หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 842

ดวงตาอันสวยงามของเฮ่อเชียนเสวี่ยเบิกกว้าง ความไร้ยางอายของหัวหน้าแผนกนั้นเกินความคาดหมายของเธอมาก

แต่หญิงสาวกับลูกชายทั้งสองไม่ได้โง่

หญิงสาวคนนั้นพุ่งเข้าไปตบหน้าเขาทันที “รักษาบ้าบออะไรกัน!”

“ถ้าแกเก่งจริง สามีฉันคงไม่ต้องนอนที่นี่มาเป็นครึ่งเดือนหรอก”

“ไอ้หมอเถื่อน ไอ้สารเลว ไร้ยางอาย!”

“ฉันจะไปหาผู้อำนวยการ ฉันต้องการคำอธิบายเกี่ยวกับเรื่องนี้”

สีหน้าของหัวหน้าแผนกเปลี่ยนไปทันที “นี่เธอ...กล้าตบฉันเหรอ”

ผู้หญิงคนนั้นตบเขาอีกครั้ง “ทำไมฉันจะไม่กล้า”

จากนั้นลูกชายสองคนก็เดินเข้ามาล้อมรอบ

หัวหน้าแผนกหน้าแดง “ถ้าเธอกล้าแตะต้องฉัน ฉัน... ฉันจะเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย!” ผู้หญิงคนนั้นเยาะเย้ย “เอาสิ เรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาเลย”

“ฉันจะแจ้งตำรวจ แกมันหมอไร้ฝีมือ เกือบฆ่าสามีตาย เจอกันที่ศาล!”

สีหน้าหัวหน้าแผนกเปลี่ยนไปทันที ถ้าเรื่องนี้ขึ้นโรงขึ้นศาลจริงๆ คงไม่มีใครได้เปรียบ

แน่นอนว่าสำหรับผู้หญิงคนนี้คงไม่มีปัญหาอะไร

แต่ปัญหาคือหากเขาโดนฟ้องในฐานะหมอและเหตุการณ์มันรุนแรงจนโรงพยาบาลเสียหน้า ตำแหน่งของเขาก็จะจบลงตรงนี้ทันที

“เอ๋อ คุณผู้หญิงครับ มีอะไรพูดกันดีๆ ทำไมต้องโกรธขนาดนั้นด้วย...”

หัวหน้าแผนกกล่าวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ผู้หญิงคนนั้นไม่แม้แต่จะมองมาที่เขาและพูดกับหลินมั่วด้วยความเคารพ “คุณหลิน ขอบคุณที่ช่วยชีวิตพวกเราไว้ค่ะ”

“ฉัน... ฉันตาบอดไปชั่วขณะ หากพูดอะไรไม่สุภาพกับคุณเมื่อกี้ ได้โปรด...อย่าเก็บมาใส่ใจเลยนะคะ”

ลูกชายทั้งสองก็ขอโทษอย่างจริงใจเช่นกัน

หลินมั่วโบกมือ “ไม่เป็นไรครับ”

“อาการของคนไข้ดีขึ้นแล้ว ผมจะออกใบสั่งยาให้คุณในภายหลัง คุณให้เขากินยาสามมื้อแล้วต่อไปเขาจะไม่เป็นอะไรแล้วครับ ”

“ถ้าอย่างนั้นหัวหน้าแผนกเห่าช่วยออกไปก่อนได้ไหมครับ ผมมีเรื่องต้องปรึกษาคนไข้”

หัวหน้าแผนกดูงุนงง เกิดอะไรขึ้น นี่คือแผนกของฉัน จะให้ฉันออกไปทำไม

หลินมั่วจดตำแหน่งและพูดด้วยเสียงทุ้มว่า “มีที่อื่นอีกไหมครับ”

คนไข้ส่ายหน้า “ช่วงนั้นผมยุ่งมาก ไปตกปลาที่นั่นเท่านั้น”

“ผมไม่เคยไปที่อื่นที่มีน้ำเลย”

หลินมั่วถามรายละเอียดเพิ่มเติมและเดาคร่าวๆ ในใจ

หลังจากนั้นเขาก็เขียนใบสั่งยาและมอบให้กับผู้หญิงคนนั้น

หญิงสาวและลูกชายทั้งสองรู้สึกขอบคุณหลินมั่วเป็นอย่างมาก

ทางด้านหัวหน้าแผนกเขายืนอยู่ที่ประตูโดยไม่มีใครสนใจเลยแม้แต่น้อย

เมื่อหญิงสาวคนนั้นกลับมาที่วอร์ด เธอก็ถ่มน้ำลายใส่เขาอีกครั้ง และหัวหน้าแผนกไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไรสักคำ

หลังจากเดินออกจากโรงพยาบาล เฮ่อเชียนเสวี่ยพูดขึ้นด้วยความประหลาดใจ “หลินมั่ว ถ้าตามที่เขาบอกเมื่อกี้... เขาบอกว่าไปที่นั่นกับเพื่อนหลายคน”

“แต่กลับมีเขาคนเดียวที่ป่วย ส่วนเพื่อนคนอื่นๆ สบายดี”

“ปัญหาไม่น่าจะมาจากสระมังกรดำใช่ไหม”