หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 814

หลินมั่วยังคงอยากจะพูดต่อ แต่ฟังฮุ่ยได้วางสายไปแล้ว

หลินมั่วรู้สึกเวียนหัว

อะไรคือไม่ว่ายังไงต้องจัดการเอาโครงการนี้มาให้ได้

หลินมั่วไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโครงการนี้มีขนาดใหญ่แค่ไหน และสถานการณ์เป็นอย่างไร จะเอาอะไรไปขอให้ซ่งจื่อหลานเซ็นสัญญา

ทว่า เขาก็รู้ว่ามันไม่มีประโยชน์เลยที่จะโต้เถียงกับฟังฮุ่ย

ในความเห็นของเธอ ในเมื่อเป็นคนรู้จักมักจี่ ย่อมต้องช่วยเหลือกันอยู่แล้ว

ส่วนเรื่องราวจะมีรายละเอียดอย่างไรนั้น เธอไม่สนใจ

หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพักหนึ่ง หลินมั่วจึงโทรศัพท์ไปหาซ่งจื่อหลานเพื่อสอบถามสถานการณ์คร่าวๆ

ทันทีที่โทรติด น้ำเสียงเกียจคร้านของซ่งจื่อหลานก็ดังขึ้น “คุณหลินคะ ทำไมวันนี้ถึงมีเวลาโทรหาฉันล่ะ”

น้ำเสียงออดอ้อนหวานหยดย้อยราวกับกำลังคุยกับคนที่สนิทมากๆ อย่างนั้นแหละ

หลินมั่วยิ้มอย่างอึดอัดและเล่าสถานการณ์คร่าวๆ ให้เธอฟัง

ซ่งจื่อหลานตัดพ้อว่า “อ๋อ ที่แท้ก็เรื่องงาน”

“หึ ฉันก็คิดว่าคุณโทรมาเพราะคิดถึงฉันเสียอีก!”

หลินมั่วพูดไม่ออกไปชั่วขณะหนึ่ง

ซ่งจื่อหลานที่อยู่ปลายสายหัวเราะคิกคัก “เอาน่า ฉันล้อคุณเล่น”

“บริษัทวอร์เรนที่คุณพูดถึง ฉันรู้”

“คุณมีความเห็นอะไรไหม”

หลินมั่วถามขึ้น “ผมอยากจะถามดูว่าความร่วมมือนี้สำคัญมากไหม”

ซ่งจื่อหลาน “พอตัวอยู่ มันจะส่งผลกระทบเล็กน้อยต่อเค้าโครงของบริษัทในอนาคต แต่ไม่มากจนเกินไป”

“ถ้าคุณอยากจะให้ฉันเซ็นสัญญากับวอร์เรน ก็ไม่มีปัญหา”

หลินมั่วถอนหายใจก่อนจะเล่าสถานการณ์ของตนเองให้เธอฟัง

หลังจากที่ได้ฟังแล้ว ซ่งจื่อหลานก็พูดด้วยน้ำเสียงเอื่อยเฉื่อยว่า “คุณหลิน คุณดีกับสวี่ปั้นซย่าจริงๆ”

“คำขอที่ไม่มีมารยาทขนาดนี้จากครอบครัวเธอ คุณยังรับปากได้?”

หลินมั่วถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย “ช่วยไม่ได้ ผมไม่อยากให้ปั้นซย่าต้องลำบากใจ”

ซ่งจื่อหลานก็ถอนหายใจเช่นกัน “การได้พบคุณ เป็นโชคดีที่สุดของสวี่ปั้นซย่าจริงๆ”

เขาไม่ไปที่บริษัทของอู๋เว่ยกั๋วแน่นอน นิสัยอย่างอู๋เว่ยกั๋ว หลินมั่วจะไปให้เขาด่าหรือไง

เวลานี้เอง จู่ๆ ก็มีเสียงเอะอะมาจากข้างนอก “ไปให้พ้นนะ!”

หลินมั่วขมวดคิ้ว นี่มันเสียงของเฮ่อเชียนเสวี่ยนี่ ใครทำให้เธอโกรธ?

และในเวลานี้ ที่ด้านนอกมีเสียงหัวเราะคิกคักของอู๋ปิงดังเข้ามา “แหม คนสวย โมโหทำไมกันจ๊ะ”

“ผมก็แค่ล้อคุณเล่นเองน่า!”

“มามะ ผมจะแนะนำตัวเองให้คุณได้รู้จัก”

“ผมชื่ออู๋ปิง เพิ่งกลับมาจากเมืองนอก พ่อผมเป็นผู้จัดการใหญ่ของวอร์เรนสาขาหวาซย่าน่ะครับ”

“ผมไม่ค่อยคุ้นเคยกับเรื่องราวภายในประเทศสักเท่าไร คุณช่วยหาเวลาพาผมไปเดินเล่นสักหน่อยได้ไหม”

หลินมั่วพูดไม่ออก ทำไมอู๋ปิงถึงตามมาด้วย

ยิ่งกว่านั้น กล้าแทะโลมเฮ่อเชียนเสวี่ย รนหาที่ตายหรือไง

และแล้วก็ได้ยินเสียงตบหน้าดังมาจากด้านนอก ตามมาด้วยเสียงด่าทอเกรี้ยวกราดของเฮ่อเชียนเสวี่ย “ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าเป็นใครมาจากไหน!”

“รีบไสหัวไปเดี๋ยวนี้! อย่าให้ฉันเจอหน้านายอีก!”