หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 835

หลินมั่วยิ้มๆ “ไม่ต้องกังวล”

“ไม่น่าเป็นเรื่องใหญ่อะไรอีกหรอก”

“ประธานซ่งอาจจะแค่ขู่ให้เขากลัว”

“พวกเราไปพบประธานซ่งสักหน่อย ก็น่าจะไม่มีเรื่องอะไรแล้ว”

สวี่ปั้นซย่าพยักหน้า เธอหยิบมือถือออกมา โทรติดต่อกับซ่งจื่อหลานด้วยตัวเอง

ประจวบเหมาะกับยังไม่ได้กินมื้อเย็น จึงนัดซ่งจื่อหลานออกมากินข้าวเย็นพร้อมกัน

ซ่งจื่อหลานได้ตอบตกลงอย่างง่ายดาย

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ทั้งสามคนได้นั่งลงยังห้องพรีเมียมส่วนตัวของอีผิ่นเซวียน

ซ่งจื่อหลานเมื่อมองทุกอย่างภายในห้องพรีเมียมแล้ว ก็อดยิ้มไม่ได้ “ได้ยิมมานานเกี่ยวกับห้องพรีเมียมส่วนตัวของอีผิ่นเซวียน แต่ไม่เคยเข้ามาเลยจริงๆ”

“คิดไม่ถึงจริงๆว่า ครั้งนี้ได้ยืมแสงสว่างของพวกคุณ ถึงสามารถเข้ามานั่งได้”

“เฮ้อ เถ้าแก่หวงคนนี้นะ เก่งเรื่องธุรกิจ แต่หัวโบราณเกินไป”

“ห้องพรีเมียมส่วนตัวมีเฉพาะสมาชิกพรีเมียมถึงเข้ามาได้ บัตรสมาชิกพรีเมียมก็มีอยู่แค่สามใบ ถ้างั้นห้องพรีเมียมนี่ มิต้องว่างอยู่ตลอดเวลาเลยเหรอ”

สวี่ปั้นซย่ายิ้มเบาๆ “ประธานซ่ง คุณมองเรื่องต่างๆไม่เหมือนคนทั่วๆไปเลย”

ซ่งจื่อหลานหัวเราะชอบใจ “ปั้นซย่า คุณอย่าเรียกประธานซ่งเลย เรียกฉันว่าพี่หลานก็พอแล้ว”

“ความจริง คุณเพิ่งจะเป็นประธานได้ไม่นาน เรื่องทำธุรกิจยังไม่ไวสักเท่าไร”

“รออีกสองปี คุณก็จะเหมือนฉันแล้ว”

สวี่ปั้นซย่ายิ้ม “ถ้างั้นฉันต้องเรียนรู้เพิ่มเติมจากพี่หลานเสียแล้วล่ะค่ะ!”

อาหารมื้อนั้นเป็นไปอย่างกลมเกลียว หลินมั่วและสวี่ปั้นซย่าไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องของอู๋ปิง และซ่งจื่อหลานก็ไม่ได้เอ่ยถึงเช่นกัน

จวบจนกระทั่งกินอาหารเสร็จ ซ่งจื่อหลานจึงพูดพร้อมรอยยิ้มบางๆ “คนแซ่อู๋นั่น ฉันจะให้คนปล่อยเขา”

“แต่ว่า ให้เขาจำไว้ให้ดี วันหลังฉันไปถึงที่ไหน หวังว่าจะไม่เห็นเขา”

“มิฉะนั้น คราวหน้าเจอกันอีก ก็จะไม่เกรงใจอย่างนี้แล้ว”

“บอดี้การ์ดสองสามคนของฉัน ชอบตัดมือตัดขาคนที่สุด”

สวี่ปั้นซย่าพยักหน้าและยิ้มบางๆ “สมควรแล้ว!”

“ถ้าเปลี่ยนเป็นหนู จะไม่ร่วมมือกับพวกน้าเด็ดขาด!”

อู๋เว่ยกั๋วคิดอยากจะพูดอะไรอีก สวี่ปั้นซย่าโบกมือทันที “พอแล้ว พวกเรามีความสามารถแค่นี้ เจรจาได้ถึงแค่ระดับนี้”

“น้าเขย ถ้าน้ารู้สึกไม่พอใจ ตอนนี้หนูสามารถโทรหาพี่หลาน และบอกว่าวันนี้ที่เจรจาไปถือว่าไม่นับ พรุ่งนี้น้าไปเจรจากับเธอเองก็แล้วกัน ว่าไงคะ”

อู๋เว่ยกั๋วอ้าปากค้าง สุดท้ายก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก

เขารู้อย่างชัดเจนดีว่า ตัวเองไม่มีคุณสมบัติที่จะไปเจรจาตัวต่อตัวกับซ่งจื่อหลานหรอก

เขาถอนใจอย่างทำอะไรไม่ได้ ในดวงตาเต็มไปด้วยความเดือดดาล

จากราคาเดิมที่เจราจาไว้ เขาสามารถทำเงินได้ก้อนใหญ่ก้อนหนึ่ง ซึ่งเพียงพอที่พวกเขาจะซื้อบ้านซื้อรถที่เมืองก่วงหยางได้

และเขายังสามารถเป็นประธานของวอร์เรนกรุ๊ปในหวาซย่าได้

เพียงเพราะลูกชายของเขาทำเรื่องนี้ไว้ เงินก้อนใหญ่ไม่อยู่ยังไม่ว่า ประเด็นสำคัญคือ ตำแหน่งประธานนี่ เกรงว่าคงรักษาไว้ไม่ได้แล้ว!

ตอนนี้ ในใจของอู๋เว่ยกั๋วเกลียดอู๋ปิงจับใจ

เขาโกรธจนต้องตบโต๊ะ “ไป ไปเอาไอ้เด็กโง่นี่กลับบ้านก่อน!”