หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 816

หลินมั่วหยุดพูด

ทุกครั้งที่อู๋ปิงโวยวายว่าตัวเองเป็นเด็กนอก มันน่าตบปากเสียจริง

เด็กนอกมันวิเศษขนาดไหนกัน

มีความสามารถขนาดนั้นแล้ว พวกคุณมาขอให้ฉันช่วยทำไม

ในไม่ช้า ทั้งสามก็มาถึงอวิ๋นช่วงกรุ๊ป

อู๋ปิงลงจากรถและเดินตามเข้าไปอย่างตื่นเต้น

หลินมั่วขมวดคิ้ว “นายจะไปไหนน่ะ”

“ฉันกับน้าเขยจะไปคุยเรื่องความร่วมมือ นายจะตามไปทำไม”

อู๋ปิงตอบกลับ “ฉันจะไปด้วยไง”

หลินมั่วตกตะลึงไปครู่หนึ่ง “นายจะไปด้วย”

“ทำไมล่ะ”

อู๋ปิงหัวเราะฮี่ๆ “ที่จริงฉันอยากจะมาเปิดหูเปิดตาที่บริษัทใหญ่ๆ อย่างอวิ๋นช่วงกรุ๊ปน่ะสิ!”

อันที่จริง ในใจลึกๆ ของไอ้หมอนี่คิดอยากจะมาดูซ่งจื่อหลาน

ครั้งก่อนที่เจอกัน เขามัวแต่ตกใจกับความงามของอีกฝ่าย แล้วก็ไม่ได้เจอกับเธออีกเลยตั้งแต่นั้นมา

ครั้งนี้โอกาสมาถึงแล้ว ไม่ว่าอย่างไรเขาจะต้องตามขึ้นไปให้ได้

หลินมั่วไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพาเขาขึ้นไปข้างบนด้วยกัน

หลังจากเข้าสู่อวิ๋นช่วงกรุ๊ป เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูก็โค้งคำนับและกล่าวทักทาย “คุณหลิน สวัสดีครับ”

“ประธานซ่งกำลังรอคุณอยู่ด้านบน!”

อู๋เว่ยกั๋วรู้สึกอึ้ง

อวิ๋นช่วงกรุ๊ปเป็นองค์กรขนาดใหญ่ที่มีชื่อเสียงในเมือง ก่วงหยาง

เขาเคยมาที่นี่สองสามครั้งแล้ว และทุกครั้งจะถูกรั้งไว้ที่หน้าประตู

แม้ว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะไม่ได้มีท่าทีเย่อหยิ่งแบบนั้น แต่ก็วางมาดพอตัวและขอให้พวกเขาลงทะเบียนให้ชัดเจนถึงจะอนุญาตให้เข้าไปด้านใน

แต่เมื่อหลินมั่วมาถึง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกลับโค้งคำนับอย่างสุภาพ นี่มันอะไรกัน

แค่เพราะหลินมั่วเคยช่วยเหลือซ่งจื่อหลานน่ะหรือ

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยส่งทั้งสองคนไปที่แผนกต้อนรับซึ่งมีหญิงสาวสวยในชุดกระโปรงยาวสีดำรออยู่ เธอเป็นเลขาฯ ส่วนตัวของซ่งจื่อหลาน

“คุณหลิน สวัสดีค่ะ”

“ประธานซ่งให้ฉันลงรอมารับคุณ ฉันจะพาคุณขึ้นไปข้างบนนะคะ”

เลขานุการพูดด้วยรอยยิ้ม