หลินมั่วมองไปที่เฮ่อเชียนเสวี่ย จากนั้นส่ายหัวช้าๆ “ไม่ ปัญหาอยู่ที่สระมังกรดำนั่นแหละ”
เฮ่อเชียนเสวี่ยประหลาดใจ “ทำไมล่ะ”
หลินมั่วไม่ได้อธิบายให้เธอฟังว่ามันเกี่ยวข้องกับเผ่ากู่พิษในเหมียวเจียง และหลินมั่วก็ไม่อยากให้เข้ามาเธอเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย
และเหตุผลที่แท้จริงของเรื่องนี้ก็คล้ายกับสถานการณ์ของเพื่อนซี้ซ่งจื่อหลานเล็กน้อย
เพื่อนที่สนิทของซ่งจื่อหลานมีตัวกู่พิษอยู่ในร่างกายมาหลายปี จึงสร้างร่างกายที่ดึงดูดตัวกู่พิษได้ง่าย
ทำให้คนไข้รายนี้มีแนวโน้มที่จะดึงตัวกู่พิษเช่นกัน
ตัวกู่พิษชนิดเลี้ยงแบบนี้ คุณจะต้องจะกินตัวกู่พิษเข้าไปโดยเจตนาเท่านั้น หากไม่มีคำสั่งจากเจ้าของ มันจะไม่โจมตีผู้คนตามต้องการ
แน่นอนว่ามีข้อยกเว้นบางประการ นั่นคือร่างกายของคนไข้เองดึงดูดตัวกู่พิษ เมื่อพวกเขาเหล่านี้ไปตกปลา เขาจึงเป็นคนเดียวได้รับตัวกู่พิษ นั่นเป็นเหตุผลเพราะร่างกายของเขาดึงดูดตัวกู่พิษนั่นเอง
เขามองดูเวลา ยังเช้าเกินไปไม่เหมาะที่จะไปสระมังกรดำ
หลินมั่วจึงไปตรวจอาการคนไข้อีกสองคน
ในบรรดาคนไข้สองคนนี้ คนหนึ่งติดเชื้อตัวกู่พิษและอีกคนหนึ่งเป็นโรคแปลกประหลาดหายาก
หลินมั่วรักษาโรคแปลกประหลาดนั้นทันทีและให้ความสนใจกับคนที่มีตัวกู่พิษมากกว่า
หลินมั่วได้รับรู้ถึงอีกสถานที่หนึ่งนั่นคืออู่ซงพัวในชานเมืองทางใต้
จากแผนที่อู่ซงพัวกับสระมังกรดำค่อนข้างใกล้กันมากทีเดียว
ดังนั้นหลินมั่วจึงปัดความคิดที่จะไปสระมังกรดำในตอนกลางคืน
เพราะสองที่นี้อยู่ใกล้กันมาก แต่มีคนเลี้ยงตัวกู่พิษถึงสองคน นั่นแสดงว่าสองคนนี้ต้องรู้จักกันแน่ๆ
หลินมั่วเดินออกไปอย่างหุนหันพลันแล่น บางทีเขาอาจต้องเผชิญหน้าสองคนนี้พร้อมกัน
ยิ่งกว่าไปนั้นนี่เป็นเพียงสิ่งที่หลินมั่วค้นพบ ใครจะรู้ว่าจะมีชาวเหมียวเจียงคนอื่นอยู่ที่นั่นหรือไม่
ดังนั้นเพื่อความปลอดภัย หลินมั่วจึงตัดสินใจปรับแต่งยาอายุวัฒนะ แล้วจึงค่อยไปเจอกับคนเหล่านี้สักระยะหนึ่ง
หลังจากเลิกงานในตอนเย็น หลินมั่วตรงกลับไปที่สวนวั่งเจียงและเริ่มปรุงยาอายุวัฒนะ
เดิมทีเฮ่อเชียนเสวี่ยต้องการให้หลินมั่วชวนเธอไปทานอาหารเย็น แต่เมื่อเห็นว่าหลินมั่วมีงานสำคัญต้องทำ เธอจึงไม่บังคับ
เธอกลับมาบ้านอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะได้รับข้อความจากเพื่อนสนิท “เชียนเสวี่ย ไปดิสโก้แดนซ์กันไหมคืนนี้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...