หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 847

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยล้อมพวกเขาทันที ก่อนจะเริ่มทุบตีพวกขายชายหนุ่มรุนแรง

จู่ๆ ผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ข้างหลังทนไม่ได้จึงพูดด้วยความโกรธว่า “นี่ พวกคุณกำลังทำอะไรกันน่ะ”

“เรื่องระหว่างสามีภรรยา พวกคุณเกี่ยวอะไรด้วย”

คนอื่นๆ จึ่งเริ่มทำตามเช่นกัน “ใช่ คุณมีสิทธิ์อะไรไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของพวกเขา”

“ทำไม เพราะคนแก่ดูรวย พวกแกถึงช่วยเขางั้นเหรอ”

“นี่มันเรื่องบ้าอะไร”

“ร้านห่วยๆ แบบนี้ กูจะไม่มากินอีกแน่”

ผู้จัดการเต็มไปด้วยความโกรธ ตบหน้าผู้หญิงหญิงสาวคนนั้นพลางสาปแช่ง “ยัยบ้า หุบปากเดี๋ยวนี้นะ”

ผู้หญิงคนนั้นตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะลุกขึ้นไปทำร้ายอีกฝ่ายด้วยความโกรธ “แกกล้าตบฉันเหรอ ฉันจะสู้แกเอง”

เพื่อนของผู้หญิงหลายคนรวมตัวกันพร้อมที่จะเริ่มการต่อสู้กับผู้จัดการ

ในเวลานี้เองเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอีกกลุ่มหนึ่งรีบเข้ามาจากข้างนอกและจับพวกเขาทั้งหมดไว้

ผู้หญิงคนนั้นดูไม่มั่นใจนัก “อะไรกัน หมาหมู่งั้นเหรอ”

“ฉันไม่เชื่อว่าบ้านเมืองจะไม่มีขื่อมีแป!”

“แจ้งตำรวจ แจ้งตำรวจเดี๋ยวนี้!”

ทุกคนที่อยู่รอบ ๆ หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายรูปและวิดีโอเพื่อเผยแพร่สิ่งเหล่านี้

ผู้จัดการโกรธจัดและสาปแช่ง “แจ้งตำรวจเหรอ”

“ได้ โทรแจ้งเลยสิ ผมจะได้ไม่ต้องโทรแจ้งเอง!”

“คุณรู้หรือเปล่าคุณหนูเฮ่อคนนี้เป็นหลานสาวของผู้อาวุโสเฮ่อท่านนี้”

“พวกเขาเป็นลูกค้าประจำของร้านเรา คุ้นเคยกับเจ้านายของเราเป็นอย่างดี คุณหนูเฮ่อยังเรียกเจ้านายของเราว่าคุณป้าอยู่เลย”

“แล้วไอ้พวกแก๊งขยะพวกนี้เข้ามาบอกว่าแฟนมันถูกข่มขืน พวกคุณก็เชื่อเหรอ”

“พวกคุณพูดแทนเขาเหรอ”

“หึ ตอนนี้ผมชักจะสงสัยแล้วสิว่าพวกคุณจะเป็นพวกเดียวกัน”

“กลุ่มค้ามนุษย์ที่ชอบลักพาตัวเอาผู้หญิงไปขาย!”

ทันทีที่พูดจบ ทุกคนในกลุ่มผู้ชมก็ตกตะลึง

คนที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองร้องหาความยุติธรรมเมื่อครู่เงียบลง

ก่อนหน้านี้พวกเขาเคยกล่าวหาผู้จัดการว่ายุ่งเรื่องของคนอื่น แต่ตอนนี้พวกเขารู้แล้วว่าตนเองต่างหากที่เกือบปล่อยให้กลุ่มผู้ไม่ประสงค์ดีมาพรากเด็กสาวบริสุทธิ์ไป

นอกเหนือจากความละอายใจแล้ว คนเหล่านี้ยังต้องการหนีไปอย่างเงียบๆ

หญิงสาวที่พูดแทนคนพวกนั้น หากโดนเอาเรื่องในภายหลังจะไม่เกิดปัญหาใหญ่หรอกเหรอ ผู้หญิงที่ถูกตบเมื่อครู่ก็ตื่นตระหนกเช่นกัน ตอนนี้เธอรู้สึกเสียใจมาก ก่อนจะยืนขึ้นแล้วพูดออกมา

หากเธอถูกตัดสินให้เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกับพวกชายหนุ่ม เธออับอายเกินกว่าจะไปไหนมาไหน

เธอพูดขึ้นด้วยเสียงสั่นเครือ “ผู้จัดการ ผู้จัดการ ฉัน... ฉันไม่รู้จริงๆ”

“ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาเป็นยังไง”

“เรื่องนี้ ไม่...ไม่เกี่ยวกับฉันเลย”

ผู้จัดการจ้องมองเธอ “ไม่เกี่ยวแล้วคุณพูดแบบนั้นทำไม”

“ไม่เป็นไร แล้วคุณมาห้ามเราไว้ทำไม”

ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่างตัวสั่นเทา “ฉัน... ฉันคิดว่าเขามาตามจับคดีข่มขืนจริงๆ แต่ฉันไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้...”