หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 856

อู๋ปิงขยับตาไปมาแล้วจู่ๆ ก็พูดขึ้นว่า “ผม...ผมน่าจะจำผิดนะ”

“มันอาจจะไม่ใช่ซอยหลังโรงพยาบาลก็ได้ แต่ก็เป็นซอยเล็กๆ นั่นแหละ ผมจำเวลาและสถานที่ที่แน่นอนไม่ได้น่ะ...”

ฟังฮุ่ยรีบพยักหน้า “ใช่ มันอาจจะไม่ใช่ซอยหลังโรงพยาบาลก็ได้...”

สวี่ปั้นซย่าแทบจะกระอักเลือด พูดมาได้หน้าด้านๆ อย่างนี้เลยเหรอ?

ผู้อาวุโสเฮ่อพูดอย่างเย็นชา “งั้นก็ไม่เป็นไร!”

“ในเมื่อหลานชายเห็นมากับตาตัวเอง งั้นฉันก็จะใช้หลานชายคุณเป็นตัวตั้งตัวตี และเริ่มตรวจสอบจากเขาก่อนละกัน”

“ถึงอย่างไรตอนนี้ในเมืองก่วงหยางก็มีกล้องวงจรปิดอยู่ทั่วทุกหนทุกแห่งอยู่แล้ว”

“ฉันจะเริ่มตรวจสอบในนามของตระกูลเฮ่อ เพื่อติดตามตำแหน่งของหลานชายคุณ ตรวจสอบกล้องวงจรปิดทั้งหมดในบริเวณใกล้เคียง”

“แบบนี้จะต้องตรวจสอบอะไรได้อย่างแน่นอน!”

ฟังฮุ่ยสีหน้าเปลี่ยนไปทันที เฮ่อจินเยี่ยนก็บ้าไปแล้วเหมือนกันเหรอ?

สีหน้าของอู๋ปิงก็เปลี่ยนไปเช่นกัน เขาจึงรีบพูดขึ้นว่า “ละ...แล้วถ้ากล้องวงจรปิดบางที่จับภาพเอาไว้ไม่ได้ล่ะ...”

เฮ่อจินเยี่ยน “ไม่เป็นไร ในที่ที่กล้องจับภาพไม่ได้ เราจะตรวจสอบในตำแหน่งของหลินมั่วและหลานสาวของฉันตามช่วงเวลาในตอนนั้นแทน”

“ถ้าตำแหน่งของนายกับตำแหน่งของสองคนนั้นไม่ตรงกัน หรือถ้าตำแหน่งของสองคนนั้นไม่ตรงกัน งั้นก็แสดงว่านายโกหก”

“ทำแบบนี้ เป็นงานใหญ่”

“แต่ฉันไม่สน”

“มันเกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของหลานสาวฉัน ถึงฉันจะต้องล้มละลาย ก็ต้องให้ความยุติธรรมกับเธอเช่นกัน!”

“แต่คำที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้”

“เรื่องครั้งนี้ ถ้าสุดท้ายแล้วได้รับการยืนยันว่า มันไม่ได้มีอะไรระหว่างหลานสาวของฉันกับหลินมั่ว”

“เหอะ ค่าใช้จ่ายทั้งหมดในครั้งนี้ พวกคุณต้องเป็นคนรับผิดชอบ!”

สวี่เจี้ยนกงร้องขึ้นมา “กะ...การตรวจสอบแบบนี้มันต้องใช้เงินเท่าไหร่กัน?”

หวงเหลียงพูดเสียงกระซิบ “ทำแบบนี้เท่ากับว่าต้องตรวจสอบกล้องวงจรปิดทั้งเมือง”

“ไม่จำเป็นต้องพูดหรอกว่ามันเท่าไหร่ ประเด็นสำคัญคือต้องใช้กำลังมหาศาล”

สีหน้าของสวี่เจี้ยนกงเปลี่ยนไปในทันที หลายสิบล้านนั่น เก็บไว้ซื้อรถซื้อบ้านเองไม่ดีกว่าเหรอ?

ถึงตอนนั้น เขาก็คงจบเห่แล้วจริงๆ !

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง จู่ๆ อู๋ปิงก็ทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้นและพูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า “ป้ารอง ป้ารองครับ ผะ...ผมผิดไปแล้ว”

“มะ...เมื่อกี้ผมโกหก ผมไม่เห็นด้วยซ้ำว่าเฮ่อเชียนเสวี่ยกับหลินมั่วอยู่ด้วยกัน...”

“ผมไม่กล้าโกหกอีกต่อไปแล้ว ป้ารอง ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย ให้โอกาสผมอีกครั้งเถอะ...”

ใบหน้าของฟังฮุ่ยในตอนนี้ก็ซีดเผือดเช่นกัน เธอรู้ดีว่าเรื่องนี้คงจบไม่สวยแน่

เธอยังคิดอยู่เลยว่าควรจะทำอย่างไรดี ไม่นึกเลยว่า อู๋ปิงจะยอมรับออกมาก่อน

ฟังฮุ่ยทรุดตัวนั่งลงบนโซฟา เธอรู้ว่าเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เธอก็ไม่สามารถเล่นลิ้นได้อีกต่อไป

เมื่อได้ยินคำพูดของอู๋ปิง สวี่เจี้ยนกงก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “ไอ้แซ่อู๋ ไอ้เวรนี่ ที่แท้แกก็โกหก!”

“ไอ้เดียรัจฉาน ไอ้ระยำ แกเป็นพวกหน้าไม่อายหรือไง?”

“แกเกือบทำให้เราผิดใจกับคุณหนูเฮ่อ แก...แกน่าจะโดนจับไปหั่นเป็นชิ้นๆ จริงๆ !”

แล้วเขาก็หันไปยิ้มให้ผู้อาวุโสเฮ่อทันที “ผู้อาวุโสเฮ่อ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ”

“เมื่อกี้นั้นทำให้คุณขุ่นเคืองใจมากๆ เลย ผู้ใหญ่อย่างคุณน่ะใจกว้าง อย่า...อย่าถือสาผมเลยนะ...”