หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 835

หลินมั่วยิ้มๆ “ไม่ต้องกังวล”

“ไม่น่าเป็นเรื่องใหญ่อะไรอีกหรอก”

“ประธานซ่งอาจจะแค่ขู่ให้เขากลัว”

“พวกเราไปพบประธานซ่งสักหน่อย ก็น่าจะไม่มีเรื่องอะไรแล้ว”

สวี่ปั้นซย่าพยักหน้า เธอหยิบมือถือออกมา โทรติดต่อกับซ่งจื่อหลานด้วยตัวเอง

ประจวบเหมาะกับยังไม่ได้กินมื้อเย็น จึงนัดซ่งจื่อหลานออกมากินข้าวเย็นพร้อมกัน

ซ่งจื่อหลานได้ตอบตกลงอย่างง่ายดาย

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ทั้งสามคนได้นั่งลงยังห้องพรีเมียมส่วนตัวของอีผิ่นเซวียน

ซ่งจื่อหลานเมื่อมองทุกอย่างภายในห้องพรีเมียมแล้ว ก็อดยิ้มไม่ได้ “ได้ยิมมานานเกี่ยวกับห้องพรีเมียมส่วนตัวของอีผิ่นเซวียน แต่ไม่เคยเข้ามาเลยจริงๆ”

“คิดไม่ถึงจริงๆว่า ครั้งนี้ได้ยืมแสงสว่างของพวกคุณ ถึงสามารถเข้ามานั่งได้”

“เฮ้อ เถ้าแก่หวงคนนี้นะ เก่งเรื่องธุรกิจ แต่หัวโบราณเกินไป”

“ห้องพรีเมียมส่วนตัวมีเฉพาะสมาชิกพรีเมียมถึงเข้ามาได้ บัตรสมาชิกพรีเมียมก็มีอยู่แค่สามใบ ถ้างั้นห้องพรีเมียมนี่ มิต้องว่างอยู่ตลอดเวลาเลยเหรอ”

สวี่ปั้นซย่ายิ้มเบาๆ “ประธานซ่ง คุณมองเรื่องต่างๆไม่เหมือนคนทั่วๆไปเลย”

ซ่งจื่อหลานหัวเราะชอบใจ “ปั้นซย่า คุณอย่าเรียกประธานซ่งเลย เรียกฉันว่าพี่หลานก็พอแล้ว”

“ความจริง คุณเพิ่งจะเป็นประธานได้ไม่นาน เรื่องทำธุรกิจยังไม่ไวสักเท่าไร”

“รออีกสองปี คุณก็จะเหมือนฉันแล้ว”

สวี่ปั้นซย่ายิ้ม “ถ้างั้นฉันต้องเรียนรู้เพิ่มเติมจากพี่หลานเสียแล้วล่ะค่ะ!”

อาหารมื้อนั้นเป็นไปอย่างกลมเกลียว หลินมั่วและสวี่ปั้นซย่าไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องของอู๋ปิง และซ่งจื่อหลานก็ไม่ได้เอ่ยถึงเช่นกัน

จวบจนกระทั่งกินอาหารเสร็จ ซ่งจื่อหลานจึงพูดพร้อมรอยยิ้มบางๆ “คนแซ่อู๋นั่น ฉันจะให้คนปล่อยเขา”

“แต่ว่า ให้เขาจำไว้ให้ดี วันหลังฉันไปถึงที่ไหน หวังว่าจะไม่เห็นเขา”

“มิฉะนั้น คราวหน้าเจอกันอีก ก็จะไม่เกรงใจอย่างนี้แล้ว”

“บอดี้การ์ดสองสามคนของฉัน ชอบตัดมือตัดขาคนที่สุด”

สวี่ปั้นซย่าพยักหน้าและยิ้มบางๆ “สมควรแล้ว!”