เรื่องถามขึ้น

อู๋เฟยเฟยที่นั่งอยู่ข้างๆ พูดขึ้นทันที “โธ่ พี่ สามีพี่นี่เก่งจริงๆ เลยนะ!”

“ไม่คิดเลยว่าจะสมรู้ร่วมคิดกับคนนอก แล้วจะกอบโกยเงินเข้ากระเป๋าตัวเอง”

“จุ๊ๆ ฉันล่ะไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าพี่ไปมองเห็นความดีของเขาตรงไหน?”

สวี่ปั้นซย่าขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้นกันแน่น่ะ?”