หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 839

หัวหน้าแผนกเดินตามหลังครอบครัวนี้ไป ใบหน้าเต็มไปด้วยความภูมิใจ

เรื่องอย่างนี้ เมื่อก่อนเขาก็ทำมาตั้งเยอะ

ใช้ประโยชน์จากสมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วย ไปจัดการกับหมอคนอื่น แล้วตัวเองก็กอบโกยผลประโยชน์จากมัน

เขาได้นั่งตำแหน่งในปัจจุบันตั้งแต่อายุน้อยๆ ไม่ได้อาศัยแค่ความแข็งแกร่งอย่างเดียว ยังมีความสามารถในการยุแยงตะแคงรั่วด้วย

เฮ่อเชียนเสวี่ยยืนอยู่ตรงมุม และได้ขมวดคิ้วขึ้น

เดิมทีเธอก็ไม่ได้สนใจหัวหน้าแผนกตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ถึงเขาจะโอ้อวดตัวเองอย่างเมื่อครู่ เฮ่อเชียนเสวี่ยก็ไม่สนใจ

แต่คิดไม่ถึงว่า คนๆนี้มีจิตใจชั่วร้าย ถึงขนาดยุยงคนในครอบครัวของคนป่วยมาสร้างปัญหา

โชคดีที่หลินมั่วรักษาคนไข้หายดีแล้ว ถ้าหากรักษาไม่หาย และเกิดอะไรขึ้น หลินมั่วมิต้องเดือดร้อนหรือ

เฮ่อเชียนเสวี่ยกัดฟันกรอดๆและเดินกลับไปยังห้องผู้ป่วย

เธอดึงหลินมั่วไปอีกทางและพูดกระซิบ “พี่หลิน คนไข้คนนี้ถ้าไม่กินยาตามที่พี่สั่ง จะเป็นยังไง”

หลินมั่วเหลือบมองเธออย่างสงสัย “เพราะอะไรถึงไม่กินล่ะ”

เฮ่อเชียนเสวี่ย “พี่อย่าเพิ่งถามว่าเพราะอะไร ตอบคำถามฉัน!”

หลินมั่วพูด “นี่คือตัวกู่สิงร่าง ซึ่งสามารถดูดซับพลังชีวิตของคนได้”

“เขากลายเป็นแบบทุกวันนี้ พลังชีวิตได้บาดเจ็บสาหัสแล้ว”

“ถ้าหากไม่กินยา เขาจะต้องนอนป่วยติดเตียงไปตลอดกาล และจะค่อยๆตายในอีกไม่กี่ปี”

เฮ่อเชียนเสวี่ยตาเป็นประกาย และพยักหน้าด้วยความพอใจ “ดีมากเลยค่ะ!”

หลินมั่วมึนงง ไม่รู้ว่าเฮ่อเชียนเสวี่ยหมายความว่าอะไร

ในเวลานี้นี่เองจู่ๆประตูห้องก็โดนคนผลักออกอย่างแรง

สมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยบุกเข้ามาจากข้างนอก ทันทีที่ฮูหยินที่เข้ามาคนแรก ก็รีบชี้ไปที่หลินมั่วและตะโกนด่า “แกทำอะไร”

“แกมาทำอะไรที่นี่”

“ใครให้แกมาวุ่นวายกับสามีของฉัน”

หลินมั่วมึนงง “ผมมาให้เขา...”

ในตอนนี้ลูกชายของฮูหยินคนหนึ่งเข้ามาใช้ขาเตะไปที่หลินมั่ว “แม่แกซิ แกคิดจะเอาพ่อฉันเป็นหนูทดลอง?”

“กูจะฆ่ามึง!”

หลินมั่วหมุนตัวหลบ ลูกชายอีกคนของฮูหยินก็บุกเข้ามาด้วย เตรียมล้อมและทุบตีหลินมั่ว

“นังสารเลว แกพูดอีกที...”

เธอยังไม่ทันพูดจบ จู่ๆลูกชายคนหนึ่งก็อุทานขึ้น “แม่ แม่...แม่รีบดูพ่อเร็ว...”

ฮูหยินพูดอย่างไม่พอใจ “พ่อของลูกทำไมเหรอ”

พูดแล้วก็หันไปชำเลืองมอง

เมื่อมองแวบเดียวฮูหยินก็ตะลึงงันไปทันที

คนป่วยที่อยู่บนเตียง เดิมทีบวมทั้งตัว

แต่ตอนนี้ เขาได้กลายเป็นอย่างเดิมแล้ว ดูไปแล้วผอมลงมิใช่น้อย

หัวหน้าแผนกที่ยืนอยู่หน้าประตูเมื่อเห็นฉากนี้ ลูกกะตาของเขาก็แทบถลนออกมา

นี่มันเกิดอะไรขึ้น

โรงพยาบาลของพวกเขาพยายามรักษาทุกวิธี เพื่อช่วยลดอาการบวมของผู้ป่วย แต่ก็ไม่ได้ผล

ตอนนี้ในขณะนี้ ทำไมจู่ๆคนไข้ก็…ก็กลับมาเป็นอย่างเดิมได้ล่ะ”

ฮูหยินรีบโผไปที่ข้างเตียง พูดเสียงสั่นเครือ “ที่รัก?ที่รัก?คุณไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหม”