หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 825

ตะขาบตัวนี้มีความคล้ายคลึงกับตะขาบที่หลินมั่วจับไป

เพียงแต่ว่าตะขาบที่หลินมั่วจับได้ก่อนหน้านี้ ล้วนแต่มีขนาดเล็กมาก มีความยาวเพียงนิ้วมือเท่านั้น

แต่ตะขาบตัวนี้ยาวกว่าหนึ่งฟุต เขาเองก็ไม่เคยเห็นตะขาบตัวใหญ่ขนาดนี้มาก่อน

หลังจากที่ตะขาบตัวนี้เลื้อยออกมา มันก็เลื้อยไปยังกองเศษที่ชายคนนั้นเพิ่งคายออกมาเมื่อครู่ เหมือนกับมันกำลังกลืนกินสิ่งเหล่านั้นเข้าไป

ในเวลาเดียวกันขากางเกงของชายคนนั้นก็ขยับแล้วงูสีแดงตัวเล็กก็เลื้อยออกมา

จากนั้นด้านในเสื้อช่วงหน้าอกของเขา มีบางอย่างกระโดดไปมาและในที่สุดก็โผล่ออกมามันคือคางคกตัวสีเทา

และก็มีบางอย่างคลานออกมาจากผมของเขามันคือแมงป่องสีดำ

ท้ายที่สุดก็มีแมงมุมตัวหนึ่งไต่ออกมาจากหูของเขา

สัตว์มีพิษทั้งห้าเกาะอยู่บนกองเศษสีดำที่เขาคายออกมาและพวกมันก็กลืนกินสิ่งเหล่านั้นอย่างต่อเนื่อง

ส่วนชายผู้นี้ก็กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ที่พื้น และหัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย

“อย่าคิดว่ารู้วิธีถอนพิษนิดๆ หน่อยๆ แล้วจะมาต่อกรกับพวกเราชาวเหมียวได้

“เมื่อพิษทั้งห้าถูกปลดปล่อย ก็ไม่มีใครสามารถต้านทานได้”

“วันนี้ ถ้าแกยังไม่พูดว่าใครอยู่เบื้องหลังที่ส่งแกมา ข้าจะฉีกแกเป็นชิ้นๆ!”

ใบหน้าของหลินมั่วเย็นชาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เราสองคนไม่เคยเจอกันมาก่อน แต่นายกลับใช้พิษร้ายกาจของตัวกู่ทั้งห้ามาจัดการกับฉัน จิตใจของนายนี่มันชั่วร้ายจริงๆ"

“เอาตัวกู่มาด้วยตั้งเยอะแยะไม่กลัวโดนแว้งกัดเสียเองหรือไง”

ชายผู้นั้นหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง "พวกเราชาวเหมียวเจียงฝึกฝนวิชากู่มาหลายปียังไม่เคยเห็นใครโดนพิษกู่เองสักที"

หลินมั่วหัวเราะเยาะ "นั่นเพราะนายยังไม่เคยเจอฉันไงล่ะ!"

หลังจากพูดเช่นนั้นหลินมั่วก็หยิบขวดโหลลายครามออกมาจากตัว

เขาหยิบผงออกมาส่วนหนึ่ง แล้วโรยบนสัตว์มีพิษทั้งห้า

สัตว์พิษทั้งห้านี้ดิ้นไปมาอย่างต่อเนื่อง ราวกับว่าพวกมันถูกกระตุ้นด้วยอะไรบางอย่าง และส่งเสียงออกมาเบาๆ

สีหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนไป เขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน

พิษกู่ทั้งหมดนี้เขาเป็นคนบ่มเพาะมาด้วยตัวเอง มันจะแสดงอาการผิดปกติได้อย่างไร

เขาส่งเสียงคำรามเพื่อเป็นการออกคำสั่งให้สัตว์พิษเหล่านี้โจมตีและสังหารหลินมั่ว

ผลก็คือ สัตว์พิษเหล่านี้ไม่ได้โจมตีหลินมั่วเลยแต่พวกมันกลับพุ่งเข้าหาเขา