หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 802

สวี่ปั้นซย่าแทบจะตบโต๊ะหลังจากได้ยินสิ่งนี้

“อู๋เฟยเฟย เธอรู้ไหมว่าคำพูดประโยคนี้นี่ ทนายโหวเอาเธอเข้าไปนอนคุกได้หลายปีเลยนะ!” สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยความโกรธ

อู๋เฟยเฟยสะดุ้งและรีบเบ้ปากทันที “ทำไมเหรอ”

“ฉันพูดผิดหรือไง”

“เรื่องนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเข้ามาขัดขวาง มันจะวุ่นวายจนถึงขั้นนี้ได้ยังไงกันล่ะ”

“หึ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าไอ้คนแซ่โหวนั่นจะปิดท้องฟ้าด้วยฝ่ามือได้ ฉันไม่กลัวเขาหรอก เขาจะทำอะไรฉันได้!”

สวี่ปั้นซย่าเบื่อจะสนใจเธอ ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยเจอะเจอกับสังคมที่โหดร้ายจึงเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง

สวี่ตงเสวี่ยเย้ยหยัน “เฟยเฟย พูดได้สวย”

“เธอนี่กล้าได้กล้าเสียจริงๆ เป็นฮีโร่ในหมู่ผู้หญิงเลยนะ!”

“แต่ลำพังพูดอยู่ตรงนี้ มันจะไปมีประโยชน์อะไร”

“เธอน่าจะไปหาทนายแซ่โหวคนนั้น แล้วชี้หน้าพูดกับเขาตรงๆ เลยดีกว่าไหม”

“หรือไม่ก็หาคนมาสักสองสามคนอัดเขาสักสองสามหมัด ก็น่าจะช่วยระบายความโกรธให้เธอได้แล้วนี่”

ฟังฮุ่ยตวาดใส่ “เสวี่ยเอ๋อร์ หุบปาก!”

“ลูกออกความคิดบ้าๆ อะไรเนี่ย”

“ยังไม่วุ่นวายพอใช่ไหม!”

อู๋เฟยเฟยเบือนหน้าหนีไม่สนใจสวี่ตงเสวี่ย

เธอไม่ใช่คนโง่นะ เธออยู่ต่างประเทศมาตลอดและรู้ชัดถึงพิษสงของทนายความ

อย่าว่าแต่ทำร้ายคนเขาเลย แค่ด่าทอไม่กี่คำ เธอคงต้องโดนคดี

เมื่อสักครู่ที่เธอโวยวายออกไปก็เพื่อรักษาหน้าของตัวเอง อันที่จริง ในใจของเธอก็ตระหนกไม่เบา ใครจะกล้ามีเรื่องกับทนายความกันล่ะ!

ฟังหลิงร้องไห้ “พี่รอง ตอนนี้จะทำยังไงดี”

“สามล้านเชียวนะ ครอบครัวของฉันจะไปเอาเงินเยอะขนาดนี้มาจากไหนกัน”

สวี่ตงเสวี่ยพูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่เป็นไรค่ะ น้าสาม พี่สาวของฉันรับปากจะให้น้า 1.6 ล้านแล้วไม่ใช่หรือคะ!”

“พวกน้าออกกันเองอีก 1.4 ล้าน ก็พอดีเลย!”

อู๋เฟยเฟยพูดอย่างร้อนรน “บ้านฉันมีล้านสี่ที่ไหนกัน”

สวี่ตงเสวี่ยยักไหล่ “งั้นก็ช่วยไม่ได้”

“ตอนนั้นเราพูดกันชัดเจนแล้ว ไม่ว่าสุดท้ายการเจรจาจะจบลงที่เท่าไร บ้านเราจะออกให้แค่แปดล้านเท่านั้น”

“เธอร้อนตัวเอง ช่วยไม่ได้”

“แต่ก็นะ คนที่มีชนักติดหลังก็คิดมากเป็นธรรมดาแหละ!”

อู๋เฟยเฟยโกรธมากจนเกือบจะเดินออกไป

ฟังฮุ่ยตบโต๊ะ “พอได้แล้ว พวกเธอสองคนพี่น้องหยุดทะเลาะกันได้แล้ว!"

“ครอบครัวเดียวกันมาทะเลาะกันแบบนี้ ใช้ได้ที่ไหน”

“แม่เรียกพวกเธอมาก็เพราะอยากจะให้ช่วยกันหารือว่าจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไงดี ไม่ได้ให้มาทะเลาะกันเองนะ”

“พวกเธอรู้ไหมว่าความสามัคคีในครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญที่สุด”

สวี่ตงเสวี่ยยักไหล่ “ไม่ใช่เรื่องของฉันนี่นา!”

“ฉันแต่งงานออกไปแล้ว ฉันไม่เกี่ยว!”

ฟังฮุ่ยมองไปที่สวี่ปั้นซย่า

สวี่ปั้นซย่าพูดเสียงเครียด “แม่คะ เงินจำนวนมากขนาดนั้น หนูช่วยไม่ไหวหรอกค่ะ!”

“หนูบอกไปแล้วว่าหนูช่วยได้แค่แปดล้าน!”