หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 859

ฟังฮุ่ยผงะ เธอมองไปที่หลานชายของตัวเองอย่างอึ้งๆ ไม่นึกเลยจริงๆ ว่าคำพูดนี้จะออกมาจากปากหลานชายของตัวเอง

ฟังฮุ่ยพูดด้วยความเกรี้ยวกราด “เสี่ยวปิง แกพูดอย่างนี้ได้ยังไง?”

“กะ...แกไปก่อเรื่องเองแท้ๆ ทำไมถึงทำให้ป้ารองของแกต้องอับอายขายขี้หน้าล่ะ?”

“ช่างเถอะ พี่รอง พี่ไม่ต้องไปสนใจเขาหรอก”

“ยังไงเขาก็เป็นลูกชายฉัน ฉันจะคุกและตบหน้าเอง!”

ฟังหลิงพูดแล้วก็คุกเข่าลงข้างๆ สวี่เจี้ยนกง “ผู้อาวุโสเฮ่อ นี่เป็นเรื่องของลูกชายฉัน ไม่เกี่ยวอะไรกับพี่รองเลยสักนิด”

“เป็นเพราะฉันสั่งสอนเขาไม่ดี และฉันจะรับผิดชอบทั้งหมดเอง”

“คุณก็อย่าไปยุ่งกับพี่รองอีก เป็นไง?”

ฟังหลิงพูดพลางตบหน้าตัวเอง

ผู้อาวุโสเฮ่อไม่แม้แต่จะมองเธอ ทำเพียงจ้องมองไปที่ฟังฮุ่ยอย่างเย็นชา “เอาไง จะให้หลานชายคุณติดคุก หรือจะตบหน้าตัวเองล่ะ?”

เมื่อมองไปยังท่าทางนั้นของฟังหลิง น้ำตาของฟังฮุ่ยก็รื้นขึ้นมา

เธอกัดฟันก่อนจะดึงฟังหลิงที่คุกเข่าอยู่ให้ลุกขึ้นมา

“หลิง เธอไม่ต้องคุกเข่า เธอคุกเข่าไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก!”

“ผู้อาวุโสเฮ่อ คุณให้ฉันคุกเข่า ฉันก็จะคุกเข่า!”

“ความผิดพลาดมหาศาลนี้ เป็นเพราะพวกฉันเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่ได้เรื่อง ได้โปรดให้โอกาสหลานชายฉันด้วยเถอะ!”

ฟังฮุ่ยคุกเข่าลงกับพื้น ตบหน้าตัวเองไปด้วย และขอร้องวิงวอนไปด้วย

ผู้อาวุโสเฮ่อไม่ได้พูดอะไร ทำเพียงมองไปยังทั้งคู่อย่างเงียบๆ

เวลาผ่านไปเกือบสิบนาที ผู้อาวุโสเฮ่อถึงจะยกมือขึ้น “พอแล้ว!”

“พวกเธอทั้งสองคนไสหัวออกไปซะ!”

สีหน้าของสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยดูไม่ได้เลยสักนิด ทั้งสองรีบลุกขึ้นไปหลบอยู่อีฝั่งหนึ่ง

ผู้อาวุโสเฮ่อมองไปทางอู๋ปิงอย่างเย็นชา “คราวนี้ก็ตาแกแล้ว!”

อู๋ปิงกระวนกระวาย “ผู้อาวุโสเฮ่อ ปะ...ป้ารองผมก็คุกเข่าไปแล้วนี่ แล้วก็ตบหน้าตัวเองแล้วด้วย คะ...คุณยังต้องการอะไรอีกล่ะ?”

ผู้อาวุโสเฮ่อ “เธอคุกเข่า นั่นก็แปลว่าแกไม่ต้องไปนอนในคุกไงล่ะ”

“แต่เรื่องของเรามันยังไม่จบ!”

“เรื่องนี้ ฉันจะสอนบทเรียนเลือดให้แกเอง!”