หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 826

หลังจากที่จัดการศพเสร็จแล้วหลินมั่วก็กลับมาที่บ้านของซ่งจื่อหลาน

แน่นอนว่าเขาไม่ได้บอกซ่งจื่อหลานถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง เขาบอกเพียงว่าชาวเหมียวเจียงทำตัวกู่พิษตกที่นี่โดยไม่ตั้งใจ

ในที่สุดซ่งจื่อหลานก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากได้ยินดังนั้น

อย่างไรก็ตาม เธอยังคงยืนกรานที่จะย้ายออกไป เพราะต้องการย้ายเพื่อนสนิทของเธอไปอยู่ในตัวเมือง

ชานเมืองที่นี่ตอนนี้ ไม่น่าพิสมัยสำหรับเธออีกแล้ว

หลินมั่วเองก็ไม่ได้รั้งเธอเอาไว้เช่นกัน

ถ้าหากว่าผู้นำเผ่าทั้งเจ็ดสิบสองมาที่เมืองก่วงหยาง บางทีพวกเขาอาจจะเลี้ยงตัวกู่ที่ชานเมืองจริงๆก็ได้

หากพวกเขาไม่ให้อาหารตัวกู่ตัวกู่ที่พวกเขาเลี้ยงก็จะอดตาย

ดังนั้น ชานเมืองของก่วงหยางจึงไม่ปลอดภัยแล้วจริงๆ

เมื่อนึกถึงสถานการณ์ในบริเวณบ้านพักของเขา จู่ๆหลินมั่วก็ตื่นตระหนก

ตัวกู่ในทะเลสาบไม่ได้มีมาแต่แรกอยู่แล้ว แต่ต้องมีคนนำมาปล่อยเอาไว้แน่ๆ

ครั้งนี้หลินมั่วก็รู้สึกร้อนใจเช่นกัน

หากผู้นำเผ่าทั้งเจ็ดสิบสองต้องการเลี้ยงตัวกู่ โดยปกติแล้วพวกเขามักจะเลือกที่ที่ค่อนข้างซ่อนเร้น เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกค้นพบ

แต่การปล่อยตัวกู่ลงในทะเลสาบ ไม่ได้มีลักษณะของการปิดบังอำพรางเลย

เป็นไปได้ไหมว่า ตัวกู่ในทะเลสาบนั้น มีคนกระทำอยู่เบื้องหลัง

มีคนร่วมมือกับผู้คนจากเหมียวเจียงปล่อยตัวกู่ลงในทะเลสาบโดยเจตนา เพื่อบรรลุวัตถุประสงค์บางอย่าง

หลินมั่วพยายามไตร่ตรองเรื่องนี้อย่างละเอียดรอบคอบ

เหตุการณ์ในบริเวณวิลล่าส่งผลให้ฟังเส่าถูกทำลายจนชื่อเสียงป่นปี้ และถูกจองจำอย่างน่าสังเวช

และสุดท้ายแล้วใครจะได้ประโยชน์จากเรื่องนี้

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้หัวใจของหลินมั่วก็เต้นรัว

แม้ว่าตัวเขาเองจะได้ประโยชน์จากเรื่องนี้ แต่อย่างไรก็ตาม คนที่ได้รับผลประโยชน์มากที่สุด ก็คือหัวหน้าตระกูลฟังคนปัจจุบัน

ตามสถานการณ์ของตระกูลฟัง พ่อของฟังเส่าถือเป็นผู้สืบทอดของตระกูลฟังซึ่งจะเป็นผู้ดูแลตระกูลฟังต่อจากคุณท่าน

ทว่า หลังจากเหตุการณ์นี้ พ่อของฟังเส่าเสียชีวิต ฟังเส่าก็ถูกคุมขัง ทำให้ตระกูลฟังสูญเสียทายาททั้งสองไป

ดังนั้นผู้ที่เป็นผู้นำตระกูลฟัง ณ ขณะนี้ จึงถือได้ว่าเป็นผู้ได้รับอานิสงส์อย่างแท้จริง!

ที่วิลล่า อาหม่านนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นกำลังพยายามเปิดทีวี

เมื่อเห็นหลินมั่วเดินเข้ามาเธอกล่าวทักทายอย่างเขินอายด้วยเสียงต่ำ "พี่หลิน"

หลินมั่วยิ้มและยกเตากลั่นยาไว้ข้างโซฟา "ฉันจะแสดงบางอย่างให้เธอดูนะ"

อาหม่านรีบเข้ามาทันที "มันคืออะไรคะ"

หลินมั่วเปิดเตา

อาหม่านเหลือบมอง และก็ต้องตกตะลึง

ภายในเตากลั่นยานี้มีตะขาบหลากสีสันอยู่แน่นขนัดแค่มองก็ขนลุกไปถึงหนังศีรษะแล้ว

หลินมั่วสังเกตดูอาหม่าน แม้ว่าเธอจะตกตะลึง แต่เธอก็ไม่มีท่าทีหวาดกลัวเลยสักนิด

สำหรับผู้หญิงแล้ว นี่มันค่อนข้างจะเหนือความคาดหมายไปหน่อย

“นี่...มันคืออะไรหรือคะ”

อาหม่านถามด้วยความสงสัยเธอมีท่าทีกระตือรือร้นเหมือนอยากจะลองเอามือแตะไปที่ตะขาบเหล่านี้

แต่ในความเป็นจริงหลังจากที่หลินมั่วเปิดฝาตะขาบเหล่านี้ก็พยายามที่จะเลื้อยออกมาจากเตา ด้วยท่าทางที่ดูเหมือนถูกราดด้วยน้ำเดือด