หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 846

อู๋ปิงได้พบกับกลุ่มเพื่อนในเมืองก่วงหยางแล้ว

แน่นอนว่าทุกคนเข้าใจกันทั้งหมดว่าอู๋ปิงอาศัยอยู่ในเซิ่งซื่อเรสซิเด้นท์

อู๋ปิงบอกทุกคนว่าเขาอาศัยอยู่ในวิลล่าเดี่ยวในเซิ่งซื่อเรสซิเด้นท์ พ่อของเขาเป็นผู้บริหารบริษัทต่างชาติ ส่วนพี่สาวเป็นประธานบริษัท

เขาผสมผสานเรื่องราวทุกอย่างจากตระกูลสวี่เข้ากับตัวเขาเอง สร้างบุคลิกของลูกเศรษฐีที่เพิ่งเดินทางกลับประเทศ

ด้วยภาพลักษณ์อันเลิศเลอนั้นทำให้เขาสามารถผูกมิตรกับกลุ่มคนได้อย่างรวดเร็ว

คนกลุ่มนี้ล้วนเป็นนักเลงข้างถนน เคารพเขาในฐานะลูกเศรษฐีรุ่นและเชื่อฟังเขาอย่างดี

เมื่อเขาโทรเรียก คนกลุ่มนั้นจึงรีบไปทันที

อู๋ปิงอธิบายให้พวกเขาฟังและออกไปก่อน

หลังจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ทำให้อู๋ปิงเข้าใจเรื่องราวมากขึ้น เขาไม่ลงมือทำด้วยตัวเอง แต่เขารู้ว่าจะใช้ให้คนอื่นทำได้อย่างไร

เขาลงมายังชั้นล่างและตรงเข้าไปในห้องอาหาร

ชายหนุ่มอีกคนชำเลืองมองเฮ่อเชียนเสวี่ยด้วยดวงตาเป็นประกาย “พี่อู๋ตาถึงมาก! ผู้หญิงคนนี้หน้าใช้ได้เลย”

“คืนนี้พวกเราได้เจอของดีแน่”

ชายหนุ่มหลายคนยืนแสยะยิ้มอย่างน่ากลัว

อู๋ปิงบอกพวกเขาว่าถ้าใครเอาผู้หญิงคนนี้กลับไปได้ คืนนี้ทุกคนจะได้มีส่วนร่วม

เฮ่อเชียนเสวี่ยกำลังสนทนากับผู้อาวุโสเฮ่อ ทันใดนั้นชายหนุ่มหลายคนก้าวข้ามา

พร้อมกับผมของเฮ่อเชียนเสวี่ยดึงไปด้านหลังแล้วพูดด้วยความโกรธว่า “ยัยสารเลว ที่แท้แกก็หนีมาที่นี่นี่เอง!”

“บ้าเอ๊ะ นี่แกแอบฉันมาหาไอ้แก่แบบนี้เหรอ”

“ไม่เห็นฉันอยู่ในสายตาเลยสินะ”

ทุกคนในห้องโถงหันมามองกันเป็นตาเดียวทันที

ผู้อาวุโสเฮ่อโกรธจัดพลางถามว่า “พวกแกเป็นใคร”

“พวกแกจะทำอะไร”

ชายหนุ่มหัวโจกคว้าแก้วไวน์บนโต๊ะ ก่อนจะสาดไวน์ทั้งหมดลงบนใบหน้าของผู้อาวุโสเฮ่อและถ่มน้ำลายอย่างแรง

“ให้ตายเถอะ ไอ้แก วัวแก่กินหญ้าอ่อนหรือไง”

“บอกแล้วไงว่านังนี่ยังเป็นเมียฉันอยู่”

“แกกล้ายั่วยวนเมียฉัน? เบื่อชีวิตแล้วใช่ไหม”