หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 814

หลินมั่วยังคงอยากจะพูดต่อ แต่ฟังฮุ่ยได้วางสายไปแล้ว

หลินมั่วรู้สึกเวียนหัว

อะไรคือไม่ว่ายังไงต้องจัดการเอาโครงการนี้มาให้ได้

หลินมั่วไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโครงการนี้มีขนาดใหญ่แค่ไหน และสถานการณ์เป็นอย่างไร จะเอาอะไรไปขอให้ซ่งจื่อหลานเซ็นสัญญา

ทว่า เขาก็รู้ว่ามันไม่มีประโยชน์เลยที่จะโต้เถียงกับฟังฮุ่ย

ในความเห็นของเธอ ในเมื่อเป็นคนรู้จักมักจี่ ย่อมต้องช่วยเหลือกันอยู่แล้ว

ส่วนเรื่องราวจะมีรายละเอียดอย่างไรนั้น เธอไม่สนใจ

หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพักหนึ่ง หลินมั่วจึงโทรศัพท์ไปหาซ่งจื่อหลานเพื่อสอบถามสถานการณ์คร่าวๆ

ทันทีที่โทรติด น้ำเสียงเกียจคร้านของซ่งจื่อหลานก็ดังขึ้น “คุณหลินคะ ทำไมวันนี้ถึงมีเวลาโทรหาฉันล่ะ”

น้ำเสียงออดอ้อนหวานหยดย้อยราวกับกำลังคุยกับคนที่สนิทมากๆ อย่างนั้นแหละ

หลินมั่วยิ้มอย่างอึดอัดและเล่าสถานการณ์คร่าวๆ ให้เธอฟัง

ซ่งจื่อหลานตัดพ้อว่า “อ๋อ ที่แท้ก็เรื่องงาน”

“หึ ฉันก็คิดว่าคุณโทรมาเพราะคิดถึงฉันเสียอีก!”

หลินมั่วพูดไม่ออกไปชั่วขณะหนึ่ง

ซ่งจื่อหลานที่อยู่ปลายสายหัวเราะคิกคัก “เอาน่า ฉันล้อคุณเล่น”

“บริษัทวอร์เรนที่คุณพูดถึง ฉันรู้”

“คุณมีความเห็นอะไรไหม”

หลินมั่วถามขึ้น “ผมอยากจะถามดูว่าความร่วมมือนี้สำคัญมากไหม”

ซ่งจื่อหลาน “พอตัวอยู่ มันจะส่งผลกระทบเล็กน้อยต่อเค้าโครงของบริษัทในอนาคต แต่ไม่มากจนเกินไป”

“ถ้าคุณอยากจะให้ฉันเซ็นสัญญากับวอร์เรน ก็ไม่มีปัญหา”

หลินมั่วถอนหายใจก่อนจะเล่าสถานการณ์ของตนเองให้เธอฟัง

หลังจากที่ได้ฟังแล้ว ซ่งจื่อหลานก็พูดด้วยน้ำเสียงเอื่อยเฉื่อยว่า “คุณหลิน คุณดีกับสวี่ปั้นซย่าจริงๆ”

“คำขอที่ไม่มีมารยาทขนาดนี้จากครอบครัวเธอ คุณยังรับปากได้?”

หลินมั่วถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย “ช่วยไม่ได้ ผมไม่อยากให้ปั้นซย่าต้องลำบากใจ”

ซ่งจื่อหลานก็ถอนหายใจเช่นกัน “การได้พบคุณ เป็นโชคดีที่สุดของสวี่ปั้นซย่าจริงๆ”