หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 848

ผู้จัดการพูดอย่างโกรธ ๆ ว่า “คุณคิดว่า?”

คุณจะไม่ใช้สมองคิดบ้างเลยเหรอ”

“คุณไม่รู้อะไรเลย แล้วมีสิทธิ์อะไรมาคาดเดาสถานการณ์ของคนอื่น”

ผู้หญิงคนนั้นก้มศีรษะลงและพูดด้วยเสียงสั่นเครือ “ฉัน...ฉันไม่รู้จริงๆ”

ผู้จัดการพูดต่อ “ไม่รู้ก็อย่าพูดจาเหลวไหล”

“ตอนที่เรามาห้ามคุณรู้ว่าต้องโทรแจ้งตำรวจ”

“แล้วทำไมคุณไม่โทรแจ้งตำรวจตอนที่ผู้หญิงคนนี้ถูกพาตัวไปล่ะ”

“อ้อ ตอนนี้พวกเขาบอกว่าเธอจะถูกข่มขืน คุณก็คิดว่าเป็นแบบนั้นสินะ”

“เวลาพวกค้ามนุษย์ลักพาตัวใครสักคน เขามีคำว่านักค้ามนุษย์สลักอยู่บนหัวหรือเปล่า”

ผู้หญิงคนนั้นถึงกับพูดไม่ออกและอับอายเป็นอย่างมาก

จากนั้นผู้จัดการจึงโบกมือด้วยความโกรธ “ช่างมันเถอะ คุยกับคนไร้สมองอย่างคุณไม่รู้เรื่องหรอก”

“โทรแจ้งตำรวจดีกว่า แล้วเรามาดูกันว่าตำรวจจะจัดการเรื่องนี้ยังไง ผมขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจเรื่องพวกนี้แล้ว!”

“ขอบอกเลยว่าโชคดีที่วันนี้คุณหนูเฮ่อไม่ได้ถูกลักพาตัวไป”

“ถ้าคุณหนูเฮ่อถูกลักพาตัวไป หึ คุณได้กลายเป็นอาชญากรอีกคนแน่!”

หญิงสาวตกใจมากทรุดลงกับพื้น ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องใหญ่เช่นนี้เพราะเพียงต้องการผดุงความยุติธรรม

กลุ่มคนหนุ่มสาวยืนแข็งทื่อด้วยความหวาดกลัว

เดิมทีพวกเขาคิดว่าเรื่องนี้จะง่าย แต่ไม่คาดคิดว่าจะกลายเป็นเรื่องวุ่นวายขนาดนี้

เมื่อเห็นผู้จัดการของห้างสรรพสินค้าพยักหน้าและโค้งคำนับให้ผู้อาวุโสเฮ่อและเฮ่อเชียนเสวี่ย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรู้ว่าสองคนนี้เป็นปู่หลานแท้ๆ พวกเขาก็ยิ่งตื่นตระหนก

ทันทีที่ได้ยินว่าเขากำลังจะโทรแจ้งตำรวจ ชายหนุ่มหัวโจกจึงรีบพูดว่า “พี่ชาย พี่ชาย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับผมนะครับ”

“ผมถูกใครบางสั่งมา เรา... เราไม่ใช่พวกค้ามนุษย์...”

ผู้จัดการร้านจ้องมาไปเขา “มีคนสั่ง?”

“ใครสั่งนาย”

“เขาต้องการอะไร”

ชายหนุ่มหัวโจกตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวและพูดอย่างสั่นสะท้าน “คะ...คนที่สั่งผมคืออู๋ปิงครับ”

“ก่อนหน้านี้เขาเคยถูกคุณหนูเฮ่อตบหน้าสองครั้ง ทำให้เขาแค้นมาก ดังนั้น...เขาจึงอยากแก้แค้นคุณหนูเฮ่อ”

ทันใดนั้นประตูถูกเปิดออก อู๋ปิงวิ่งเข้ามาด้วยความตื่นตระหนก

ฟังหลิงตกตะลึง อดไม่ได้ที่จะจ้องมองเขา “แกรีบร้อนอะไรขนาดนั้น”

“ไม่เห็นหรือไงว่าฉันกับป้ารองกำลังคุยกันอยู่!”

อู๋ปิงไม่สนพลางเดินไปคุกเข่าต่อหน้าฟังฮุ่ยด้วยตัวสั่นสะท้าน “ป้ารอง ครั้ง...ครั้งนี้ป้ารองต้องช่วยผมนะครับ...”

ฟังฮุ่ยตกตะลึง นี่มันเกิดอะไรขึ้น

สีหน้าของฟังหลิงเปลี่ยนไป ก่อนจะพูดอย่างกังวลว่า “นี่...นี่แกไปก่อเรื่องมาอีกแล้วใช่ไหม”

อู๋ปิงก้มหน้าไม่กล้าพูดอะไรต่อ

ก่อนหน้านี้เขายืนดูอยู่นอกร้านอาหาร เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีจึงวิ่งหนีออกมาทันที

ระหว่างทางเขาโทรหาเพื่อนสองสามคนเพื่อสอบถาม

หนึ่งในนั้นรู้จักเฮ่อเชียนเสวี่ยและได้บอกเขาเกี่ยวกับตัวตนของเธอ

หลังจากที่อู๋ปิงได้ฟัง เขาก็รู้ทันทีว่าตัวเองได้ก่อให้เกิดหายนะครั้งใหญ่เข้าเสียแล้ว

ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าแม้แต่จะกลับบ้าน ตรงดิ่งไปยังเซิ่งซื่อเรสซิเด้นท์หาฟังฮุ่ย เพื่อให้เธอปกป้องเขา

เขารู้ว่าหายนะที่เขาก่อครั้งนี้ร้ายแรงกว่าครั้งที่แล้วมาก!