หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 833

ซ่งจื่อหลานเป็นประธานที่มีความสวยและมีชื่อเสียงของเมืองก่วงหยาง เธอเคยเป็นถึงสาวงามอันดับหนึ่งของเมืองก่วงหยาง คนที่อยากเจอเธอมีมากมายนับไม่ถ้วน

ยิ่งภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของอวิ๋นช่วงกรุ๊ปยิ่งเข้มงวดมากขึ้น

เป็นไปไม่ได้ที่คนทั่วๆ ไปจะเข้ามาในอวิ๋นช่วงกรุ๊ป

ต่อให้มีความสัมพันธ์ทางธุรกิจ ก็ต้องลงทะเบียนกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเสียก่อน จากนั้นให้ฝ่ายต้อนรับเป็นคนจัดการต่อ

ภายใต้สถานการณ์ปกติ ซ่งจื่อหลานจะไม่พบปะกับลูกค้าโดยบังเอิญ ต่อให้เป็นลูกค้าที่มีความสำคัญเป็นพิเศษบางราย ก็ยังต้องจัดการตามลำดับขั้นตอน

นอกจากเพื่อนของซ่งจื่อหลานเอง หรือบุคคลสำคัญพวกหนึ่ง เธอถึงให้โอกาสได้เข้าพบบ้าง

อู๋เฟยเฟยพูดว่าอู๋ปิงไปเจอซ่งจื่อหลาน ซึ่งในตัวมันเองก็ฟังดูน่าจะมีปัญหาแล้ว

อู๋ปิงอาศัยสถานะอะไร เขาถึงได้เข้าพบซ่งจื่อหลานได้

ฟังฮุ่ยโบกมือ “นี่ ปั้นซย่า ลูกจะไปสนใจเรื่องหยุมหยิมพวกนี้ทำไม”

“ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ น้องชายของลูกโดนจับไป สัญญาของน้าเขยก็ไม่มีแล้ว”

“นี่…นี่จะทำยังไง”

สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยความโกรธ “แม่ อย่าเอาแต่ถามหนูว่าจะทำยังไง อย่างน้อยหนูควรรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น”

ฟังฮุ่ยพูดอย่างกระวนกระวายใจ “เมื่อกี้เฟยเฟยก็พูดชัดเจนแล้วนี่นา ซ่งจื่อหลานดูถูกครอบครัวของพวกเรา…”

สวี่ปั้นซย่าตัดบททันที “ประธานซ่งเป็นคนแบบนั้นเหรอคะ”

“แม่ แม่กล้าไปเผชิญหน้ากับประธานซ่งไหม”

“แม่รู้ใช่ไหมจุดจบของการใส่ร้ายจะเป็นยังไง”

ฟังฮุ่ยใบ้กินไปชั่วขณะ ความจริงเธอก็รู้ชัดเจนว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

สวี่ปั้นซย่าจ้องเขม็งไปที่อู๋เฟยเฟยด้วยดวงตาคู่สวย “อู๋เฟยเฟย เธอบอกความจริงฉันมา ที่แท้เรื่องมันเป็นยังไง”

อู๋เฟยเฟยพูดเสียงเบาๆ “ฉัน…ฉันพูดไปแล้วเมื่อตะกี้…”

สวี่ปั้นซย่าตบโต๊ะ “ถ้าเธอยังไม่พูด งั้นฉันจะไม่ยุ่งละนะ”

“หลินมั่ว พวกเราไปเถอะ!”

“ในบ้านหลังนี้พวกเราก็ไม่ต้องอยู่ ปล่อยพวกเขาอยู่ไป!”

สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยความโกรธ “ถ้าแม่คิดว่าเธอละเมิดเจตนารมณ์ของสัญญาก็ไปฟ้องร้องเธอซิ”

ฟังฮุ่ยดวงตาเป็นประกาย “ใช่แล้ว เว่ยกั๋ว ถ้าไง…ทำไมไม่ให้ช่องทางกฎหมายจัดการล่ะ…”

“หากเธอผิดสัญญาจริงๆ ถึงเวลาก็ต้องชดใช้ค่าเสียหายซิ!”

“ฉันไม่เชื่อหรอกว่า เธอจะยอมชดใช้ค่าเสียหายมากมายขนาดนั้นเพื่อคำพูดแค่ไม่กี่ประโยคจริงๆ?”

อู๋เว่ยกั๋วร้องไห้อย่างขมขื่น “พี่รอง นี่...นี่มันคงเป็นไปไม่ได้”

“อย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องที่ว่าพวกเราสามารถไปฟ้องร้องอวิ๋นช่วงกรุ๊ปได้หรือไม่ก่อน ต่อให้พวกเราชนะคดี สำนักงานใหญ่ก็ไม่อนุญาติให้พวกเราทำอย่างนี้อยู่ดี”

“หากไม่มีสัญญากับอวิ๋นช่วงกรุ๊ปแล้ว เกรงว่าสำนักงานใหญ่ก็พังได้เช่นกัน”

“ดังนั้น ตอนนี้ปัญหาไม่ใช่การชดใช้ค่าเสียหาย”

“อวิ๋นช่วงกรุ๊ปไม่ได้แคร์เรื่องชดใช้ค่าเสียหาย แต่โครงการนี้ สำหรับวอร์เรนกรุ๊ปมันหมายถึงการช่วยชีวิตเลย!”

“ถ้าหากไม่มีโครงการนี้ สำนักงานใหญ่เจ๊ง ผม...ผมก็ตายแน่ๆเช่นกัน...”

ฟังฮุ่ยตกตะลึง “นี่...ร้ายแรงขนาดนี้เลยเหรอ”