หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 815

สีหน้าของอู๋เว่ยกั๋วพลันเปลี่ยนและรีบเดินออกไปทันที

ที่ทางเดิน อู๋ปิงรั้งเฮ่อเชียนเสวี่ยเอาโดยมีลายนิ้วมือห้านิ้วประทับอยู่บนด้านหนึ่งของใบหน้า

เขาชี้ไปที่เฮ่อเชียนเสวี่ยด้วยใบหน้าที่ดุร้ายพลางตะโกนว่า “นังแพศยา กล้าดียังไงมาตบฉัน”

“ฉันคุยกับแกดีๆ นะ แกไม่ไว้หน้ากันเลย”

“ฉันจะฆ่าแก...”

หลังจากพูดจบ เขาก็เงื้อมือขึ้นฟาดไปที่เฮ่อเชียนเสวี่ย

โชคยังดีที่หลินมั่วเข้ามาได้ทันเวลา เขาคว้าแขนของอู๋ปิงไว้แล้วผลักไปอีกทาง

แต่สีหน้าของเฮ่อเชียนเสวี่ยกลับเต็มไปด้วยความเปรมปรีดิ์ เธอหลบอยู่ข้างหลังหลินมั่วแล้วทำหน้าล้อเลียนใส่อู๋ปิง

“อยากตบฉันเหรอ ถามความเห็นพี่หลินของฉันก่อนดีกว่าไหม!”

อู๋ปิงชะงักงัน “หลิน...หลินมั่ว?”

“หมายความว่ายังไง”

“แกคิดจะทำอะไร”

หลินมั่วกดเสียงต่ำพูดว่า “อู๋ปิง นี่คือโรงพยาบาล ระวังคำพูดและการกระทำด้วย!”

อู๋ปิงโมโห “ฉันทำไม”

“เธอตบฉันก่อน เห็นหน้าฉันไหม เธอตบฉันน่ะ!”

“ทำไม ฉันถูกตบ เอาคืนไม่ได้เหรอ”

หลินมั่วขี้เกียจจะเปลืองน้ำลายกับเขาจึงพูดขึ้นว่า “น้าเขย พาเขาออกไปก่อน”

“ผมเก็บของสักครู่แล้วจะไปที่อวิ๋นช่วงกรุ๊ปกับคุณ!”

อู๋เว่ยกั๋วขมวดคิ้ว “หลินมั่ว จัดการเรื่องนี้ก่อนดีกว่าไหม”

“พวกเราเป็นญาติกัน เสี่ยวปิงถูกทำร้าย จะปล่อยให้จบไปแบบนี้ไม่ได้นะ”

หลินมั่วชักจะหงุดหงิดแล้ว ลูกชายของคุณลวนลามผู้หญิงเลยถูกตบ คุณจะให้จัดการอย่างไรล่ะ

อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่อยากจะพูดมาก จึงพูดไปว่า “อีกประเดี๋ยวประธานซ่งจะออกไปข้างนอก เธอให้เวลาเราแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น”

“ถ้าอยากจะจัดการเรื่องที่นี่ งั้นพวกเราก็อยู่จัดการเรื่องที่นี่ก่อนแล้วกัน”

สีหน้าของอู๋เว่ยกั๋วเปลี่ยนและรีบพูดขึ้นว่า “งั้น...งั้นเราไปที่อวิ๋นช่วงกรุ๊ปกันเถอะ”

อู๋ปิงพูดอย่างกระวนกระวาย “พ่อ แล้วผมล่ะ”

อู๋เว่ยกั๋วพูดด้วยความโกรธ “เธออยู่ที่นี่หนีไม่ไหนไม่พ้นหรอก แกจะตื่นทำไม”

“ถ้าจะเจรจาธุรกิจนี้สำเร็จ แกรู้ใช่ไหมว่ามันหมายถึงอะไร

อู๋ปิงพยักหน้าทันที

เขารู้ดีว่าหากการเจรจาธุรกิจนี้สำเร็จ อู๋เว่ยกั๋วจะเลื่อนตำแหน่ง ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเป็นตัวถ่วงต่ออนาคตของครอบครัวได้

ด้านนอก อู๋เว่ยกั๋วกำลังรออยู่ที่รถ BMW ของเขา

ดวงตาของอู๋ปิงเต็มไปด้วยไฟโกรธ เขาจ้องหลินมั่วที่กำลังเข้าไปในรถแล้วด่าว่าเขาทันที “หลินมั่ว เมื่อกี้นายห้ามฉันไว้ทำไม”

“แกเป็นชู้กับนังนั่นเหรอ”

“ฉันบอกแกไว้เลยนะ เดี๋ยวฉันจะเล่าเรื่องนี้ให้พี่สาวของฉันฟัง ดูสิว่าแกจะอธิบายกับเธอยังไง!”

หลินมั่วพูดไม่ออก จึงโบกมือแล้วพูดว่า “แล้วแต่”

“แต่นายจำไว้ด้วยว่า ทางที่ดีอย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นดีกว่า”

อู๋ปิงหัวเราะเยาะ “เหรอ แกขู่ใครอยู่วะ”

“ทำไม ชู้รักของแกวิเศษวิโสขนาดไหนกัน”

“ยังจะมาพูดอะไรว่าอย่าไปยุ่งกับเธอจะดีกว่า แล้วที่เธอตบฉันล่ะ ว่าไง”

หลินมั่วชำเลืองมองเขา “ตบแล้วยังไงล่ะ”

“ถ้านายยังไปยั่วโมโหเธออีก ระวังชีวิตไว้ด้วย!”

อู๋ปิงโมโหจนหัวเราะออกมา “หลินมั่ว แกนี่มันขี้โม้จริงๆ เลยว่ะ!”

“ก็แค่พยาบาล จะทำอะไรฉันได้”

“อย่าลืมสิ ฉันเด็กนอกเชียวนะ!”